Θυμάμαι πως την πρώτη φορά που άφησα το παιδί μου μόνο του με τον άντρα μου, όλα πήγαν μία χαρά. Φυσικά, αν το διαβάζεις εσύ που είσαι μέλλουσα μαμά ή νέα μαμά, θα σου φαίνεται απίστευτο αφού η ανησυχία δεν σε αφήνει να… αφήσεις τον έλεγχο! Ωστόσο, το να αφήνεις το μωρό μόνο με τον μπαμπά του, δεν είναι μόνο εξαιρετικά σημαντικό για τον πατέρα, αλλά και για την ίδια τη μαμά. Όλες οι μαμάδες χρειάζονται χρόνο για τον εαυτό τους, ώστε να κάνουν όλα όσα τις ευχαριστεί. Είναι σημαντικό συνεπώς να κερδίσεις αυτόν τον φόβο, κυρίως για εσένα την ίδια.
Όταν απέκτησα το πρώτο μου παιδί ήμουν η κλασική “πρώτη-φορά-μαμά”. Ήμουν υπερπροστατευτική και εξαιρετικά αγχωμένη όταν κάποιος εκτός από εμένα άγγιζε το μωρό. Αυτό συμπεριλάμβανε ακόμα και τον σύζυγό μου. Παρόλο που τον αγαπώ και τον εμπιστεύομαι, ένιωθα πολύ άγχος και φόβο. Μπορεί να μην την κρατούσε όπως εγώ ή να μην γνώριζε τι να κάνει στην περίπτωση που έκλαιγε. Ήμουν από τις μητέρες που θήλαζε αποκλειστικά και γνώριζα τι να κάνω αμέσως μόλις ξεκινήσει το κλάμα.
Ήταν πιο εύκολο να τη δώσει σε εμένα, όταν εκείνη ξεκινούσε να κλαίει. Μπορούσα είτε να την ταΐσω είτε να της προσφέρω ασφάλεια, και γενικώς είχα έναν πολύ δυνατό δεσμό με την κόρη μου. Παρόλο που αυτό είναι πολύ καλό, πλέον έχω συνειδητοποιήσει πως δεν έκανε τόσο εύκολη την ανάπτυξη σχέσεων με άλλους ανθρώπους.
Ωστόσο, εξεπλάγην με το πόσο γρήγορα έφτασα στα όρια της υπερκόπωσης. Η περίοδος μετά τη γέννα είναι τόσο έντονη και κανένας δεν σκέφτηκε να με προειδοποιήσει ώστε να προφυλάξω τον εαυτό μου. Το αποκορύφωμα ήταν πως διαγνώστηκα με επιλόχειο άγχος, γεγονός που έκανε τους φόβους μου ακόμα χειρότερους. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ημέρα που άφησα την κόρη μου για πρώτη φορά με τον μπαμπά της.
Είχα αποφασίσει πως θέλω να πάω να φτιάξω τα νύχια μου. Ήθελα να κάνω κάτι που θα μου υπενθυμίσει πως είμαι και γυναίκα εκτός από μητέρα. Η κόρη μου ήταν μόλις δύο μηνών και λάτρευε να κοιμάται για ώρες. Σκέφτηκα λοιπόν πως είναι προτιμότερο να πάω στο ραντεβού για το μανικιούρ μου τις ώρες που θα κοιμόταν. Ο σύζυγός μου άλλωστε λατρεύει να περπατάει, άρα θα μπορούσε να την κάνει βόλτα με το καρότσι όσο εκείνη κοιμόταν. Φοβόμουν τόσο πολύ μην ξυπνήσει και κλαίει χωρίς να είμαι κοντά της για να την ταΐσω ή να την ηρεμήσω.
Έτσι λοιπόν, πήγα στο ραντεβού μου. Τότε ο ουρανός μαύρισε και ξεκίνησε μία από τις χειρότερες καταιγίδες που έχω βιώσει. Έμεινα έκπληκτη. Αλήθεια τώρα; Έπρεπε αυτή η τρελή καταιγίδα να συμβεί σήμερα; Ξεκίνησα να ανησυχώ και να αγχώνομαι. Η κόρη μου με τον μπαμπά της είχαν περπατήσει για πολλή ώρα και δεν τους είχα δει να επιστρέφουν στο αυτοκίνητο. Άρα ήταν έξω και βρέχονταν;
Αφού τελείωσα το μανικιούρ μου, τους περίμενα να έρθουν και μετά από λίγη ώρα επέστρεψαν. Ο άντρας μου είχε βρει ένα υπόστεγο, κάτω από το οποίο περίμενε μαζί με το μωρό μέχρι να σταματήσει η βροχή. Είχα φοβηθεί τόσο πολύ, αλλά εν τέλει ήταν και οι δύο μία χαρά. Παρόλο που αυτό το σκηνικό δεν έκανε τους φόβους μου να εξαφανιστούν, βοήθησε σημαντικά να βελτιωθεί η κατάστασή μου.
Παρόλο που η αλλαγή δεν ήρθε αμέσως, κατάφερα να φτάσω στο σημείο να μπορώ να αφήνω με ευκολία την κόρη μου μόνη με τον μπαμπά της. Υπενθύμιζα συνεχώς στον εαυτό μου πως τόσο η κόρη μας όσο και ο άντρας μου επιθυμούν και αξίζουν να περάσουν χρόνο μαζί. Κι εκείνος επιθυμούσε να δεθεί με το παιδί του με εμένα να ξεκινήσω να αντιλαμβάνομαι πως και εκείνος είναι γονέας όπως εγώ. Επίσης συνειδητοποίησα πως είμαι control freak και σκέφτομαι εμμονικά πως κάτι θα συμβεί και ο άντρας μου δεν θα μπορεί να αντιδράσει. Η αλήθεια όμως είναι πως δεν κάτι τίποτα λάθος. Δεν κάτι τα πάντα όπως τα κάνω εγώ, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως κάνει λάθη, κάτι που έπρεπε να υπενθυμίζω συνεχώς στον εαυτό μου. Από τη στιγμή που το έκανα, μου ήταν πιο εύκολο να τους αφήσω μόνους και να φύγω για λίγο.
Κάποια από αυτά που έκανε λάθος είναι πως δεν έβαζε τέλεια την πάνα στο μωρό ή δεν ξέπλενε τη μπανιέρα τέλεια μετά το μπάνιο. Ωστόσο, αυτά τα πράγματα έχουν όντως σημασία; Μπορεί στην αρχή να μου φάνταζαν υπερβολικά σημαντικά, ωστόσο με την πάροδο του χρόνου κατάλαβα πως δεν ήταν κάτι σοβαρό. Σήμερα έχουμε αποκτήσει τρία παιδιά με εμένα να τον παρακαλάω συχνά να μείνει μαζί τους ώστε να περάσω λίγο χρόνο, κάνοντας πράγματα που με ευχαριστούν. Πλέον, φεύγω χωρίς να του δώσω οδηγίες, χωρίς να νιώθω τύψεις ή άγχος. Μπορεί να κάνει τα πάντα μόνος του, απλώς μέχρι πρότινος δεν του επέτρεπα να τα κάνει και για αυτό φταίω εγώ και όχι εκείνος.
Πηγή: babygaga.com
