Είμαστε τόσο αγαπητοί στα μάτια των παιδιών μας.
Έρχονται σε αυτόν τον κόσμο ψάχνοντας κάποιον να κρατηθούν και να εμπιστευτούν.
Είναι γραφτό να είμαστε οι πρώτες τους αγάπες.
Μας παρακολουθούν ακόμα και όταν δεν τους παρακολουθούμε. Αντιγράφουν τους ήχους και τις κινήσεις μας, υιοθετούν τις ίδιες αξίες και θέλουν να μας ευχαριστήσουν όλους επειδή μας αγαπούν.
Όταν τα υποδεχόμαστε με χαμόγελο, κάθε φορά που έχουμε μια λάμψη στα μάτια ή ζεστασιά στη φωνή μας όταν τους μιλάμε, νιώθουν ότι βρίσκονται στο σπίτι τους.
Δεν υπάρχει γονική τελειότητα. Κάνουμε λάθη. Πολλές φορές μπορεί να πληγώσουμε τα παιδιά μας από τη δική μας απογοήτευση και ανωριμότητα.
Και είναι ανθρώπινο.
Απλά όταν κάνουμε λάθη, είναι καλό να επανορθώσουμε αν χρειαστεί. Είναι καλό την επόμενη μέρα να τα κάνουμε όλα διαφορετικά, να πράξουμε αλλιώς.
Δεν βρίσκουμε τον δρόμο μας κοιτάζοντας πίσω μας αλλά μπροστά, και κυρίως κοιτώντας στα μάτια τους ανθρώπους που μας χρειάζονται.
Είναι η αγάπη μας για αυτούς που μας κάνει να αναζητάμε την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας.
Θέλοντας να φροντίσουμε τα παιδιά μας με τον καλύτερο τρόπο, στο τέλος ανακαλύπτουμε τον φροντιστή που υπάρχει μέσα μας.
Dr. Deborah MacNamara, Developmental Clinical Counsellor and Author
