Λέμε ή Δεν λέμε στα παιδιά για τον Άγιο Βασίλη;
Περπατούσαμε τις προάλλες με μια φίλη – νέα μαμά του υπέροχου 2. 5 ετών Γ. και έλεγε:
«Μωρέ δεν ξέρω αν θέλω να πω στον Γ. για τον Άγιο Βασίλη… όλα αυτά τα ψέματα.. μη φοβηθεί.. πώς λειτουργούν στο παιδικό μυαλό; Σκέψου να σκέφτεσαι πως ένας μεγαλόσωμος άντρας έρχεται τη νύχτα σπίτι! Δε θα φοβόσουν; Βλακείες. Αμερικανιές για να καταναλώνουμε!».
Πράγματι, συχνά ακούμε σε κύκλους γονέων τέτοιες αμφιβολίες για τον άγιο των Χριστουγέννων, ενώ ακόμα κι αν τελικά οι γονείς πουν το «παραμύθι» στα παιδιά συχνά φοβούνται για την ανάδυση φοβιών.
Είναι κοινώς αποδεκτό πως όλα τα ζητήματα θέλουν έναν τρόπο.
Μπορούμε να πούμε στα παιδιά για τον Άγιο Βασίλη, περιγράφοντας τον με την εικόνα που γραφικά αναπαρίσταται παντού (μεγαλόσωμος κύριος με κόκκινα ρούχα και άσπρα γένια) και για την ιδιότητά του να φέρνει δώρα στα παιδιά τα Χριστούγεννα.
Ταυτόχρονα, απαιτείται να παραλείψουμε το εκδικητικό κομμάτι της ιστορίας με τα καλά και τα κακά παιδιά.
Επίσης μπορούμε να αποφύγουμε ερωτήσεις όπως «και πώς θα μπει; Έχει κλειδιά; Δεν θα ξυπνήσει την γιαγιά από κάτω;» με απαντήσεις που συναντούνται στα παραμύθια όπως «με μαγικό τρόπο\ έτσι λέει ο μύθος και το παραμύθι… ».
Τα παιδιά ξέρουν πως τα παραμύθια είναι στη σφαίρα της φαντασίας και γνωρίζουν πολύ καλά το παιχνίδι να μπαινοβγαίνουν από αυτήν.
Οπότε, για την αποφυγή φοβιών τονίστε τα μαγικά και παραμυθικά στοιχεία του άγιου και αφήστε τις πολλές λεπτομέρειες.
Εννοείται πως αν το παιδί σε μεγάλη ηλικία επιμένει ανήσυχα ρωτώντας αν λέμε αλήθεια – εμείς απαντάμε πως η ιστορία του Άγιου Βασίλη είναι παραμύθι\ μύθος κλπ και δεν είναι αληθινή.
Γίνεται μια έντονη κριτική για τον καταναλωτικό χαρακτήρα των Χριστουγέννων σύμφωνα με την οποία:
“Ο Άγιος Βασίλης ήταν αδύνατος και ζούσε ασκητικά και όλα αυτά είναι για να καταναλώνουμε και η Coca Cola και οι Αμερικάνοι και το παιδί θα τρομάξει και θα έχει ψυχολογικά κλπ κλπ…”.
Από τη μια χρειάζεται να μάθουμε στο παιδί, να είναι αλληλέγγυο και να μην υπερκαταναλώνει -με πρότυπο εμάς- καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου και όχι μόνο τα Χριστούγεννα.
Από την άλλη είναι ανάγκη να χαλαρώσουμε και να καταλάβουμε πως οι φοβίες δημιουργούνται αλλιώς.
Για παράδειγμα όταν το παιδί σκουντουφλάει κι εμείς φωνάζουμε πριν εκείνο κλάψει, κάνοντάς το να συνδέει τις πτώσεις με τρόμο, ίσως θα έπρεπε να μπει πριν τον Άγιο Βασίλη στη λίστα καταπολέμησης φοβιών…
Εξάλλου… «Τα παραμύθια δεν είναι αλήθεια – αλλά τουλάχιστον δεν είναι ψέματα».
Το διαβάσαμε στο Μικρό Βουνό. Ευχαριστούμε θερμά!
