Όλες οι μαμάδες θα φωνάξουμε τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους. Κάποιες θα φωνάξουμε αρκετές παραπάνω. Η κούραση, οι διαρκείς απαιτήσεις, το άγχος μπορεί να μας φέρουν στα όρια μέσα σε δευτερόλεπτα όταν το παιδί χρειάζεται να ακούσει παραπάνω από μία φορά το ‘πήγαινε για ύπνο, ‘κάνε τα μαθήματά σου’ ή το ‘χαμήλωσε τη μουσική’. Όταν υψώνουμε τη φωνή μας λύνεται άμεσα το πρόβλημα, αλλά σπάνια λύνει την αιτία του προβλήματος. Δεν διορθώνει καμία συμπεριφορά, για αυτό, εξακολουθούμε να φωνάζουμε όταν η ίδια συμπεριφορά κάνει ξανά την εμφάνισή της.
Αν, υψώνεις την φωνή σου γιατί απλά θέλεις να γίνει αυτό που ζητάς ή να σταματήσει μια ενοχλητική συμπεριφορά, δεν είναι ένα θέμα που πρέπει να σε γεμίζει ενοχές. Όταν οι φωνές, όμως, γίνονται μέρος της επικοινωνίας σου με το παιδί και αυτό συμβαίνει καθημερινά, τότε μάλλον υπάρχει πρόβλημα και θα χρειαστεί να το λύσεις. Και για εσένα και για το παιδί.
Ουσιαστικά, οι φωνές διδάσκουν τα παιδιά να μας φοβούνται αντί να καταλάβουν τις συνέπειες των πράξεών τους. Τα παιδιά μαθαίνουν τόσα πολλά για το σωστό και το λάθος από τους γονείς τους. Εάν υπάρχει θυμός και επιθετικότητα που εκτοξεύονται συνεχώς στην καθημερινότητά τους, θα το αντιληφθούν ως κάτι φυσιολογικό. Η συμπεριφορά τους θα το αντικατοπτρίζει.
Η συγγραφέας και εκπαιδεύτρια σε σχολές γονέων, Laura Markham, Ph. D., σύμφωνα με το Moms.com, λέει ότι η νούμερο ένα δουλειά μας ως γονείς, μετά την ασφάλεια των παιδιών μας, είναι να διαχειριστούμε τα δικά μας συναισθήματα. Το να φωνάζεις γενικά, ανεξάρτητα από το πλαίσιο, είναι έκφραση θυμού. Τρομάζει τα παιδιά και τα κάνει να νιώθουν ανασφάλεια. Εάν συνοδεύεται από λεκτικές προσβολές, χαρακτηρίζεται ως συναισθηματική κακοποίηση. Αυτό μπορεί να έχει σοβαρές μακροπρόθεσμες επιπτώσεις. Αντίθετα, όταν οι γονείς παραμένουν ήρεμοι και δεν φωνάζουν, είναι καθησυχαστικό για τα παιδιά, τα κάνει να νιώθουν ότι τα αγαπούν και τα αποδέχονται παρά την κακή συμπεριφορά.
Όταν τα παιδιά νιώθουν ότι τα αγαπούν άνευ όρων, είναι αποδεκτά και ασφαλή, τείνουν να έχουν καλύτερη σχέση με τους γονείς τους. Τότεμ ως διά μαγείας, δεν χρειάζονται καν οι φωνές επειδή γονείς και παιδιά μπορούν να επικοινωνήσουν καλύτερα. Τα παιδιά σέβονται από αγάπη κι όχι από φόβο, επομένως είναι πιο δεκτικά σε αυτά που λένε. Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει ότι θα ακούν ό,τι τους λένε. Ωστόσο, τα πράγματα ρυθμίζονται προτού πραγματοποιηθεί οποιαδήποτε μεγάλη φωνή.
Πώς να ελέγξεις τις φωνές:
Τάιμ άουτ για τη μαμά: Οι μητέρες συνήθως καταλαβαίνουμε ακριβώς πότε δεν αντέχουμε άλλο. Είναι η στιγμή που η υπερβολική κούραση δεν σε αφήνει να σκεφτείς λογικά και ψύχραιμα κι απλά θέλεις να ηρεμήσεις. Σε τέτοιες στιγμές πάρε τον χρόνο σου. Πάρε βαθιές ανάσες και σκέψου πόσο καλύτερα θα νιώθεις εσύ και το παιδί σου αν δεν φωνάξεις. Θυμήσου όλες τις φορές που δεν φώναξες και το πρόβλημα λύθηκε πολύ πιο εύκολα. Και θυμήσου όλες τις φορές που οι φωνές δημιούργησαν περισσότερα κλάματα και περισσότερα προβλήματα για να λύσεις.
Εξήγησε στο παιδί πώς νιώθεις: Όλα τα συναισθήματα έχουν σημασία και όλα μπορούν να συζητηθούν. Από τη χαρά και τον ενθουσιασμό μέχρι τη λύπη και τον θυμό. Όταν μιλάμε ανοιχτά για τα συναισθήματα, βοηθάμε τα παιδιά να καταλάβουν ότι τα συναισθήματά τους είναι φυσιολογικά. Όταν είσαι αναστατωμένη, εξήγησε στο παιδί τον λόγο για να καταλάβει γιατί πρέπει να σταματήσει την ενοχλητική συμπεριφορά.
Σκέψου ήρεμα: Τα παιδιά κάποιες φορές συμπεριφέρονται άσχημα, έτσι είναι. Μαθαίνουν. Κατέβα στο ύψος των ματιών τους και μίλησέ τους με σταθερό τόνο που τους επιτρέπει να καταλάβουν ότι αυτό που λες είναι σοβαρό και πως αυτή η συμπεριφορά δεν θα γίνει ανεκτή.
Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα να σκέφτεται ανεξάρτητα και να του αρέσουν διαφορετικά πράγματα. Αυτό θα πρέπει να περιλαμβάνει και τα παιδιά. Όλοι κάνουν λάθη. Αν ένας ενήλικας κάνει ένα λάθος στη δουλειά και το αφεντικό του το επισημαίνει συνεχώς και με άσχημο τρόπο, είναι υποτιμητικό. Κανείς δεν πρόκειται να σεβαστεί περισσότερο έναν άνθρωπο με αυτή τη συμπεριφορά. Το ίδιο συμβαίνει και με τα παιδιά. Πειθαρχία σημαίνει να διδάσκεις, όχι να τιμωρείς και να υποβιβάζεις. Η θετική πειθαρχία λειτουργεί περισσότερο με τα παιδιά από την αρνητική και συνήθως έχει πιο μακροχρόνια αποτελέσματα.
