Αυτήν την παράσταση την παρακολουθούν θεατές που δεν έχουν πει ακόμη την πρώτη τους λέξη ή δεν έχουν καταφέρει ακόμα να περπατήσουν ίσως και να θηλάζουν. Παίζεται για τρίτη χρονιά στην ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα για τους μικρούς-μικρούς θεατές στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και την αγαπούν παιδιά από 10 μηνών ως 3 ετών.
Πρωταγωνιστεί ένα μικρό ανθρωπάκι, σύμβολο της εμβρυακής ζωής, που μεγαλώνει και προετοιμάζεται για τον έξω κόσμο μέσα σε ένα αυγό. Στην αρχή, βιώνει τη σχέση του με τη ζωή μέσα από τη μητέρα του. Καθώς μεγαλώνει, αφουγκράζεται περισσότερους ήχους κι όσο προσπαθεί να τους κατανοήσει, τόσο μεγαλώνει κι η περιέργειά του γι’ αυτό που βρίσκεται έξω από το αυγό. Όταν δυναμώσει, αναπόφευκτα έρχεται η στιγμή της απόφασης: «θα βγω»!
Η ιδέα της παράστασης είναι της Στέλλας Σερέφογλου και του Αντώνη Παπαθεοδούλου. «Ξέρουμε πόσο σημαντικός είναι ο δεσμός μητέρας-παιδιού, ιδίως τους πρώτους μήνες ζωής», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Στέλλα Σερέφογλου η οποία σκηνοθέτησε και την παράσταση. «Αυτός ο δεσμός είναι προέκταση μιας αλυσίδας που ξεκίνησε από την κοιλιά. Οι πρώτοι ήχοι του εμβρύου είναι οι χτύποι της καρδιάς της μητέρας. Στη συνέχεια αισθάνεται, ακούει, αντιδρά. Όταν γεννηθεί αυτός ο παλμός, γίνεται κάτι σαν δεύτερη φύση. Κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα για το “Αβγώ μας”» σημειώνει η κ. Σερέφογλου.
Όπως εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Σερέφογλου το όλο εγχείρημα ήταν δύσκολο «είχα μεγάλη αγωνία αν θα μπορούσα να επικοινωνήσω μαζί τους. Η προσοχή τους διασπάται πολύ εύκολα. Δύσκολα κάθονται προσηλωμένα», τονίζει και προσθέτει: «Δεν ήθελα να τους διηγηθώ απλά μία ιστορία αλλά να τους διεγείρω τις αισθήσεις. Μου αρέσει όταν βλέπω τα παιδιά κατά τη διάρκεια της παράστασης να κοιτάνε με περιέργεια, να σχολιάζουν, να χτυπάνε τα πόδια τους με το ρυθμό που ακούν ή να χορεύουν». «Το βρεφικό θέατρο δεν έχει σκηνή. Τα παιδιά είναι μαζί με τους γονείς τους και προσπαθούμε να γίνουμε μία αγκαλιά», λέει η σκηνοθέτιδα της παράστασης.
