Οι τελευταίες ειδήσεις με οδήγησαν να γράψω αυτό το άρθρο σχετικά με το πώς να ενημερώνουμε τα παιδιά ώστε να μένουν ασφαλή και να προφυλάσσονται από τη στιγμή που θα χαθούν ή από κάποια πιθανή απαγωγή.
Αρχικά, να πούμε ότι τα στατιστικά μας δείχνουν, ότι το παιδί είναι πιθανότερο να το βλάψει κάποιος γνωστός, παρά κάποιος άγνωστος. Χρειάζεται λοιπόν να το ενθαρρύνουμε να βάζει τα όρια του, τόσο σε άγνωστα πρόσωπα όσο και σε οικεία.
Πώς να μάθουμε στα παιδιά μας να αυτοπροστατεύονται
Να σεβόμαστε τον χώρο και την επιθυμία του παιδιού
Με το σκεπτικό να αναθρέψουμε ευγενικά παιδιά, συχνά, τα αναγκάζουμε να κάνουν χειρονομίες, ενώ δεν το επιθυμούν. Δεν έχει σημασία το πρόσωπο. Μπορεί αυτό να συμβαίνει και με εμάς τους ίδιους. Θέλουμε τόσο πολύ να σφίξουμε στην αγκαλιά μας το παιδί μας και το αρπάζουμε και το φιλάμε, παρόλο που δυσανασχετεί. Υποδεικνύουμε στο παιδί ότι όταν κάποιος μεγάλος θέλει να το αγκαλιάσει και να το φιλήσει, εκείνο πρέπει απαραίτητα να το δεχτεί. “Κάνε μια αγκαλίτσα στον παππού ή στην γιαγιά”. Όταν το παιδί ακούει την παραπάνω φράση, λαμβάνει το μήνυμα να παρακάμψει το δικό του “θέλω”. Καταλαβαίνει ότι το σωστό είναι να υπακούσει την επιθυμία του μεγαλύτερου. Καλύτερα λοιπόν να το ρωτήσουμε “θα ήθελες να αγκαλιάσεις τον παππού;” ή “μπορώ να σου κάνω μια αγκαλιά;”. Εαν η απάντηση του παιδιού είναι αρνητική, χρειάζεται να τη σεβαστούμε απόλυτα και να του δείξουμε ότι έχει το δικαίωμα να μη θέλει να αγγίξει κάποιον. Το παιχνίδι πειράγματος, αγγίγματος πρέπει να είναι επιλογή και του παιδιού.
Τα συναισθήματα του παιδιού είναι σημαντικά (ακόμη κι αν δεν μας αρέσουν).
Το παιδί έχει τα συναισθήματα του. Είναι πολύ σημαντικό να του επιτρέπουμε να έχει τα δικά του μοναδικά συναισθήματα, τα οποία μπορεί και να διαφέρουν κατά πολύ από τα δικά μας. Χρειάζεται να γνωρίζει ότι δεν πρέπει να αφήνει κανέναν να ελέγχει τα συναισθήματα του και τις πράξεις του. Όταν λοιπόν το παιδί έχει πρόβλημα, χρειάζεται να μάθει ότι πρέπει να το πει και να το ξαναπεί σε κάποιον ενήλικα που εμπιστεύεται. Πείτε του ότι δεν πρέπει να σταματήσει να το λέει μέχρι να αλλάξει η κατάσταση. Οτιδήποτε το ενοχλεί, δεν πρέπει να μένει κρυφό. Έτσι, εάν το παιδί, σας εκφράσει κάποια ενόχληση ή δυσαρέσκεια ή προβληματισμό, μην τα υποτιμήσετε και φυσικά μην του ρίξετε ευθύνη. Τα συναισθήματά του είναι σημαντικά και αυτό που χρειάζεται να νιώσει, είναι ότι ο ενήλικας που το φροντίζει είναι εκεί για εκείνο. Καλό είναι, το παιδί να ακούσει “σε ευχαριστώ που το μοιράστηκες μαζί μου”, ακόμη και για κάτι που μπορεί στα μάτια μας να φαίνεται ασήμαντο. Το παραπάνω μήνυμα θα μεταφερθεί στο παιδί μέσα από την καθημερινότητά σας. Όσο μοιράζεται μαζί σας εμπειρίες και σκέψεις του. εάν νιώσει ότι είστε εκεί για εκείνο χωρίς κριτική και χωρίς πανικό, τότε θα νιώθει την απαραίτητη εμπιστοσύνη για να σας πει το οτιδήποτε.
Εάν το παιδί χαθεί.
Εάν είστε σε κάποιο εξωτερικό χώρο και το παιδί χαθεί, συμβουλεύστε το να μείνει όσο πιο κοντά στο σημείο που χάθηκε, ώστε να διευκολύνει τους γονείς να το βρουν. Εξηγήστε του ήρεμα με ψύχραιμο τόνο φωνής ότι ακόμη και σε αυτή την περίπτωση, οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το βρουν. Εάν περάσει κάποια οικογένεια με παιδιά, μπορεί να ζητήσει βοήθεια, να τους πει ότι χάθηκε και να τους ζητήσει να χρησιμοποιήσει το τηλέφωνό τους (είναι σημαντικό το παιδί να μάθει το τηλέφωνο σας, αλλά να μην το μοιράζεται με αγνώστους). Εάν το παιδί είναι αρκετά μεγάλο και βρίσκεστε σε κάποιο εμπορικό κέντρο, μπορείτε να του πείτε, πως στην περίπτωση που χαθεί, θα συναντηθείτε στο αγαπημένο του κατάστημα. Έτσι, θα δίνετε πάντα ραντεβού εκεί. Προσπαθήστε να μην αλλάζετε το σημείο συνάντησης.
Εάν το προσεγγίσει κάποιος γνωστός/άγνωστος.
Εάν προσεγγίσει κάποιος άγνωστος το παιδί και του πει να το ακολουθήσει, χρειάζεται το παιδί να μη διστάσει να φωνάξει “Βοήθεια”. Για να το βοηθήσετε κάντε παιχνίδι ρόλων ώστε το παιδί να είναι προετοιμασμένο για κάθε ενδεχόμενο. Το παιδί χρειάζεται να γνωρίζει ότι δεν θα φεύγει ποτέ με κάποιον άλλον από κάποια δραστηριότητα ή από το σχολείο, εάν δεν το έχει ενημερώσει σχετικά ο γονέας και δεν το γνωρίζει το ίδιο από την προηγούμενη ημέρα (στην περίπτωση του σχολείου) Σε περίπτωση που κάποιος πάρει το παιδί, παρά τη θέλησή του, χρειάζεται να ξέρει ότι θα πρέπει να κάνει όση περισσότερη φασαρία μπορεί. Η φασαρία προσελκύει μάρτυρες που θα βοηθήσουν στην ανεύρεσή του. Το παιδί χρειάζεται να γνωρίζει να πηγαίνει με κάποιον συνοδό ή φίλο του σε δημόσια τουαλέτα.
Τα παιδιά μπορούν να καταλάβουν το καλό και το κακό άγγιγμα.
Το καλό άγγιγμα μας δημιουργεί ηρεμία και χαρά ενώ το κακό άγγιγμα μας δημιουργεί αναστάτωση και λύπη. Μάθετε στο παιδί να λέει “όχι” στο “κακό άγγιγμα”. Μιλήστε του για την ανατομία του σώματος και ενημερώστε το από την προσχολική ηλικία μέσω παραμυθιών και βίντεο κατάλληλα για την κάθε ηλικία. Ενημερώστε το παιδί για τις περιοχές του σώματος που δεν επιτρέπεται κανείς να αγγίξει. Ακόμη και οι γονείς, από τη στιγμή που το παιδί μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί, δεν χρειάζεται να αγγίζουν το παιδί στα γεννητικά του όργανα, εκτός εάν πρόκειται για ιατρικούς λόγους. Με αυτό τον τρόπο του μεταδίδουν το μήνυμα ότι το σώμα του είναι δικό του και κανείς δεν έχει δικαίωμα να το αγγίζει. Επίσης, ότι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αγγίξει κάποιον ενήλικα εάν του το ζητήσει. Αντιθέτως, θα πρέπει να το πει αμέσως στον γονέα.
Στην ηλικία της εφηβείας χρειάζεται να εμπλουτίσουμε το παιδί με περισσότερες πληροφορίες, να αντιληφθεί την έννοια της συναίνεσης γύρω από την ερωτική επαφή, για τους κινδύνους του διαδικτύου και τις μεθόδους προφύλαξης.
Προσπαθήστε να μην μοιράζεστε με το παιδί σας δυσάρεστες και αρνητικές ειδήσεις γιατί μπορεί να ενεργοποιήσουν το φόβο, ενώ ο στόχος είναι η επικοινωνία και η ενημέρωση.
Εάν το παιδί ακούσει κάποια είδηση, ενημερώστε το ενισχύοντας το αίσθημα ασφάλειας, ότι υπάρχουν αρχές που προστατεύουν τους πολίτες και ειδικά τα παιδιά.
Να είστε καλά!
Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα άρθρα από την Σάντυ Κουτσοσταμάτη στο missbloom.gr
