Το να δημιουργούμε ασφαλές πλαίσιο σε ένα παιδί…δε σημαίνει να το αφήνουμε από έξω από τη σκοτεινιά του κόσμου.
Δε σημαίνει το να μη συζητάμε μπροστά του για τα ναρκωτικά, τον πόλεμο, την πείνα και την φτώχεια.
Δε σημαίνει να του φτιάχνουμε μια φούσκα από παραμύθια, τα οποία είναι καταδικασμένη να σκάσει και να το αφήσει απροστάτευτο.
Θα το κρατήσουμε ασφαλές…με το να δημιουργήσουμε ένα ζεστό σπιτικό να επιστρέφει.
Να έχουμε μια μεγάλη αγκαλιά να το περιμένει, ότι και αν κάνει εκεί έξω.
Να ζεστάνουμε μια κούπα τσάι και να δίνουμε χρόνο να το ακούμε, εκείνο και τους προβληματισμούς του.
Να του κάνουμε ερωτήσεις για να μαθαίνουμε τι ακριβώς γεννήθηκε στο μυαλό του βλέποντας ή ακούγοντας κάτι από το τον έξω κόσμο.
Να δείχνουμε την υπομονή να συζητάμε μαζί του κάθε που εκείνο το έχει ανάγκη.
Ασφάλεια είναι να το προστατεύουμε από τη δική μας σκοτεινιά και να φτιάχνουμε οικογένειες μέσα στην τρυφερότητα, την αλήθεια και την συμπόνια.
Να μη φοβόμαστε να δείξουμε την ωμή αλήθεια γιατί ξέρουμε πως θα μας αναζητήσει για περισσότερες ερωτήσεις, χάδια και την επιβεβαίωση της ασφάλειας στο σπίτι μας.
Για κάθε ηλικία υπάρχουν πλέον τόσα παραμύθια που διαπραγματεύονται τα δύσκολα κομμάτια της ζωής.
Για κάθε παιδί μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τη γλώσσα του για να μη το αφήνουμε αμέτοχο και να μη του δημιουργούμε προσδοκίες που δε μπορούμε να πραγματοποιήσουμε.
Ευθύνη μας είναι να το ενημερώσουμε, να του παρουσιάσουμε, να γεννήσουμε το πνεύμα της κριτικής σκέψης, μα πάνω από όλα να είμαστε οι ίδιοι η ασφάλεια που όποτε και να επιστρέφει,όπως και να επιστρέφει θα το περιμένει με ανοιχτές αγκάλες.
Το διαβάσαμε στις Ψυχικές Καταδύσεις. Ευχαριστούμε θερμά!
