Ένα συγκινητικό μήνυμα για την πανδημία του κορονοϊού έδωσε μέσα από συνέντευξή της η σπουδαία Χιλιανή συγγραφέας, Ιζαμπέλ Αλιέντε. Όταν ρωτήθηκε για την πανδημία, τον φόβο που αυτός προκαλεί και το μέλλον του κόσμου, απάντησε:
”Από τότε που πέθανε η Πάουλα (η κόρη μου) πριν από 27 χρόνια, απώλεσα το φόβο του θανάτου. Συνειδητοποίησα ότι ο θάνατος είναι σαν τη γέννηση, είναι μετάβαση, όριο, και έχασα τον φόβο του προσωπικά.
Τώρα αν με “πιάσει” ο κορονοϊός, ανήκω στον πιο ευάλωτο πληθυσμό, στους ηλικιωμένους, είμαι 77 και ξέρω αν κολλήσω ότι θα πεθάνω. Έτσι η πιθανότητα θανάτου είναι πολύ ξεκάθαρη για μένα τώρα, το βλέπω με περιέργεια και χωρίς φόβο. Αυτό που μου έμαθε η πανδημία είναι να αφήνω τα πράγματα να φεύγουν, να συνειδητοποιώ πόσο λίγα χρειάζομαι.
Δε χρειάζεται να αγοράσω, δε χρειάζομαι περισσότερα ρούχα, δε χρειάζεται να πάω πουθενά ή να ταξιδέψω. Νομίζω ότι έχω πάρα πολλά. Κοιτάζω γύρω μου και αναρωτιέμαι γιατί όλα αυτά. Γιατί χρειάζομαι περισσότερα από δύο πιάτα;
Μάθετε λοιπόν ποιοι είναι οι πραγματικοί φίλοι και οι άνθρωποι που θέλετε να είστε μαζί τους.
Τι πιστεύετε ότι μας διδάσκει η πανδημία;
Μας διδάσκει προτεραιότητες και μας δείχνει μια πραγματικότητα. Την πραγματικότητα της ανισότητας. Πώς κάποιοι άνθρωποι περνάνε την πανδημία σε κότερο στην Καραϊβική και άλλοι πεθαίνουν από την πείνα.
Μας έμαθε και ότι είμαστε οικογένεια.
Αυτό που συνέβη σε έναν άνθρωπο στο Wuhan, συμβαίνει πλέον στον πλανήτη, συμβαίνει σε όλους μας. Δεν υπάρχει τέτοια φυλετική ιδέα ότι είμαστε χωρισμένοι από την ομάδα και μπορούμε να υπερασπιστούμε την ομάδα ενώ οι υπόλοιποι δεν ενδιαφέρονται. Δεν υπάρχουν τοίχοι, ούτε τοίχοι που να μπορούν να χωρίσουν τους ανθρώπους.
Δημιουργοί, καλλιτέχνες, επιστήμονες, όλοι οι νέοι, πολλές γυναίκες, εξετάζουν μια νέα ομαλότητα. Δε θέλουν να επιστρέψουν σε αυτό που θεωρούνταν φυσιολογικό.
Αναρωτιούνται τι κόσμο θέλουμε. Αυτή είναι η πιο σημαντική ερώτηση τώρα.
Αυτό το όνειρο ενός διαφορετικού κόσμου: εκεί πρέπει να πάμε.
Και σκέφτομαι: κάποια στιγμή κατάλαβα ότι έρχεσαι στον κόσμο για να χάσεις τα πάντα. Όσο περισσότερο ζεις, τόσο περισσότερο χάνεις.
Πρώτα χάνετε τους γονείς σας, μερικές φορές πολύ αγαπημένους ανθρώπους γύρω σας, τα κατοικίδια σας, τα μέρη σας…
Δεν μπορείς να ζήσεις με τον φόβο, επειδή σε κάνει να φαντάζεσαι πράγματα που δε συμβαίνουν και υποφέρεις διπλάσια. Πρέπει να χαλαρώσουμε λίγο, να προσπαθήσουμε να απολαύσουμε αυτά που έχουμε και να ζούμε στο παρόν.”
Ιζαμπέλ Αλιέντε
