“Πόσες φορές πρέπει να σου πω επιτέλους να μην πετάς το μπουφάν σου στο πάτωμα;”. Κάποιες φορές αναρωτιόμαστε κι εμείς οι ίδιοι πόσες φορές έχουμε πει τα ίδια και τα ίδια και πόση υπομονή πρέπει να δείξουμε πριν φωνάξουμε ή γκρινιάξουμε για να γίνει επιτέλους αυτό που πρέπει να γίνει! Οι επαναλαμβανόμενες υπενθυμίσεις είναι ψυχοφθόρες και για εμάς και για τα παιδιά, αλλά σπάνια σκεφτόμαστε ότι ίσως φταίει το σύστημα που έχουμε επιλέξει για να επικοινωνήσουμε στα παιδιά αυτά που πρέπει να γίνουν μέσα στο σπίτι και συνήθως το αποδίδουμε στην ηλικία τους ή την.. αδιαφορία τους.
Σύμφωνα με τον Stuart Ablon, αναπληρωτή καθηγητή στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ και διευθυντή του “Think: Kids” στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης που μίλησε για το ζήτημα στο Vox.com «δεν υπάρχει μυστική σάλτσα για το πώς θα πείτε στο παιδί σας να κάνει κάτι που θα το πείσει να το κάνει» και πολλές φορές η λύση βρίσκεται στις στρατηγικές επικοινωνίας ή στον επαναπροσδιορισμό των προσδοκιών που έχουν οι γονείς από τα παιδιά τους.
Κάνε το αόρατο ορατό
Τα παιδιά συχνά δεν έχουν ιδέα πόσα πράγματα πρέπει να συμβούν σε μια μέρα για να λειτουργήσει ένα σπιτικό. Όλες οι σκέψεις και οι προγραμματισμοί που κάνουμε μέσα στο κεφάλι μας είναι αόρατοι στα παιδιά. Για αυτό καλό είναι να κάνουμε μια συζήτηση μαζί τους για όσα χρειάζεται να γίνουν. Όπως λέει η Katherine Reynolds Lewis, εκπαιδευτικός σε σχολές γονέων και συγγραφέας του ‘The Good News About Bad Behavior’: “Δείξτε στα παιδιά μια λίστα με όλα τα πράγματα που πρέπει να συμβούν σε μια μέρα ή μια εβδομάδα. Στη συνέχεια πείτε τους τι πρέπει να κάνουν. Ρωτήστε τα, «τι σε ενδιαφέρει να μάθεις;». Αυτό θα τους δείξει ότι οι “αγγαρείες” είναι σημαντικές για την καθημερινότητά μας κι όχι απλώς δυσάρεστες εργασίες που πρέπει να αποφεύγονται όσο το δυνατόν περισσότερο.
Αν γκρινιάζεις συνέχεια κάτι δεν λειτουργεί σωστά
Αν βλέπεις ότι γκρινιάζεις συνέχεια στο παιδί και δεν του υπενθυμίζεις απλά ότι πρέπει να κάνει κάτι, τότε ίσως είναι ένα σημάδι ότι έχεις κουραστεί πολύ και πρέπει άμεσα να αλλάξεις σύστημα. Βοηθώντας τα παιδιά να κατανοήσουν τον ρόλο τους στην καθημερινή ζωή του σπιτιού και δημιουργώντας συστήματα για να ανταποκρίνονται, τότε θα μπορέσεις θα αντιμετωπίσεις την γκρίνια αλλά και τις διαρκείς υπενθυμίσεις.
Επίλυση προβλημάτων
Οι ενήλικες συχνά παίρνουν αποφάσεις μόνοι τους και εμπλέκουν τα παιδιά στη συνέχεια – και μετά περιμένουν υπακοή, λέει ο Alfie Kohn, συγγραφέας του ‘Unconditional Parenting’. Είναι μια σίγουρη συνταγή για να…ξεκινήσεις έναν αγώνα εξουσίας με τα παιδιά! Αντίθετα, καλό είναι να εξηγείς στα παιδιά γιατί πρέπει να γίνει μια δουλειά, να συζητάς μαζί του πώς αισθάνεται για αυτό και να δώσεις όλους τους λόγους για τους οποίους είναι σημαντικό να φροντίζει τα πράγματά του και όσα χρειάζεται να κάνει μέσα στο σπίτι.
Κάνε το διασκεδαστικό!
Αν το παιδί δεν κρεμάει ποτέ το μπουφάν του στην κρεμάστρα, βάλε του πάνω ένα Post-It με μια λυπημένη φατσούλα που γράφει “είμαι λυπημένος και μόνος μου στο πάτωμα”. Εάν δεν αδειάσει το πιάτο του μετά το φαί, βάλε ένα Post-It που γράφει “άδειασέ με, μυρίζω”. Τα παιδιά ανταποκρίνονται καλύτερα στο παιχνίδι και εντυπωσιάζονται όταν συμβαίνουν πράγματα που δεν περιμένουν. Οι διασκεδαστικές υπενθυμίσεις ίσως τους αποτυπωθούν καλύτερα ώστε την επόμενη φορά να θυμηθούν ότι το “παλτό στεναχωριέται όταν δεν το κρεμάς μαζί με τους φίλους του”!
Μην υπενθυμίζεις, αλλά δίδαξε!
«Τα παιδιά δυσκολεύονται να ανταποκριθούν σε προσδοκίες για τις οποίες δεν γνωρίζουν ή είναι ασαφείς», », λέει ο Ablon. Μέχρι την ηλικία των 8 ετών οι γονείς πρέπει να κάνουν τις δουλειές μαζί με τα παιδιά ενώ μετά τα 8 καλό είναι να τις κάνουν αρχικά μαζί και μετά να τις ολοκληρώνουν μόνα τους. Το να τους υπενθυμίζεις απλώς να κάνουν μια εργασία στην οποία δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν μόνα τους ή δεν αισθάνονται σίγουροι ότι μπορούν να το κάνουν ακόμα, δεν θα έχει αποτέλεσμα.
