Από τη Νάνσυ Ψημενάτου, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας, μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Ανθρωπιστικής & Συνθετικής Θεραπευτικής Συμβουλευτικής & Ψυχοθεραπείας (Advance Diploma in Counselling & Psychotherapy Central Awarding Body, Diploma στη Συμβουλευτική του Πένθους από το Stonebridge College).
Για τους γονείς ο πόνος είναι ένα “κακό” συναίσθημα και προσπαθούν με όλες τους τις δυνάμεις να “κρύψουν” τα γεγονότα που θα φέρουν αυτό το μισητό συναίσθημα. Η πραγματικότητα αλλοιώνεται ή και παραποιείται. Δυστυχώς τέτοιου είδους πρακτικές προκαλούν στο παιδί σύγχυση και φόβο. Καθώς καταλαβαίνουν ότι κάτι συνέβη αλλά κανείς δεν τους εξηγεί, στο τέλος τα παιδιά μαθαίνουν και διαιωνίζουν να μετατρέπουν σε ταμπού τον θάνατο.
Όταν τα παιδιά ρωτάνε…
“Γιατί πέθανε η γιαγιά, ο παππούς… ;”
Είναι πολύ σημαντικό να εξετάσεις γιατί κάνει το παιδί αυτή την ερώτηση. Μήπως αισθάνεται λυπημένο, θυμωμένο ή ένοχο για το θάνατο που συνέβη; Μόλις εντοπίσεις τα συναισθήματα, χρειάζεται να του δώσεις χώρο για να τα εκφράσει. Είναι σημαντικό να θυμάσαι ότι τα παιδιά πολλές φορές παίρνουν προσωπικά αυτό που συνέβη και χρειάζεται με ξεκάθαρο τρόπο να πεις στο παιδί ότι δεν ευθύνεται για τον θάνατο του αγαπημένου του προσώπου.
“Πότε θα γυρίσει η μαμά;”
Μπορείς να πεις στο παιδί, με έναν τρυφερό γεμάτο αγάπη τρόπο ότι, οι άνθρωποι που πεθαίνουν δεν ξαναγυρίζουν πίσω. Είναι σημαντικό όμως να του τονίσεις ότι οι αναμνήσεις και τα συναισθήματα που έχει για την πεθαμένη μητέρα του είναι ο σύνδεσμος του με αυτή. Επίσης είναι σημαντικότατο να ενημερώσεις το παιδί ότι δεν θα πονάει πάντα τόσο πολύ και ότι ο πόνος θα μαλακώσει.
“Που είναι η γιαγιά τώρα;”
Πριν απαντήσεις σε αυτή την ερώτηση είναι καλό να μάθεις που πιστεύει το ίδιο το παιδί ότι είναι η γιαγιά. Η απάντηση που θα δώσουμε, θα πρέπει να βασιστεί πάνω στα πιστεύω της οικογενείας. Καλό είναι να μην πεις ότι: “Ο Θεός την έχει πάρει κοντά του”, διότι μελέτες έχουν δείξει ότι, θυμός που στρέφεται προς το Θεό μπορεί να οδηγήσει στην προσωρινή ή μόνιμη απώλεια πίστης. Πες τη δική σου γνώμη για το που μπορεί να είναι αλλά ξεκαθάρισε ότι αυτή είναι απλά η δική σου άποψη και τίποτε άλλο. Να θυμάσαι ότι όσο πιο μικρά είναι τα παιδιά τόσο λιγότερες ανησυχίες έχουν για τη μεταθανάτιο ζωή. Πιο πολύ εστιάζουν στο σώμα και τις ανάγκες του που αυτό έχει. “Κρυώνει μήπως το σώμα της γιαγιάς”; Μήπως το κουτί είναι στενό;”. Σε τέτοιου είδους ερωτήσεις είναι καλό να θυμόμαστε ότι πρέπει να καθησυχάζουμε το παιδί δίνοντας απαντήσεις που εστιάζουν στην πραγματικότητα. Μπορούμε να πούμε για παράδειγμα: “Όταν κάποιος πεθάνει, δεν πεινά, δεν πονά, δεν κρυώνει.” Μια τέτοια απάντηση αφαιρεί το άγχος που νιώθει το παιδί για τον αγαπημένο του.
Διαβάστε τη συνέχεια στο shape.gr
