Μια γυναίκα που «την έκλεψαν» από τους συγγενείς της στο Ηνωμένο Βασίλειο όταν ήταν μόλις 4 ετών και μεγάλωσε από ξένους σε Καναδά και Νέα Ζηλανδία, πριν εγκατασταθεί στην Αυστραλία, ενώθηκε ξανά με τη βιολογική της οικογένεια.
Η Susan Gervaise, 57 ετών, απομακρύνθηκε από τη βιολογική της οικογένεια στο Pontefract του West Yorkshire το 1969, όταν περιπλανώμενοι την προσκάλεσαν σε διακοπές σε θεματικό πάρκο της Disney.
Το ζευγάρι, από τη Σκωτία, ζήτησε από τη βιολογική μητέρα της Gervaise αν μπορούσε να τους συνοδεύσει στο ταξίδι και υποσχέθηκε να την επιστρέψει στην Αγγλία μετά.
Οι ξένοι, στους οποίους είχε δοθεί αντίγραφο του πιστοποιητικού γέννησής της, πήγαν την Gervaise στον Καναδά, στη συνέχεια στην Αυστραλία και αργότερα στη Νέα Ζηλανδία. Το ζευγάρι την ανέθρεψε ως κόρη του.
Η Gervaise, η οποία γεννήθηκε Susan Preece, δήλωσε ότι πίστευε ότι η βιολογική της οικογένεια την αποκήρυξε και ότι οι φερόμενοι θετοί γονείς της την «κακομάθαιναν».
Στην ηλικία των 16 ετών έμαθε ότι είχαν κλέψει και κατέληξε να συνδεθεί με τη βιολογική της οικογένεια 53 χρόνια μετά την εξαφάνισή της. Η Gervaise, αφού εντόπισε τους βιολογικούς της συγγενείς στο Facebook, έχει τώρα ενωθεί ξανά με τέσσερα από τα έξι βιολογικά της αδέλφια πίσω στο West Yorkshire.
Η Gervaise, γιαγιά τεσσάρων παιδιών, η οποία ζει σήμερα στην Αυστραλία, είχε ζήσει σε μια παλιά κατοικία, σε ένα χώρο για τροχόσπιτα, στο Pontefract του West Yorkshire, όταν ήταν παιδί, το 1969. Εκεί γνώρισε το ζευγάρι που κατέληξε να την «κλέψει».
«Ως παιδί ζούσα εκεί με τα έξι αδέλφια μου (…) Η μητέρα μου ήταν μόνη της και όλοι μας μπαινοβγαίναμε σε ανάδοχες οικογένειες. Έγινα φίλη με ένα ζευγάρι που ήταν από τη Σκωτία, η γυναίκα, την οποία αποκαλώ μαμά μου, είχε σκλήρυνση κατά πλάκας και είχαν δύο γιους. Νομίζω ότι ήθελαν ένα κορίτσι. Ρώτησαν τη μαμά μου αν μπορούσαν να με πάρουν στη Disney και τους έδωσε το πιστοποιητικό γέννησής μου για να με βάλουν στο διαβατήριό τους», λέει.
Εκείνη την εποχή, ένα παιδί μπορούσε να ταξιδέψει στο εξωτερικό με πιστοποιητικό γέννησης και γονική άδεια.
Το ζευγάρι πρόσθεσε το όνομά της στο οικογενειακό τους διαβατήριο, επιτρέποντάς της να τους ακολουθήσει στο εξωτερικό.
«Με πήγαν στον Καναδά, στη συνέχεια στην Αυστραλία και αργότερα στη Νέα Ζηλανδία. Αυτό ήταν πάντα το σχέδιό τους. Έζησα μια υπέροχη ζωή όπου με κακομάθαιναν. Η μητέρα μου πέθανε από σκλήρυνση κατά πλάκας όταν ήμουν 10 ετών. Ήμουν πάντα ευτυχισμένη μεγαλώνοντας. Ταξίδεψα σε όλο τον κόσμο», λέει.
Η Gervaise γνώριζε πάντα ότι είχε το πιστοποιητικό γέννησής της, αλλά της έλεγαν συνεχώς ότι είχε δοθεί για υιοθεσία.
Ανακάλυψε ότι την είχαν πάρει μόνο όταν χρειάστηκε να βγάλει διαβατήριο για να επιστρέψει στην Αυστραλία από τη Νέα Ζηλανδία, σε ηλικία 16 ετών.
«Πήγαμε στη Νέα Ζηλανδία και δεν χρειαζόμουν διαβατήριο για να μπω στη χώρα, αλλά όταν ήρθε η ώρα να επιστρέψω στην Αυστραλία, χρειαζόμουν», δήλωσε στην εφημερίδα Wakefield Express. «Έκανα αίτηση, αλλά χρειαζόταν υπογραφή από τη μητέρα ή τον πατέρα μου – τότε ήταν που ο μπαμπάς μου είπε ότι δεν με υιοθέτησαν, με είχαν κλέψει».
Χρειάστηκε να περιμένει μέχρι τα 18 για να υποβάλει αίτηση για διαβατήριο ενηλίκων και επέστρεψε στην Αυστραλία στα 19, όπου γνώρισε τον σύζυγό της και απέκτησε τρία παιδιά και τέσσερα εγγόνια. Ο «πατέρας» της πέθανε όταν ήταν 21 ετών.
«Αυτό που μου συνέβη δεν με επηρέασε, απλά συνέχισα τη ζωή μου. Το σκέφτηκα σοβαρά μόνο όταν κάποιος που ήταν υιοθετημένος με ρώτησε τι θα ένιωθε η οικογένειά μου στο Ηνωμένο Βασίλειο», εξηγεί.
Ο σύζυγός της ξεκίνησε την αναζήτηση και έστειλε έκκληση στο Facebook στην τοπική σελίδα της κοινότητας Knottingley και Ferrybridge τον Ιούνιο. Η οικογένειά της εντοπίστηκε μέσα σε 30 λεπτά.
Όλα τα αδέλφια της είναι ακόμα ζωντανά και ζουν ακόμα γύρω από το Pontefract.
Η μητέρα τριών παιδιών θέλει τώρα να δείξει στους άλλους ότι υπάρχει ελπίδα για τα εξαφανισμένα παιδιά, αφού κατάφερε τελικά να καθησυχάσει τη βιολογική της οικογένεια και να τους πει ότι ήταν πάντα ασφαλής και την αγαπούσαν.
«Όταν μίλησα στην οικογένειά μου έκλαιγαν υστερικά επειδή ήμουν ζωντανή. Δίνει ένα μήνυμα σε όποιον έχει χάσει κάποιον, ότι θαύματα συμβαίνουν. Υπάρχει ελπίδα», λέει.
Όπως εξηγεί, μέχρι σήμερα δεν γνωρίζουν γιατί η αστυνομία δεν ασχολήθηκε ποτέ. «Σκέφτομαι ότι πρέπει να ήταν επειδή η μητέρα μου τους έδωσε την άδεια να με πάρουν και το γεγονός ότι μπαινοβγαίναμε σε ανάδοχες οικογένειες. Αλλά υπήρξαν αρκετές εκκλήσεις μέσω του Missing Persons όλα αυτά τα χρόνια και η μητέρα μου επέστρεφε συνεχώς στον χώρο των τροχόσπιτων αφού είχε μετακομίσει για να με αναζητήσει», προσθέτει.
Δυστυχώς δεν θα ξαναβρεθεί ποτέ με τη βιολογική της μητέρα, η οποία πέθανε πριν από οκτώ χρόνια, πράγμα που σημαίνει ότι δεν έμαθε ποτέ ότι η κόρη της ήταν ασφαλής.
