Σκουπίζουμε πάντα τα παπούτσια μας όταν πατήσουμε σε λάσπη ή περιττώματα σκύλου. Όμως, βγάζουμε τα παπούτσια όταν μπαίνουμε σπίτι μας; Πολύς κόσμος, όχι.
Για πολλούς, ό,τι πατούν και ως εκ τούτου μεταφέρουν σπίτι τους, είναι το τελευταίο που σκέφτονται όταν μπαίνουν εκεί.
Δύο περιβαλλοντικοί χημικοί (Mark Patrick Taylor από το Macquarie University και Gabriel Filippelli Indiana University-Purdue University Indianapolis) πέρασαν μια δεκαετία μελετώντας το εσωτερικό περιβάλλον και τους ρύπους στους οποίους εκτίθεντο οι άνθρωποι μέσα στα ίδια τους τα σπίτια.
Και παρότι η μελέτη του εσωτερικού περιβάλλοντος απέχει πολύ από την ολοκλήρωσή της, στο ερώτημα αν πρέπει να φοράμε ή όχι παπούτσια εντός σπιτιού, οι επιστήμονες συνιστούν το δεύτερο, πως είναι καλύτερο τα παπούτσια και ό,τι αυτά κουβαλούν πάνω τους, να αφήνονται έξω από την πόρτα.
Οι άνθρωποι περνούν πάνω από το 90% του χρόνου τους στο σπίτι, οπότε το αν πρέπει ή όχι να φοράμε παπούτσια εντός, είναι επουσιώδες, υποστηρίζουν οι επιστήμονες.
Συνήθως, η βασική συζήτηση γίνεται για το εξωτερικό περιβάλλον, την ποιότητα εδάφους και ατμόσφαιρας και τους υγειονομικούς κινδύνους του περιβάλλοντος στη δημόσια υγεία. Όμως, ολοένα και περισσότερο είναι το ενδιαφέρον για την ποιότητα του αέρα εντός ενός σπιτιού.
Η ύλη που συσσωρεύεται μέσα σε ένα σπίτι, περιλαμβάνει όχι μόνο σκόνη και χώμα, τρίχες και υπολείμματα δέρματος από ανθρώπους και ζώα. Περίπου το ένα τρίτο από αυτά είναι από έξω, αερομεταφερόμενα ή μεταφερόμενα μέσω των πάτων των παπουτσιών.
Κάποιοι από αυτούς τους μικροοργανισμούς που μεταφέρονται στο πάτωμα μέσω παπουτσιών, είναι παθογόνα ανθεκτικά σε φάρμακα και δύσκολα στην αντιμετώπισή τους, αλλά και καρκινογόνες τοξίνες από υπολείμματα ασφάλτου και χημικά που προκαλούν ενδοκρινικά προβλήματα.
Στην εργασία τους περιλήφθηκαν μετρήσεις και εκτιμήσεις έκθεσης σε μια σειρά επιβλαβών ουσιών που βρέθηκαν σε σπίτια, όπως:
- γονίδια ανθεκτικά σε αντιβιωτικά
- χημικά απολυμαντικά
- μικροπλαστικά
- υπερφθοριωμένα χημικά (γνωστά και ως PFAS)
- ραδιοενεργά στοιχεία
Στην εργασία τους περιλήφθηκε και η αξιολόγηση των επιπέδων δυνητικά τοξικών μετάλλων (όπως αρσενικό, κάδμιο, μόλυβδος) σε σπίτια 35 χωρών.
Τα στοιχεία αυτά -και κυρίως ο επικίνδυνος νευροτοξικός μόλυβδος- είναι άχρωμα και άοσμα. Οπότε δεν υπάρχει τρόπος να διαπιστωθεί αν οι κίνδυνοι από την έκθεση σε μόλυβδο για παράδειγμα, προέρχονται από το έδαφος, τους υδροσωλήνες ή ακόμη και το πάτωμα του σπιτιού.
