Είμαστε και κάποια παιδιά που μας είπαν πως δεν γεννηθήκαμε από αγάπη. Πως είμαστε καρποί από το λάθος μιας ακατάλληλης στιγμής, από “ατύχημα”.
Πόσο βαρύ να το μαθαίνει αυτό ένα παιδί. Πόσο νωρίς το έμαθα κι εγώ…
Άραγε σε τι με βοήθησε να το γνωρίζω; Άραγε σε τι βοηθάει να το γνωρίζει κάθε παιδί που γεννιέται ανεπιθύμητα?
Μόνο πόνο δίνει…
Μόνο πληγές δημιουργεί…
Μόνο τη γεύση της απόρριψης αφήνει…
Και από μικρός, σε κάνει να νιώθεις πως η ζωή σου, γέννησε προβλήματα στις ζωές των άλλων και πως δεν αξίζει να αγαπηθείς…
Τι ανώριμη πληροφορία να τη δίνουν οι γονείς προς τα παιδιά τους. Πόσο πολύ τα στοιχειώνουν. Πόσο πολύ σημαδεύουν τις ζωές τους.
Πόση ενοχή τους φορτώνουν…
Μια εγωιστική πληροφορία μεταξύ των συντρόφων είναι και τίποτε άλλο. Ένας ακόμη ντροπιαστικός τρόπος για να κατηγορήσει ο ένας τον άλλον.
Στο βωμό του εγωισμού Θεέ μου, πόσα λάθη κάνουμε!
Τα παιδιά πρέπει να γεννιούνται από αγάπη. Να είναι η κορύφωση της αγάπης μεταξύ των συντρόφων. Ούτε από το λάθος της στιγμής, ούτε επειδή έπρεπε, ούτε για να καλύψουμε τα προσωπικά μας κενά. Μόνο από την κορύφωση της αγάπης!
Κι αν συμβεί σένα παιδί να γεννηθεί από “ατύχημα”, δεν χρειάζεται να το μάθει! Γιατί να κεράσουμε πόνο σε μια ψυχή που σίγουρα δεν έφταιγε; Ποιος μπορεί να ζήσει με γαλήνη όταν ξέρει πως από μια σταλιά ήταν ανεπιθύμητος;
Πόση σοφία χρειάζεται πια για τόσο αυτονόητα πράγματα;
Πόσο δύσκολο είναι τελικά να απαλλαγούμε από τον εγωισμό…
Κρύβουμε τόσες και τόσες αλήθειες που θα έπρεπε να είχαμε το θάρρος να τις πούμε και εκείνες που θα έπρεπε να τις καταπιούμε, τις πετάμε σαν λεπίδες που κόβουν…
Σε κάθε παιδί που του είπαν πως ήταν ανεπιθύμητο, μια αγκαλιά, ένα χάδι και μια ευχή να αγαπηθεί μα και να το πιστέψει.
Το διαβάσαμε στη σελίδα Ανορεκτικά Όνειρα – Κίκκα ΟυζουνίδουΕυχαριστούμε θερμά.
