Βαρύ πένθος βιώνει η σπουδαία ηθοποιός Αιμιλία Υψηλάντη, καθώς πριν από τρεις ημέρες, έφυγε από τη ζωή αιφνίδια η 55χρονη κόρη της, Μαρίνα.
Η Αιμιλία Υψηλάντη, πρωταγωνιστεί για δεύτερη σεζόν, στη θεατρική παράσταση “Κυρία Κλάιν”, στο θέατρο Αργώ.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες, από την ερχόμενη Παρασκευή, 18 Νοεμβρίου, η παράσταση θα παρουσιάζεται και πάλι κανονικά στο θεατρικό κοινό.
“Ολοι οι εργαζόμενοι και οι συνεργάτες του θεάτρου εκφράζουν τα θερμά τους συλλυπητήρια και την λύπη τους για τον θάνατο της Μαρίνας Υψηλάντη. Το θέατρο από τις 18 Νοεμβρίου θα λειτουργήσει κανονικά καθώς και οι παραστάσεις της Κυρίας Κλάιν”, αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση.
Το μήνυμα της Αιμιλίας Υψηλάντη για τον θάνατο της κόρης της
“Ο αιφνίδιος θάνατος της πολυαγαπημένης μας κόρης και μητέρας Μαρίνας γέμισε θλίψη την καρδιά μας. Ευχαριστώ όλους εσάς φίλους γνωστούς και άγνωστους για την συμπαράσταση σας και τα κύματα αγάπης που λάβαμε αυτές τις πολύ δύσκολες ημέρες του πένθους”, αναφέρει η κ. Υψηλάντη στο πρώτο της μήνυμα μετά την τραγική απώλεια της κόρης της.
“Κυρία Κλάιν” – Υπόθεση του έργου
Τρεις γυναίκες και οι τρεις ψυχαναλύτριες, μια μάνα -η περίφημη Μέλανι Κλάιν- η κόρη της και η γραμματέας της περνούν μια νύχτα μαζί, στο Λονδίνο του 1934. O ξαφνικός θάνατος του γιου και αδελφού δημιουργεί άγριες συγκρούσεις, συνεχείς ανατροπές, ανταγωνισμό, ενοχές, πάθη.
Η Κυρία Κλάιν είναι η βιεννέζα ψυχαναλύτρια Μέλανι Κλάιν, η σημαντικότερη της Ευρώπης που έκανε πρωτοπόρες έρευνες στη νηπιακή και παιδική ψυχολογία και αμφισβήτησε έντονα τον Σίγκμουντ Φρόυντ του οποίου υπήρξε μαθήτρια.
Το έργο γράφτηκε το 1988 και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Εθνικό θέατρο της Αγγλίας.
Ο Άγγλος δραματουργός Νίκολας Ράιτ βασίστηκε στην βιογραφία της Κλάιν για να συνθέσει με μαεστρία στοιχεία από την προσωπική και την επαγγελματική της ζωή, δραματοποιώντας καταστάσεις και παράλληλα κριτικάροντας, πότε με χιούμορ και πότε με οξύτητα, τις ακρότητες και την ανεπάρκεια της ψυχανάλυσης ακόμη και για τους επαγγελματίες του είδους. Ο ίδιος έχει πει: “Δεν έχει καμία σημασία για το έργο, αν εγώ είμαι υπέρ ή κατά της ψυχανάλυσης, αν συμφωνώ ή όχι με τις θεωρίες της Κλάιν, αφού η ιστορία των τριών αυτών γυναικών – παρά το ότι ήταν ψυχαναλύτριες – λειτουργεί σαν μεταφορά για τις σχέσεις οποιασδήποτε μάνας με την κόρη της και τη φίλη της. Το έργο έκανε ιδιαίτερη αίσθηση σε κοινωνίες, όπου η μάνα έχει κυρίαρχο ρόλο, όπως, για παράδειγμα, στη Λατινική Αμερική”.
Πώς γίνεται μία γυναίκα που θεραπεύει τα τραύματα της ανθρώπινης ψυχής ταυτόχρονα να συνθλίβεται από τα δικά της τραύματα; Και γιατί οι συγκρούσεις μέσα σε σχέσεις βαθιάς αγάπης αντί να καταλήγουν στη λύση και την ανακούφιση να οδηγούν στην συντριβή;
Μια διαρκής σύγκρουση μεταξύ τριών γυναικών τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο, που καταλήγει σε μια σύγχρονη τραγωδία. Το έργο – πιο σύγχρονο από ποτέ – δεν στέκεται μόνο στις ανθρώπινες σχέσεις και τις συγκρούσεις που είναι φαινόμενο κάθε κοινωνίας, σε οποιαδήποτε εποχή, από καταβολής κόσμου. Εγείρει παράλληλα τόσο φιλοσοφικά όσο και κοινωνικά ζητήματα, αλλά και τις προεκτάσεις τους.
Η στενή σχέση της Αιμιλίας Υψηλάντη με την κόρη της
Η Αιμιλία Υψηλάντη σε συνέντευξη που είχε δώσει πριν από έναν χρόνο, είχε δηλώσει για τον έναν γάμο που έκανε: “Έκανα έναν γάμο το 1964 και απέκτησα την κόρη μου. Είπα θα κάνω έναν κλειστό γάμο. Ήταν ναυτικός ο σύζυγός μου. Η ζωή μαζί του δεν ήταν δύσκολη γιατί ήμουν παντρεμένη αλλά συγχρόνως και ελεύθερη”.
“Υπάρχει μια ελληνική οικογένεια και δεν μεγάλωσα μόνη μου το παιδί. Δεν πειράζει που έλειπε ο σύζυγός μου. Δεν είναι πια στη ζωή. Είχε μια στενή σχέση με την κόρη μου. Εκείνος έπαιρνε τη μεγάλη αγάπη. Με την κόρη μου δεν είχα τις συγκρούσεις που θα έπρεπε. Μέχρι 16-17 χρονών κοιμόμασταν μαζί”.
Σε άλλη συνέντευξή της με αφορμή την συμμετοχή της στην παράσταση η “Κυρία Κλάιν”, που ανέβηκε στο θέατρ “Αργώ”, ένα έργο που βασίζεται στη βιογραφία της ψυχαναλύτριας Μέλανι Κλάιν, και διερευνά τη σχέση μητέρας-κόρης, η ίδια είχε δηλωσει: “Η σχέση με την κόρη μου, επειδή είχα χωρίσει και ζούσαμε οι δύο μας, είναι μία σχέση φοβερής εξάρτησης. Και αυτό πρέπει κάποια στιγμή να το λύσουμε γιατί πια έχουμε μεγαλώσει. Μπορεί να με κάνει οποιαδήποτε στιγμή ό,τι θέλει. Δεν ξέρω κι εμείς όμως πόσο θέλουμε να απεξαρτηθούμε από τα παιδιά μας.
