Σεξ μετά τη γέννα;
Πολλές θα πουν:
«Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;»
Εντάξει. Ως μάνα που βίωσε τη βάσανο μιας πεντάωρης καισαρικής (όπου «πήγα κι ήρθα», μπήκα στο τούνελ με το φως, κι όλα τα σχετικά) ξέρω ότι για κάνα μήνα και βάλε μετά τη γέννα, τα «συστήματά» σου έχουν βαρέσει μπιέλα!
Μεταξύ του αισθήματος ξεριζωμού και αποχωρισμού από το σώμα σου ενός οργανισμού με τον οποίο συγκατοικούσες 9 μήνες και του αισθήματος του πνιγμένου στα βαθιά, άγνωστα νερά της μητρότητας, δεν μένει χώρος για αισθησιασμούς. Όταν το να κοιμηθείς τέσσερις ώρες σερί το θεωρείς χλιδή, όταν σου έχει ανοίξει η μέση να πηγαινοέρχεσαι με το μωρό αγκαλιά μέχρι να κοιμηθεί, όταν προσεύχεσαι να μην ακούσεις το κλάμα του την ώρα που είσαι τουαλέτα και όταν ο βασικός σου προβληματισμός είναι η ποιότητα, ποσότητα, πυκνότητα και το χρώμα του περιεχομένου στις πάνες του, ε, μάλλον δεν θα έχεις όρεξη για σεξ!
Θυμάμαι, μάλιστα, ότι πολλές φορές εκείνη την περίοδο, νιώθοντας σαν αγελάδα με τα επιπλέον κιλά της εγκυμοσύνης, με το στήθος μου να τρέχει ανεξέλεγκτα γάλα, με τα μάτια με μαύρους κύκλους, με το μαλλί της τρελής, με παντόφλα και νυχτικιά, σιχτίριζα αυτόν τον ίδιο αισθησιασμό που με είχε φέρει σ’ αυτή τη θέση.
Το σεξ ήταν ξαφνικά εχθρός!
Ένας ύπουλος εχθρός που με τα σαγηνευτικά του όπλα είχε καταφέρει να με φέρει στο κατώτερο σκαλί της προσωπικής μου αυτοεκτίμησης! Τότε, ακόμα κι αν ο σύντροφός σου σού στείλει το πιο τρυφερό, αισθησιακό, ανεβαστικό, ερωτικό σινιάλο, το πιο πιθανό είναι να σου βγει ένα:
«Δεν μας χέζεις ρε Νταλάρα!»
Προσωπικά, όταν κάποια στιγμή μετά τη γέννηση της κόρης μας ο καλός μου έκανε μια τέτοια κίνηση προς το μέρος μου, εγώ αυθόρμητα τραβήχτηκα λέγοντας:
«Σιγά, κύριε, να γνωριστούμε πρώτα!»
Είναι γεγονός: μετά τη γέννα έχεις δύο μωρά να θρέψεις: το παιδί σου και τη σχέση σου.
Κι αν το μητρικό ένστικτο σε κρατά όρθιο ζόμπι να θηλάζεις μέσα στη νύχτα το μωρό σου, δεν υπάρχει αντίστοιχο ένστικτο για να κρατήσεις τη σπίθα με το μεγάλο «μωρό» σου αναμμένη. Πρέπει να το δουλέψεις συνειδητά. Αν θέλεις να μη θάψεις τη σχέση σου κάτω από το ρόλο του γονέα.
Στην μ.γ. (μετά γέννα) εποχή, δεν είναι η κα@λα που τροφοδοτεί την αγάπη. Πρέπει η αγάπη να τροφοδοτήσει την κα@λα.
Είναι η στιγμή για τους δύο εξουθενωμένους νέους γονείς να θυμηθούν ότι αγαπιούνται ακόμα και να «συμμαχήσουν» ενάντια στο τσουνάμι των νέων προκλήσεων, κρατώντας τη σημαία τους ψηλά.
Άλλωστε αυτή η αγάπη είναι που τους έκανε τρεις!
Οι ειδικοί μάλιστα λένε πως το να βρίσκουμε ιδιωτικό χρόνο για τους δυο μας, το να διατηρούμε την ψυχική και σωματική «ενδοεπικοινωνία» μας, είναι η καλύτερη παρακαταθήκη για την ισορροπία του παιδιού μας.
Baby steps, λοιπόν, για να ξαναγνωριστούμε: λογάκια, χαδάκια, φιλιά και μπαλαμούτι τόσο όσο τραβάει η όρεξή μας. Και η όρεξη έρχεται τρώγοντας.
Και κάτι πολύ σημαντικό:
Για τον αγαπημένο μας, συνοδοιπόρο -ήρωα- νυν αλαφιασμένο πατέρα, που μας στήριξε 9 μήνες και μας στηρίζει ακόμα, μπορεί η πρόσβαση στα «συστήματά» μας να μην είναι αρχικά εφικτή, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να μείνει «στην απέξω»! Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να τον κάνετε χαρούμενο. Άσε που βλέποντάς τον «χαρούμενο» σού έρχεται κι εσένα η χαρά!
Γράφει η Ασπασία Πρωτογέρου
