Όταν ήταν 4 ετών, ένας καθηγητής Πανεπιστημίου βρήκε τον χρόνο να μιλήσει μαζί της για τον κόσμο των εντόμων- που τόσο λάτρευε η Ρεμπέκα Βάρνεϊ. Εκείνος προέβλεψε ότι η μικρούλα απέναντί του θα γινόταν επίσης επιστήμονας και είχε δίκιο. Τώρα, η 33χρονη πλέον Βάρνεϊ εντόπισε, με τη βοήθεια του Twitter, τον άνθρωπο που αποτέλεσε το έναυσμα για την καριέρα της.
Από παιδί, η Βάρνεϊ είχε μανία με τα έντομα. Στα 4 χρόνια της άρχισε να κάνει συλλογή εντόμων και ρώτησε τη μητέρα της αν άλλοι είχαν μεγαλύτερη. Εκείνη της πρότεινε το κοντινό πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ και η Ρεμπέκα έγραψε μια επιστολή προς το ίδρυμα.
«Το όνομά μου είναι Ρεμπέκα και έχω συλλογή εντόμων. Διάβασα για τη δική σας και είναι μεγαλύτερη από τη δική μου. Μπορώ να τη δω; Επίσης, έχω μια ερώτηση. Έχουν τα φασματώδη έντομα γόνατα;», θυμάται ότι είχε γράψει στην επιστολή της.
Αν και το γράμμα απευθυνόταν γενικά στο πανεπιστήμιο, κατέληξε στο τμήμα Εντομολογίας. Ένας καθηγητής απάντησε και κάλεσε την Βάρνεϊ και τη μητέρα της να επισκεφθούν το μουσείο Εντομολογίας. Εκεί, της έδωσε να κρατήσει ένα είδος κατσαρίδας και έναν ζωντανό σκορπιό, ενώ της έλυσε και την απορία για τα γόνατα των εντόμων.
Ακόμη, της είπε ότι στο πανεπιστήμιο θα μπορούσε να μάθει για τα έντομα, να κάνει διδακτορικό και να περάσει όλη τη ζωή της μελετώντας τα. Μετά, της έδωσε το χέρι του και της είπε «Ευχαρίστησή μου που γνώρισα άλλη μία επιστήμονα».
Η Βάρνεϊ τα μοιράστηκε όλα αυτά πριν από λίγο καιρό με τον κόσμο του Twitter, ρωτώντας αν θα μπορούσε να τη βοηθήσει κάποιος να βρει εκείνον τον καθηγητή που την πήρε στα σοβαρά. Και οι χρήστες της πλατφόρμας τη βοήθησαν.
Ο άνθρωπος αυτός ήταν ο Βέρναρντ Ρίτσαρντ Λιούις, ο πρώτος μαύρος καθηγητής Εντομολογίας στο πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ και ένα από τα μέλη του διδακτικού προσωπικού που έκαναν ξεναγήσεις στο μουσείο Εντομολογίας. Ο συνταξιοδοτημένος πλέον καθηγητής, έβρισκε πάντα χρόνο για παιδιά όπως η Ρεμπέκα.
«Δεν θυμάμαι τη συνάντησή μας. Έχω μιλήσει σε χιλιάδες παιδιά, έχω επισκεφθεί σχολεία και βεβαιωνόμουν ότι τους διέθετα χρόνο. Επειδή ο παππούς μου ήταν εκείνος που ενέπνευσε την αγάπη και το πάθος μου για τη φύση. Είχε ατελείωτη υπομονή, δεν μου είπε ποτέ όχι και ήμουν άγριο παιδί. Έφερνα στο σπίτι όλα τα έντομα… αράχνες μαύρες χήρες, ήμουν τρελός», θυμάται. «Σε όλα αυτά τα παιδιά, ανάμεσά τους και η Ρεμπέκα, όταν ενθουσιάζονται βλέπω εμένα», συμπληρώνει.
Όταν η Βάρνεϊ ανάρτησε την ιστορία της πολλοί επικοινώνησαν με το πανεπιστήμιο. Πήρε λίγο χρόνο να ταυτοποιηθεί ο καθηγητής, επειδή η συνάντηση είχε γίνει την εποχή πριν από τα email. Όλοι προσπαθούσαν να θυμηθούν ποιος θα μπορούσε να δουλεύει στο μουσείο εκείνη την περίοδο. Ο Λιούις δεν ήταν σίγουρος πως εκείνος ήταν ο καθηγητής που έψαχνε η Βάρνεϊ, μέχρι τη στιγμή που είδε την αναφορά της για τις κατσαρίδες και τους σκορπιούς. «Αυτός ήμουν εγώ, πάντα τα είχα αυτά τριγύρω», λέει ότι σκέφτηκε.
Η μητέρα της Βάρνεϊ, Μέρι Τζο Γκρόθμαν Πέλτον ήταν εκείνη που το επιβεβαίωσε. Δεν θυμόταν ότι ο καθηγητής ήταν μαύρος, αλλά όταν άκουσε τη φωνή του σε ένα βίντεο ήξερε ότι ήταν ο Λιούις. Αν και τόσο η ίδια όσο και ο σύζυγός της δεν ήταν άνθρωποι της εξοχής, ούτε ήξεραν τίποτα για τα έντομα, η κόρη τους εμφάνισε από νωρίς αυτή την αγάπη.
Όταν ήταν τριών ετών η Ρεμπέκα «ήρθε, άνοιξε το χέρι της και κρατούσε μια τεράστια ακρίδα. Ήταν τόσο ενθουσιασμένη που μου την έδειχνε. Δεν ήθελα να της δείξω ότι φοβόμουν ή ότι δεν ήμουν χαρούμενη με αυτό, αλλά της είπα ότι πιθανότατα θα ήταν πιο χαρούμενη έξω», θυμάται η μητέρα της.
Μετά την επίσκεψη στο μουσείο και τη συνάντησή της με τον καθηγητή, όποτε κάποιος τη ρωτούσε τι ήθελε να κάνει μεγαλώνοντας, η Βάρνεϊ έλεγε ότι θα κάνει διδακτορικό, θα γίνει επιστήμονας και θα μελετά έντομα. Το έκανε. Πήρε το διδακτορικό της το 2021 από το University of Alabama στις βιολογικές επιστήμονες και τώρα κάνει έρευνα για υδρόβια ασπόνδυλα στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στη Σάντα Μπάρμπαρα.
Η 33χρονη επικοινώνησε μέσω email με τον μέντορά της και εκείνος της είπε ότι τώρα που έχει διδακτορικό, είναι η σειρά της να μεταδώσει αυτή την αγάπη για τα έντομα. Ήταν λίγο απογοητευμένη που δεν την θυμόταν προσωπικά, αλλά λέει ότι ένιωσε απίστευτα που μπόρεσε να ευχαριστήσει τον άνθρωπο χάρη στον οποίο ξεκίνησε η καριέρα της.
