1. Είναι τόσο θερμή, τόσο συναρπαστική η επικοινωνία με τα παιδιά, τόσο πολύ πιστεύω ότι μπορώ να τα βοηθήσω λιγάκι με τα γραφτά μου, ώστε δεν χαλαλίζω το λιγοστό χρόνο μου για τους μεγάλους. Κάποτε βέβαια θα ήμουν απόλυτη και έλεγα γελώντας ότι δεν «μου καίγεται καρφί» για τους μεγάλους, τώρα, όσο γερνάω και γίνομαι πιο λογική, λέω: «Ποτέ μη λες ποτέ!»
2. Αν ο δάσκαλος δεν βαριέται, μπορεί να κάνει θαύματα! Έχω συναντήσει τα πάντα τόσα χρόνια που επισκέπτομαι τα σχολεία. Ανθρώπους με μεράκι και όρεξη, αλλά και αδιάφορους δασκάλους που δεν ξέρουν ούτε τα βασικά. Πρέπει όμως να αλλάξει αυτό, για χάρη των παιδιών μας.
3. Αγαπώ πολύ τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τα παιδιά τη ζωή… γι’ αυτό δεν κατάφερα κι εγώ να μεγαλώσω…
4. Τρία πράγματα αγαπούσα πάντα στη ζωή. Τα ταξίδια, τα βιβλία και τα παιδιά. Και κατάφερα να τα κάνω και τα τρία!
5. Η παιδική λογοτεχνία είναι μια βαρκούλα που αρμενίζει τα παιδιά στο πέλαγος του κόσμου και τους δίνει την ευκαιρία να συναντήσουν τη ζωή μέσα από τον ωραίο λόγο.
6. Στους μικρούς αναγνώστες μου θα έλεγα να μην το βάζουν κάτω, να είναι αισιόδοξοι, να σκέφτονται θετικά. Θα τους έδινα παράδειγμα από τη δική μου γενιά που πέρασε έναν δύσκολο πόλεμο κι ακόμα πιο δύσκολη κατοχή, και τα έβγαλε πέρα, θα τους έλεγα ακόμα ότι η ζωή έχει πολλές πίκρες αλλά και πολλές χαρές κι είναι στο χέρι μας, στο χαρακτήρα μας να τις αξιολογήσουμε για να μπορέσουμε να πορευτούμε στις δύσκολες ώρες.
7. Κάποτε ένα παιδάκι στη Λάρισα, το ρώτησα: πες μου τι είναι η έμπνευση, γιατί εμένα αν με ρωτήσεις, δεν ξέρω να σου πω…
Μου λέει: Σ’ εσάς πώς έρχεται η έμπνευση; Έχω την εντύπωση του απάντησα, ότι έρχεται κάτω απ’ τη χαραμάδα ή την ώρα που κουνιέται η κουρτίνα από τ’ αεράκι, να εκείνη την ώρα φρρστ έρχεται! Πραγματικά δεν ξέρω να σου πω… δεν το λέω αστεία. Τι είναι λοιπόν
η έμπνευση; πυγολαμπίδα είναι; φωτάκι είναι; Εσύ πες μου, του λέω του παιδιού. «Δεν ξέρω να το πω μου απαντά αλλά θα σας το ζωγραφίσω!» Ακόμα πιο προχωρημένο… προχώ! Μου ζωγραφίζει λοιπόν μια κυρία, ξανθιά με ένα μακρύ άσπρο φόρεμα γεμάτο τσέπες! Πολλές τσέπες…Τι τις κάνει, λέω, τόσες τσέπες η κυρία Έμπνευση; Εκεί μέσα είναι οι ιδέες, μου απάντησε! Καλέ λέω τι ωραίο πράγμα…
Ούτε καν θα μου περνούσε απ’ το μυαλό… Γι’ αυτό εγώ απ’ τα παιδιά, παίρνω πολλά πράγματα. Και όταν έρθει η ώρα κάπου τα βάζω, κάπου τα χρησιμοποιώ.
8. Τα παιδιά κατά την ανάπτυξή τους περνάνε μια περίοδο που λένε βρομόλογα. Στην ψυχολογία λέγεται περίοδος σκατολογίας. Εγώ θα ήθελα να γράψω ένα βιβλίο όπου το πρώτο συνθετικό κάθε λέξης να είναι η λέξη σκατό. Μία σκατοσυγγραφέας γράφει ένα σκατοβιβλίο για σκατόπαιδα. Αυτήν την ιδέα την έπαιξα με το γιο μου και το γέλιο ήταν κυριολεκτικά καθαρτικό.
9. Θα σου πω κάτι που μπορεί να σου φανεί αστείο, εμένα καθόλου! Μου είπε μια μαμά ότι «Τόσο του άρεσε, του παιδιού της, το αναγνωστικό που το διάβαζε στην τουαλέτα!» Αυτό είναι πολύ σπουδαίο, γιατί συνήθως στην τουαλέτα διάβαζαν, τον Τεν Τεν, τον Αστερίξ και τέτοια. Λοιπόν, για να διαβάζει και το βιβλίο μου, θα πει ότι κάτι του έβρισκε. Έτσι δεν είναι; Εγώ το πήρα για μεγάλο έπαινο αυτό.
10. Εγώ παίρνω τα παιδιά μια πρώτη εκδρομή στη ζωή χέρι -χέρι με τη φαντασία. Πρόθεσή μου είναι μέσα από τη χαρά της εκδρομής να διευρύνω την αίσθησή τους για την πραγματικότητα και να τους χαρίσω την αξία του φανταστικού. Συνεργάτη μου σ αυτό έχω το χιούμορ και το παράλογο. Ένα βιβλίο είναι σαν την τσακμακόπετρα. Εμένα με ενδιαφέρουν οι σπίθες που θα ανάψει.
Επιμέλεια: Έλενα Θάνου
