Όταν πήρα το πρώτο μου παιδί σπίτι από το μαιευτήριο, το σπίτι μας είχε γεμίσει επισκέπτες.
Οι γονείς μου, τα πεθερικά μου, οι φίλοι των γονιών, τα ξαδέρφια και οι φίλοι μου.
Εκείνες τις πρώτες μέρες, το διαμέρισμά μας είχε γίνει μια περιστρεφόμενη πόρτα όπου μπαινόβγαινε κόσμος, ΚΑΙ όλο αυτό ήταν πολύ για μια νέα μητέρα.
Παρόλα αυτά, έκανα υπομονή γιατί δεν ήθελα να προσβάλω κανέναν.
Έτσι, μέσα από τις δυσκολίες που φέρνει ένα νέο μωρό, και ενώ ήθελα να ηρεμήσω και να βρω τα πατήματά μου με το νέο μέλος της οικογένειας αλλά και να διαχειριστώ τα αντιφατικά συναισθήματα που με κατέκλυζαν, , έπρεπε να είμαι χαμογελαστή και επικοινωνιακή.
Δύο χρόνια μετά είμαι έτοιμη να φέρω στον κόσμο το τέταρτο παιδί μου.
Και θέλω να σου πω ένα μικρό μυστικό που εύχομαι κάποιος να το είχε πει και σε μένα την πρώτη φορά.
Μην νιώθεις άσχημα να πεις “όχι” στους επισκέπτες.
Αυτή τη φορά δεν σκοπεύω να ασχοληθώ με το ποιος θέλει να μας επισκεφθεί ή ποιος θέλει να βγάλει την πρώτη του φωτογραφία με το μωρό.
Γιατί το μόνο που θέλω είναι το νέο μας μωρό να περάσει τις πρώτες μέρες της ζωής της στην αγκαλιά των αδερφών της, του συντρόφου μου και εμένα.
Για να έχουμε την ευκαιρία να γλιστρήσουμε τα δαχτυλάκια μας στο μικρό νεογέννητο χεράκι του.
Να ενωθούμε σαν οικογένεια και να θαυμάσουμε αυτό το μικρό θαύμα, να ακούσουμε τις μικρές του ανάσες και τους χαριτωμένου του ήχους.
Για να μπορέσω να επεξεργαστώ τα συναισθήματά μου.
Χωρίς ζευγάρια μάτια καρφωμένα πάνω μου, να παρακολουθούν τη μετάβαση την οποία βιώνω.
Αυτό το νεογέννητο δεν είναι εδώ για να ευχαριστήσει τους άλλους.
Είναι εδώ για να ενταχθεί στην οικογένειά ΜΑΣ.
Οπότε, αν σας πούμε όχι, αν σας ζητήσουμε λίγο χρόνο μόνοι μας, μην προσβάλλεστε.
Αυτό είναι το καλύτερο που πρέπει να κάνουμε για την οικογένειά ΜΑΣ τώρα. ”
