Πώς θα προστατεύσω το παιδί μου από τους “κακούς” ανθρώπους;
Δηλαδή τους τραυματισμένους ανθρώπους που υποφέρουν από μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό αποσύνδεσης από τον εαυτό τους και τους ανθρώπους, δηλαδή από τη ζωή, με αποτέλεσμα να έχουν αντικοινωνική, δηλαδή εχθρική συμπεριφορά απέναντι σε όλους ή σε κάποιους ανθρώπους (εκεί που αισθάνονται ότι τους παίρνει).
Αυτό που χρειάζεται ο άνθρωπος για να αποφεύγει τις κακοτοπιές είναι η αντιληπτική ικανότητα: το να αντιληφθεί εγκαίρως πως μια κατάσταση ή μια συμπεριφορά είναι βλαπτική. Μόλις το αντιληφθεί θα ενεργοποιηθούν οι κατάλληλοι μηχανισμοί άμυνας έτσι ώστε να απομακρυνθεί με ασφάλεια από τον κίνδυνο.
Όταν όμως η βλαπτική κατάσταση ή η βλαπτική συμπεριφορά μας είναι οικείες, τις έχουμε βιώσει σαν παιδιά μέσα στο στενό μας περιβάλλον, τότε ο εγκέφαλός μας τις έχει αναγκαστικά συνδέσει και με βιώματα αγάπης (όσο ανασφαλής και αν ήταν ο συναισθηματικός δεσμός, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι ήταν δεσμός – ζωτικό νήμα – υπαρξιακή σύνδεση), φροντίδας και εξασφάλισης της επιβίωσης, με αποτέλεσμα να εκλαμβάνονται λανθασμένα και ως ασφαλείς, ενώ είναι βλαπτικές, μόνο και μόνο επειδή μας είναι οικείες.
Όταν βλέπετε ανθρώπους να παραμένουν σε κακοποιητικές καταστάσεις, μην πάτε μακριά για την απάντηση: βρίσκεται στο περιβάλλον της παιδικής τους ηλικίας, πάντα, αναγκαστικά, είτε το συνειδητοποιούν, είτε όχι.
Αν θέλουμε να προστατεύσουμε τα παιδιά μας από τέτοιες καταστάσεις, χρειάζεται να φροντίσουμε ώστε αυτές οι καταστάσεις να μην τους είναι οικείες, γνώριμες, βιωμένες μέσα στις σχέσεις τους με τους ανθρώπους από τους οποίους εξαρτάται η επιβίωση και η καθημερινή φροντίδα τους. Χρειάζεται δηλαδή εμείς να είμαστε τόσο ευγενικοί, τόσο σεβαστικοί και τόσο φροντιστικοί με τα παιδιά μας, έτσι ώστε οποιαδήποτε βλαπτική συμπεριφορά να την αναγνωρίζουν αμέσως ως ξένη, ενοχλητική και επικίνδυνη και να απομακρύνονται άμεσα από αυτήν.
Η αγάπη είναι η απάντηση σε κάθε ερώτηση, έτσι; Το βλέπουμε ξανά και ξανά, πάντα.
Parenting & Reparenting Greece, Ευχαριστούμε πολύ!
