Η Arya Aldrin, μια 20χρονη φοιτήτρια Ιατρικής που έφυγε πρόσφατα από την Ουκρανία παρέα με το Σιβηρικό Χάσκι της, δεν το νομίζει: «Θα ήταν πιο εγωιστικό να αφήσω πίσω τον σκύλο μου».
Γι’ αυτό πήρε μαζί την πέντε μηνών Zaira στο εξαντλητικό ταξίδι χιλιάδων χιλιομέτρων μέχρι την πολιτεία Κεράλα της νότιας Ινδίας.
Όπως διαβάζουμε στη lifo.gr, πολλοί Ινδοί φοιτητές επέστρεψαν στην πατρίδα τους από την Ουκρανία μαζί με τις γάτες και τα σκυλιά τους, αλλά η Arya ξεχώρισε όταν μια φωτογραφία της -να έχει αγκαλιά την Zaira μέσα σε ένα λεωφορείο για τα ρουμανικά σύνορα- έγινε viral.
Η φωτογραφία προκάλεσε αμφιλεγόμενες αντιδράσεις, με τους κακεντρεχείς να ρωτάνε αν οι γονείς της την έστειλαν στην Ουκρανία για να σπουδάσει ή να φροντίζει ζώα, ενώ άλλοι αναρωτήθηκαν γιατί η ινδική κυβέρνηση θα έπρεπε να φιλοξενεί ζώα σε πτήσεις εκκένωσης όταν κινδύνευαν άνθρωποι.
Αλλά η Arya λέει ότι η Zaira δεν έπιανε χώρο που προοριζόταν για ανθρώπους- ταξίδεψε σε ένα κλουβί στην πτήση από τη Ρουμανία στο Δελχί.
«Είμαι φοιτήτρια ιατρικής- μας διδάσκουν να σώζουμε ζωές χωρίς διακρίσεις. Εξάλλου αν την άφηνα πίσω, δεν θα βοηθούσε κανέναν», προσθέτει.
Η διάσωση ζώων σε μια ανθρωπιστική κρίσης αποτελεί ακανθώδες ζήτημα. Το 2021, ο Βρετανός Pen Farthing, που διατηρούσε ένα καταφύγιο ζώων στο Αφγανιστάν, επικρίθηκε έντονα επειδή έφυγε από τη χώρα με τα σκυλιά και τις γάτες -αλλά όχι το αφγανικό επιτελείο του- μετά την ανάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν.
Είπε ότι δεν μπορούσε να τους πάρει μαζί εκείνη τη στιγμή λόγω απειλών από τους Ταλιμπάν. Οι εργαζόμενοι στο καταφύγιο έφτασαν αργότερα στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Για την Arya και άλλους σαν αυτήν, το διακύβευμα δεν ήταν τόσο μεγάλο. Όμως το ταξίδι ήταν εξουθενωτικό.
«Δεν μπορώ να την αφήσω»
Η Arya πήγε στην Ουκρανία το 2020 για να σπουδάσει στο National Pirogov Memorial Medical University της Βινιτσκά. Έκανε γρήγορα φίλους – πολλούς από την πολιτεία της, την Κεράλα – και της άρεσε να ζει εκεί.
Κάποιος φίλος, που ήξερε ότι αγαπούσε τα ζώα, της έκανε δώρο ένα κουτάβι δύο μηνών τον Δεκέμβριο του 2021. Η Arya την ονόμασε Zaira αφού απέρριψε διάφορες «κοινές» επιλογές.
Οι δυο τους δέθηκαν πολύ γρήγορα – όταν έμενε μόνη στο σπίτι επειδή η Arya παρακολουθούσε τα μαθήματα, η Zaira αρνιόταν να φάει, περιμένοντας με ανυπομονησία την Arya να επιστρέψει.
Η Arya, με τη σειρά της, συχνά απέρριπτε προσκλήσεις από φίλους για να μην μένει η Zaira μόνη.
Όταν άρχισε ο πόλεμος, η Arya λέει ότι μόνη της σκέψη ήταν, «ό,τι κι αν γίνει, δεν μπορώ να αφήσω τη Zaira».
Φίλοι και συγγενείς την συμβούλεψαν καλοπροαίρετα να δώσει τον σκύλο σε κάποιον προσωρινά, αλλά η Arya αρνήθηκε. «Ήξερα ότι κανένας άλλος δεν θα την αγαπούσε ούτε θα την φρόντιζε όπως εγώ», λέει.
Όταν δεν υπήρχε άλλη επιλογή παρά η εκκένωση, η μητέρα της Arya στήριξε την απόφαση της κόρης της να φέρει μαζί τη Zaira. Ο πατέρας της αρχικά διαφώνησε αλλά τελικά υποχώρησε.
Εν μέσω χάους, κατάφερε τελικά να βρει διαβατήριο για κατοικίδια, χαρτιά εμβολιασμού και μικροτσίπ- όλα σε μια μέρα.
Η Arya με τη Zaira έφυγαν από τη Βινιτσκά στις 26 Φεβρουαρίου, δύο ημέρες μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Την επόμενη μέρα, πήραν ένα λεωφορείο για τα ρουμανικά σύνορα. Η Zaira παρέμενε σιωπηλή και κοντά στην Arya καθ’ όλη τη διάρκεια, τρομοκρατημένη από τους θορύβους και τους ξένους.
Ο οδηγός του λεωφορείου τις άφησε περίπου 20 χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορα λόγω των μεγάλων ουρών οχημάτων που περίμεναν να περάσουν.
Άρχισαν να περπατούν. Η Arya με μια φίλη της είχαν πάρει μαζί χυμούς και μπισκότα, καθώς και σκυλοτροφή για τη Zaira- δεν μπορούσαν να βρουν ψωμί ή νερό στα μαγαζιά.
Η πλάτη της Arya πονούσε αλλά η Zaira άρχισε να κουτσαίνει και φαινόταν στενοχωρημένη. Τότε συνειδητοποίησε πως θα χρειαζόταν να κουβαλήσει τον σκύλο της.
«Όταν την σήκωσα, απλώς ακούμπησε στον ώμο μου σαν μωρό», θυμάται η Arya, αν και η Zaira ζυγίζει περίπου 16 κιλά.
Αλλά η διαδρομή ήταν βασανιστική- αν και βοήθησαν κάποιοι, η Arya έπρεπε να σταματά συχνά για να ξεκουράζει τα χέρια της.
Επίσης αναγκάστηκε να πετάξει μεγάλο μέρος του φαγητού και των χυμών για να ελαφρύνει το φορτίο- υπολογίζει ότι μετέφερε τη Zaira για 10-12 χιλιόμετρα.
Όταν έφτασαν στα ρουμανικά σύνορα, η Arya είχε μόνο σκυλοτροφή και ταξιδιωτικά έγγραφα στην τσάντα της.
Εκεί, περίμενε ανάμεσα σε δεκάδες ανθρώπους για περίπου επτά ώρες, που έσπρωχναν ο ένας τον άλλο κάθε φορά που άνοιγαν οι πύλες. Μια φορά που προσπάθησε να βάλει κάτω τη Zaira, την κλώτσησαν και ούρλιαξε από τον πόνο.
«Πρέπει να στεκόμουν στο ένα πόδι πάνω από μία ώρα. Απλώς καθόμουν εκεί αγκαλιά με τη Zaira και έκλαιγα, ευχόμενη να μπορούσαμε να επιστρέψουμε στο Βινιτσκά ακόμα κι αν ήταν επικίνδυνο», λέει.
Όσο περίμεναν, η Arya έπρεπε να αδειάσει και μεγάλο μέρος της σκυλοτροφής γιατί το βάρος ήταν αφόρητο.
Όταν ήρθε επιτέλους η σειρά τους, μια ομάδα φοιτητών την έσπρωξε πίσω. Τότε κράτησε ψηλά τη Zaira, κάτι που τράβηξε την προσοχή ενός Ουκρανού στρατιώτη, που τους επέτρεψε να περάσουν.
«Δεν περιγράφεται η ανακούφισης όταν περάσαμε απέναντι», λέει.
Το ταξίδι στην Ινδία
Πρώτα μεταφέρθηκαν σε ένα καταφύγιο στη Ρουμανία όπου πήραν φαγητό και νερό – εθελοντές έδωσαν επίσης στην Arya ένα ζευγάρι μεταχειρισμένα παπούτσια επειδή τα δικά της ήταν φθαρμένα.
Στη συνέχεια περίμεναν ώρες για να μεταφερθούν σε άλλο καταφύγιο, πιο κοντά στο διεθνές αεροδρόμιο Henri Coandă στο Βουκουρέστι. Εδώ, η ρουμανική αστυνομία που συμπάθησε την Zaira τους έδωσε περισσότερα τρόφιμα και χαρτομάντιλα και τους βοήθησε να φτάσουν με ταξί στο αεροδρόμιο.
Λίγο πριν επιβιβαστούν στην πτήση εκκένωσης που κανόνισε η ινδική κυβέρνηση, οι ρουμανικές αρχές είπαν στην Arya ότι η Zaira θα έπρεπε να μπει σε κλουβί.
Μετά από πολλές ώρες, πολύ τρέξιμο και άλλη μια χαμένη πτήση, η Arya με τη Zaira επιβιβάστηκαν τελικά σε ένα αεροπλάνο για το Δελχί.
Όταν της έδωσαν λίγο φαγητό στην πτήση, η Arya λέει ότι έφαγε λίγο και φύλαξε το υπόλοιπο για να ταΐσει τη Zaira όταν προσγειωθούν.
Το ταξίδι της στην Κεράλα καθυστέρησε ξανά επειδή η AirAsia, η οποία εκτελούσε την πτήση από το Δελχί, δεν επέτρεπε ζώα, οπότε πήρε άλλη πτήση.
Μέχρι τότε, το ταξίδι της Arya είχε γίνει είδηση και ένας υπουργός της πολιτείας Κεράλα είχε γράψει ένα μήνυμα στο Facebook, επαινώντας την.
Όταν με την Zaira έφτασαν στο αεροδρόμιο του Κοτσί την επόμενη μέρα, την υποδέχτηκε μια ορδή δημοσιογράφων που ήθελαν να της πάρουν συνέντευξη.
Πρώτα πήγε τη Zaira σε κτηνίατρο για έλεγχο και εμβόλιο και στη συνέχεια έφτασε τελικά στο σπίτι της στο Munnar. Στην αρχή ανησύχησε πως το Σιβηρικό Χάσκι – του οποίου η χοντρή γούνα προσφέρει προστασία από το δριμύ κρύο- θα δυσκολευόταν στον ζεστό καιρό της Ινδίας.
Αλλά η Arya λέει ότι η Zaira φαίνεται να προσαρμόζεται καλά. Βοηθά επίσης ότι το Munnar είναι πιο κρύο από τα περισσότερα μέρη της Κεράλα – οι θερμοκρασίες του χειμώνα μπορεί να πέσουν σε μονοψήφια νούμερα.
«Στην πραγματικότητα ζηλεύω λίγο- η Zaira δείχνει να προτιμά να περνά χρόνο με τη μητέρα μου από εμένα», λέει η Arya γελώντας.
