Όταν το παιδί δεν τρώει το ψάρι
Μιλώντας από την 36ετή πείρα μου πάνω στην Διατροφή του Παιδιού και του Εφήβου και από την κλινική μου εμπειρία στο Παιδιατρικό Νοσοκομείο που εργαζόμουν, θέλω να σας μεταφέρω ότι μια από τις μεγαλύτερες δυσκολίες που αντιμετώπιζα και αντιμετωπίζω, είναι στο να πείσω πρώτα απ΄ όλα τη μητέρα, να εντάξουμε στο διαιτολόγιο του παιδιού το ψάρι. Ακόμα όμως και αν η ίδια γνωρίζει τα οφέλη που παρέχονται στην υγεία από την κατανάλωση του ψαριού, το παιδί πολλές φορές αρνείται πεισματικά να το φάει. Πρέπει επομένως να βρούμε και να χρησιμοποιήσουμε νέα όπλα, που και αυτά απαιτούν συνεχή προσπάθεια αξίζει όμως να τα θέσουμε σε χρήση, μιας και τα ψάρια είναι εξαιρετική τροφή τόσο για τα μικρά παιδιά, όσο και για τους ενήλικες.
Γιατί όμως πρέπει τόσο πολύ να επιμείνουμε προκειμένου το ψάρι να γίνει διατροφική συνήθεια των παιδιών μας;
Τα ψάρια όπως οι περισσότεροι από μας σήμερα ξέρουμε, είναι μια πολύ καλή πηγή ζωικών πρωτεϊνών και επομένως όλων των απαραίτητων για τον οργανισμό του παιδιού αμινοξέων. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι δεν περιέχουν μεγάλα ποσοστά κορεσμένου λίπους, ενώ είναι πλούσια σε ακόρεστα λιπαρά οξέα, όπως τα γνωστά πλέον σε όλους μας, ω-3. Τα ψάρια είναι επίσης πλούσια σε βιταμίνες όπως η A, η D και η B3 και σε στοιχεία όπως είναι το ασβέστιο, το νάτριο και ο φωσφόρος.
Τα ω-3 λιπαρά οξέα πέρα του ότι αυξάνουν την «καλή» μας HDL χοληστερόλη, μειώνουν τις τιμές των τριγλυκεριδίων μας στο αίμα. Μειώνουν ακόμη τη συσσώρευση των αιμοπεταλίων στα τοιχώματα των αγγείων μας ασκώντας έτσι αντριθρομβωτική και αντιφλεγμονώδη δράση.
Τα ψάρια επίσης είναι μία από τις πιο σημαντικές τροφές σε αυτό που αποκαλούμε σήμερα μοντέλο της μεσογειακής διατροφής. Σύμφωνα με το μοντέλο αυτό πρέπει να καταναλώνονται τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα από τα παιδιά και τους ενήλικες. Αυτή ακριβώς η συχνότητα κατανάλωσης τα κάνει να λειτουργούν σαν «διατροφική ασπίδα» έναντι των νοσημάτων της καρδιάς και των αγγείων μας. Με την συχνή κατανάλωση του ψαριού προσφέρουμε στον οργανισμό μας το όφελος, όχι μόνο των ω-3 λιπαρών οξέων, αλλά και τον περιορισμό του επιβλαβούς για την υγεία μας κορεσμένου λίπους που έχει το κρέας. Ακόμη τα ψάρια σαν τροφή είναι πιο εύκολη στην παρασκευή της και είναι επίσης πιο εύπεπτα από το κρέας, επειδή περιέχουν μικρές ποσότητες συνδετικού ιστού. Ψάρια πλούσια σε ω-3 λιπαρά οξέα είναι ο σολομός, το σκουμπρί, οι σαρδέλες, η ρέγκα, ο τόνος, η πέστροφα κ.λ.π.
Αν το παιδί μας όμως αρνείται κατηγορηματικά να φάει το ψάρι τότε:
• Προσπαθούμε να αρχίσουμε με ψαροκροκέτες τα γνωστά μας fish Sticks που δεν προϋποθέτουν πάντα τηγάνισμα του ψαριού, κάνοντας το έτσι βαρύ, ανθυγιεινό και δύσπεπτο. Μπορούμε άνετα σήμερα να το κάνουμε στο γκριλ ή στην κουζίνα μας αφού την βάλουμε σε λειτουργία με αέρα κάνοντας το μάλιστα πολύ νόστιμο.
• Επίσης σε πολλά παιδιά αρέσει περισσότερο το ψάρι και ιδιαίτερα ο βακαλάος και το κοκκινόψαρο, υπό μορφή ψαρόσουπας με πατάτες, καρότα, σέλινο και πολύ λεμόνι. Αν μάλιστα το τεμαχίσουμε σε μικρά – μικρά κομμάτια μέσα σε σούπα πλούσια από τα παραπάνω λαχανικά τότε η ύπαρξη του ψαριού είναι μη αντιληπτή από το παιδί.
• Φτιάξτε στο παιδί σας σουβλάκια ξιφία με τομάτα και πιπεριές.
• Αρκετές φορές μας βοηθά επίσης στην προσπάθεια μας η συνοδεία του ψαριού με μια σως παρασκευασμένη στο μπλέντερ του σπιτιού μας από λαχανικά ιδιαίτερα μαϊντανό, σέλινο, λεμόνι και ελαιόλαδο με λίγη ρίγανη.
• Μαγειρέψτε το ψάρι πλακί με αρκετή τομάτα και κρεμμύδια ούτως ώστε να καλυφθεί ή σχετικά έντονη γεύση του.
• Επίσης είναι γνωστό ότι πολλά παιδιά λατρεύουν τη μαγιονέζα. Μια μικρή ποσότητα μαγιονέζας πάνω στο ψάρι, μπορεί να το κάνει πολύ πιο ελκυστικό. Και αν η μαγιονέζα είναι light, τότε ακόμη καλύτερα.
Σήμερα βλέπουμε παντού να γίνεται υπερκατανάλωση του κρέατος, που εγκυμονεί κινδύνους από την υψηλή περιεκτικότητα του σε κορεσμένο λίπος και χοληστερόλη, με μεγάλη επίπτωση στην υγεία μας. Το κρέας επομένως στη διατροφή του παιδιού πρέπει να το περιορίσουμε και σαν αντιστάθμισμα να στραφούμε σε μεγαλύτερη κατανάλωση του ψαριού που είναι και αρκετό στις Ελληνικές θάλασσες αλλά και σε τελική ανάλυση έχει και μεγαλύτερη διατροφική αξία.
