“Πριν κάποια καλοκαίρια, τέλος Αυγούστου νομίζω, & ενώ ήμουν στο πλοίο της επιστροφής από Φολέγανδρο, χτύπησε το τηλέφωνο μου.
– Είχα καθυστέρηση.
Έκανα χοριακή & είμαι έγκυος.
Ήταν η αγαπημένη μου φίλη, που χαρούμενη μοιραζόταν τα νέα της για την δεύτερη εγκυμοσύνη της.
Χαρές, αγάπες & πανηγύρια το τηλεφώνημα όλο.
Κλείνουμε το τηλέφωνο & βγαίνω στο κατάστρωμα, να πάρω αέρα.
Δεν είχα αέρα.
Μα πως γίνεται να τελείωσε ο αέρας στα πνευμόνια μου καταμεσής του πελάγου;
Δεν ήταν ότι δεν χάρηκα για το μωρό μας, αυτά τα θέματα τα είχα λύσει μέσα μου προ πολλού.
Δεν ήταν ότι δεν πέρασα καλά στις διακοπές μου, ίσα ίσα.. ήξερα πόσο τυχερή ήμουν που επέστρεφα από Κυκλαδίτικο τουρ, αχάριστη δεν ήμουν!
Αλλά να, μάλλον ήταν ότι μόλις εκείνο το πρωί, είχα αδιαθετήσει.
Ήταν εκείνη η σταγόνα που σήμαινε το τέλος της καλοστημένης καλοκαιρινής απόδρασης.
Γιατί βλέπεις, όλο το Αυγουστιάτικο διάλειμμα είχε στηθεί με βάση την ωορηξία μου.
Άσχετα τι άφηνα να φανεί, εγώ μέσα μου ήξερα.
Ήλπιζα ότι αυτό το καλοκαίρι, θα ήταν το τυχερό μου.
Θα επέστρεφα & εγώ με ένα νινί στην κοιλιά, όπως το φιλεναδάκι μου και θα το ζούσαμε όλο αυτό παρέα.
Και νόμιζα ότι τα είχα τακτοποιήσει μέσα μου.
Και νόμιζα ότι ήμουν οκ.
Αμ δε!
Γύρισα στην Αθήνα, έπεσα σε μελαγχολία.
Βαριά!
Βαθιά!
Και σιγά σιγά συνήλθα.
Και σιγά σιγά με γιάτρεψα.
Και δύο καλοκαίρια μετά.. στο πλοίο προς Αμοργό, όταν χτύπησε & πάλι το τηλέφωνο & λέγαμε τα νέα μας με το φιλεναδάκι μου, ένιωσα απίστευτη χαρά για όσα “παιδικά” είχε την τύχη να ζει!
Κλείσαμε το τηλέφωνο.
Είχαμε φτάσει.
Καβαλήσαμε τη μηχανή & ελεύθεροι ξεκινήσαμε να εξερευνούμε το νησί.
Και ο αέρας μου έφτανε!
Και μου γέμισε κάθε κύτταρο του κορμιού μου.
Και εκείνο τον Αύγουστο και όλους τους επόμενους που ήρθαν, δε με άφησα να έχω ελεύθερες επαφές, να κοιτάω ημερολόγια και ωορηξίες.
Δεν με άφησα να ονειρευτώ όλα όσα δεν είχα.
Αλλά να νιώσω βαθιά μέσα μου την ευλογία όσων ζούσα.
Ελεύθερη πια!
Ξέρω πόσο δύσκολα μπορεί να είναι τα καλοκαίρια, όταν εστιάζεις σε όσα δεν έχεις.
Σε καταλαβαίνω απόλυτα αν βρίσκεσαι στη μέση του πελάγου χωρίς αέρα μέσα σου & εύχομαι σύντομα να νιώσεις & πάλι ελεύθερη και ευγνώμων!
ΔΕΝ είσαι μόνη.
ΔΕΝ είσαι η μόνη.”
Από την κοινότητα No Baby News
