Το παιδί μου μετακόμισε στο νέο της διαμέρισμα σήμερα.
Είναι μεγάλη μέρα.
Για όλους μας είναι μια θεμελιώδης αλλαγή στη δυναμική μας. Είμαστε μαζί σε αυτό το ταξίδι 24 ½ χρόνια!
Στην ομαδική μας σήμερα το πρωί πληκτρολόγησα δύο λέξεις:
Μεγάλη μέρα!
Το παιδί μου το λάτρεψε γιατί συνοψίζει τα πάντα. Έτσι την υπόλοιπη μέρα κάναμε αρκετές παύσεις ενώ μεταφέραμε αντικείμενα από το ένα σπίτι στο άλλο και λέγαμε ο ένας στον άλλο «Μεγάλη μέρα» χαμογελούσαμε και συνεχίζαμε να δουλεύουμε.
Ήταν μια μεγάλη μέρα η σημερινή.
Τον τελευταίο καιρό, έλεγα σε όλους ότι το παιδί μου φεύγει, και χθες συνειδητοποίησα ότι δεν φεύγει πραγματικά, αλλά μετακομίζει. Ενώ μετακομίζει στο δικό της διαμέρισμα, θα είμαστε πάντα και εμείς το σπίτι της.
Το επόμενο πρωί καθώς φτιάχναμε το πρωινό τής είπα ότι σταμάτησα να το σκέφτομαι ως φευγιό και πλέον το σκέφτομαι ως μετακόμιση.
Της άρεσε και είπε ότι συνειδητοποίησε ότι έλεγε ότι μετακομίζει στο διαμέρισμά της για τον ίδιο λόγο. Δεν έλεγε -με πρόθεση -ότι φεύγει από το σπίτι των γονιών της. Κι ας είναι γεμάτο κουτιά το σαλόνι.
Ξέρω ότι πολλοί γονείς θα πουν ότι το σπίτι τους είναι πάντα εκεί για τα παιδιά τους. Όσο ευγενής κι αν είναι αυτή η πρόθεση, πολλοί νέοι είναι αποφασισμένοι και ανυπόμονοι να ”ξεφύγουν”.
Για όσους μένουν, είναι συχνά ένας συνδυασμός οικονομικών και υποχρέωσης που τους κρατά στο σπίτι με τους γονείς τους.
Όχι η σχέση.
Θυμάμαι όταν ήμουν 18 και πέρασα στο πανεπιστήμιο χάρηκα τόσο που έφευγα. Δεν ήταν μόνο ότι εξερευνούσα νέα μονοπάτια. Χάρηκα που έφευγα από το σπίτι, που είχα τον δικό μου χώρο, που μπορούσα να ακολουθήσω τους δικούς μου κανόνες. Να είμαι ο εαυτός μου χωρίς να χρειάζεται να απαντήσω σε κανέναν.
Το ένιωθα σαν ελευθερία.
Πρόσφατα έπρεπε να κάνω μια ιατρική διαδικασία και η νοσοκόμα μου ήταν εξαιρετικά φιλική. Μουρμούριζε χριστουγεννιάτικες μελωδίες και με έκανε να γελάσω. Αμύνθηκε με χιούμορ και είπε ότι ποτέ δεν είναι πολύ νωρίς (ήταν Οκτώβριος!)
Με ρώτησε με τι ασχολούμαι. Συνήθως λέω ότι διδάσκω γονείς, γιατί είναι πολύ ξεκάθαρο και οι άνθρωποι πάντα με ρωτούν: Τι σημαίνει αυτό;
Της είπα ότι διδάσκω ένα σύστημα ανατροφής που δεν έχει καμία τιμωρία, καμία συνέπεια και δεν ελέγχει το παιδί. Ότι συνεργαζόμαστε σε όλα και συνεργαζόμαστε ως ίσοι και φίλοι.
Τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα και το στόμα της έμεινε ανοιχτό (χωρίς υπερβολή). Είπε: μπορείς να μιλήσεις στους γονείς μου; Μοιράστηκε μαζί μου για το πόσο αυστηροί είναι οι γονείς λόγω της κουλτούρας τους.
Της είπα ότι η κόρη μου μόλις μετακόμισε στο δικό της διαμέρισμα. Είπε: Ω, πρέπει να είσαι χαρούμενη που έφυγε από το σπίτι. Της απάντησα ότι θα χαιρόμουν πολύ να μείνει για λίγο ακόμα. Ένιωθα κάποια θλίψη, καθώς και χαρά βλέποντάς την να ανοίγει τα φτερά της.
Είπε: Ναι, οι γονείς μου θέλουν να μείνω κι εγώ. Όχι όμως επειδή με θέλουν κοντά ή επειδή τους αρέσει. Είναι επειδή θέλουν να με ελέγχουν. Την ίδια εμπειρία έχουν όλοι οι νέοι που νιώθουν ότι το σπίτι τους δεν είναι δικό τους. Έχουν σχέση αντιπαλότητας με τους γονείς τους.
Είναι διαφορετικό για τα παιδιά που μεγαλώνουν με τη φιλοσοφία της Ευγενικής-Συνειδητής διαπαιδαγώγησης επειδή μεγαλώνουν με αυτήν την ελευθερία καθ ‘όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Δεν χρειάζεται να αποδράσουν για να τη βρουν.
Ας αναθρέφουμε τα παιδιά μας με τέτοιο τρόπο ώστε να μην θέλουν να αποδράσουν από εμάς.
Ας επιλέξουμε να μην ασκούμε εξουσία επάνω στα παιδιά μας, αλλά να την μοιραζόμαστε με τα παιδιά μας. Θέλουμε τα παιδιά μας να νιώθουν ότι αυτό είναι το σπίτι τους, όχι το σπίτι των γονιών τους. Θέλουμε να νιώθουν ασφαλείς να είναι ο εαυτός τους. Τέλεια ατελής, όπως είμαστε όλοι.
Όταν τα παιδιά μας αισθάνονται έτσι, δεν θα αισθάνονται ότι θα φύγουν, αλλά ότι θα μετακομίσουν. Μοιράζομαι αυτή την μεγάλη μέρα της ζωής μου μαζί σας γιατί θέλω να σας ενθαρρύνω να αναθρέψουμε τα παιδιά μας με τέτοιο τρόπο ώστε να μην θέλουν να φύγουν, να αποδράσουν αλλά να θέλουν να μετακομίσουν .
Δεν θα το σκεφτούν σαν να ξεφεύγουν από κάθε είδους καταπίεση, ένταση, κριτική, επίκριση , έλεγχο, όρια και κανόνες. Όλα τα… «διασκεδαστικά» πράγματα στα οποία βασίζεται η παλιά σχολή γονέων.
Είναι μεγάλη πρόκληση να βάλεις τη σχέση πρώτα.
Είναι μεγάλη αλλαγή να εγκαταλείψουμε την προσδοκία υπακοής.
Δεν είναι εύκολο να γίνεις γονέας χωρίς να θέλεις να έχεις εξουσία πάνω τους.
Θέλει επίσης πολλή δουλειά για να δημιουργήσουμε θετικά, αποτελεσματικά πρότυπα επικοινωνίας και σχέσης. Χρειάζονται χρόνια για να χτιστεί η παιδεία και η ικανότητα. Είναι μια συνεχής προσπάθεια να μαθαίνεις νέους τρόπους. Το κάνουμε, όμως, αυτό γνωρίζοντας ότι η προσπάθεια θα παράγει κάτι εκπληκτικό.
Μια σχέση που θα αντέξει μια ζωή. Θα μεταφέρουν τη σχέση μας μαζί τους όπου κι αν πάνε. Ας είναι τέτοια που θα την βιώνουν ως κάτι που τα ενδυναμώνει.
Μην επενδύουμε ενέργεια για να πείσουμε το παιδί μας για τους περιορισμούς του. Αντίθετα, ας ενθαρρύνουμε τα παιδιά μας να νιώσουν ότι έχουν την ικανότητα να ανταποκριθούν στις προκλήσεις της ζωής. Ας τα ενδυναμώσουμε με τις απαραίτητες δεξιότητες για να το κάνουν. Ας τα ενημερώσουμε επίσης ότι είμαστε εκεί για να τα υποστηρίξουμε σε όλη τη διαδρομή.
Μετάφραση: Διαπροσωπικές Σχέσεις (ευχαριστούμε θερμά)
Πηγή: Meaningful Ideas
