“Χθες, έκαψα το χέρι μου στην κουζίνα.
Φώναξα εκείνη τη στιγμή.
Η κόρη μου έτρεξε, και όταν συνειδητοποίησε τι είχε συμβεί, είπε “Μην ανησυχείς! Έχω βυζάκι μαζί μου! Θα κάνω καλά το χέρι σου!”
Θηλάζει περισσότερο από ποτέ, όσο είμαστε αποκλεισμένοι στην καραντίνα.
Θεωρούσα ότι οφείλεται στο ότι βαριέται στο σπίτι.
Αλλά μετά από αυτό που είπε χθες, δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι ότι υπάρχει κάτι περισσότερο από το προφανές.
Είμαι ανήσυχη. Έχω φτάσει στα όριά μου.
Η αβεβαιότητα με κάνει να γίνομαι απότομη.
Και αρκετές φορές η κόρη μου, είναι ο τελικός αποδέκτης όλου αυτού.
Με τον ίδιο τρόπο που ο θηλασμός ανακουφίζει τα συναισθηματικά της ξεσπάσματα, με τον ίδιο τρόπο ίσως το χρησιμοποιεί και η ίδια για να κατευνάσει την δική μου ανησυχία.
Ίσως θηλάζει κάποιες φορές, απλά για να ηρεμήσω εγώ.
Για να με κάνει να καθήσω για λίγο ήσυχα. Για να βρω ξανά την ψυχραιμία μου.
Για να μπορέσω να συγκεντρώσω τις σκέψεις μου.
Ίσως απλά θηλάζει για να ηρεμήσω ΕΓΩ.
Οι άνθρωποι περιγράφουν πάντα τον θηλασμό σαν το μωρό/παιδί να ρουφάει την ψυχή μέσα από το σώμα της μητέρας του. Παίρνοντας μαζί του και όλα όσα μέχρι πριν λίγο ήταν δικά της. Τον ύπνο της. Την κοινωνική της ζωή. Το σώμα της.
Και μπορεί μερικές φορές να μοιάζει έτσι.
Αλλά πρόκειται για μια συμβιωτική σχέση.
Και για τη μητέρα και για το παιδί.
Ενώ καθόμαστε μέσα στην προστατευτική φούσκα μας, νιώθω να χαλαρώνω που βλέπω την κόρη μου ήρεμη.
Παίρνω μια βαθιά ανάσα ανακούφισης.
Ίσως αισθάνεται το ίδιο κι εκείνη.
Αυτή η σκέψη, με έκανε να ηρεμήσω.
Έχει καταφέρει να με κάνει να καθίσω για λίγο και να συνδεθώ με το τώρα.
Ίσως οι μαραθώνιοι θηλασμοί σε αυτή τη δύσκολη περίοδο, εξυπηρετούν κάτι πολύ περισσότερο από την πείνα και την δίψα ενός μωρού ή ενός παιδιού. Και για τους δύο!”
⁂ Πρωτότυπο Κείμενο: Mrs. Mombastic
⁂ Photo credits: Mrs. Mombastic
⁂ Μετάφραση • Επιμέλεια Κειμένου: Healing Parenting – Χριστίνα Σκλαβενίτη Ψυχολόγος, Σύμβουλος Γονεϊκότητας [ευχαριστούμε θερμά]
