Η αγάπη μιας μητέρας για τα παιδιά της είναι το καύσιμο της.
Την βοηθά να συνεχίζει.
Ακόμα και όταν είναι κουρασμένη και εντελώς καταβεβλημένη. Συνεχίζει.
Ακόμα και όταν το ξέρει ότι τα παιδιά μπορεί να χτυπήσουν στο πάρκο, τα αφήνει να απολαύσουν το παιχνίδι και έχει τα μάτια της δεκατέσσερα.
Ακόμα και όταν η διάθεσή της είναι απαίσια και το μόνο που θέλει είναι να μείνει στο κρεβάτι, το κλάμα του μωρού ή το παράπονο του μεγαλύτερου παιδιού θα την κάνει να πεταχτεί από τα σκεπάσματα και να δώσει μια αγκαλιά, ένα χάδι και μια καλή κουβέντα.
Ακόμα και όταν η ζωή τις φέρνει δυσκολίες, ακόμα και όταν οι σχέσεις την απογοητεύουν και τα οικονομικά δεν είναι σταθερά εκείνη συνεχίζει.
Τις καλές μέρες. Συνεχίζει.
Τις κακές μέρες. Συνεχίζει.
Τις κουραστικές μέρες. Συνεχίζει.
Τις θλιβερές μέρες. Συνεχίζει.
Και η αγάπη της δεν είναι τέλεια.
Συχνά θυμώνει και φωνάζει από φόβο.
Συχνά ανησυχεί και γίνεται ελεγκτική.
Αλλά αυτό που της δίνει δύναμη είναι αυτή η αγάπη για τα παιδιά της.
Αυτή η δυνατή και άνευ όρων αγάπη.
Και αυτή την κρατάει να συνεχίζει.
Ό,τι και να γίνει.
Πάντα.
