Για το ζήτημα της απόφασης του εμβολιασμού ή μη των παιδιών σε περίπτωση που οι γονείς διαφωνούν, μίλησε η αντιπρόεδρος της Ένωσης ποινικολόγων και μαχόμενων δικηγόρων, Ιφιγένεια Βασιλοπούλου.
Επιστήμονες και οι πολιτειακοί φορείς υπογραμμίζουν την αναγκαιότητα εμβολιασμού παιδιών και εφήβων κατά της νόσου Covid-19, τόσο για την δική τους προστασία όσο και για την ανακοπή του νέου κύματος του δυνητικά θανατηφόρου κορωνοϊού. Μιλώντας στην ΕΡΤ, η κα Βασιλοπούλου υπογράμμισε πως σε περίπτωση διαφωνίας των γονέων, το ζήτημα για το ποιος θα πάρει την τελική απόφαση δεν αφορά μόνο τους διαζευγμένους γονείς, αλλά και όσους παραμένουν σε γάμο και μάλιστα «εκεί είναι ακόμα χειρότερα», όπως σχολίασε.
«Το κρίσιμο είναι αν ο συγκεκριμένος εμβολιασμός κατά της Covid 19 θεωρηθεί μία συνήθης ιατρική πράξη, όπως και οι προηγούμενοι εμβολιασμοί που έχει κάνει το παιδί από την ημέρα της γέννησης του και αργότερα, σύμφωνα με το Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμού, ή όχι. Αν λοιπόν θεωρηθεί μία συνήθης ιατρική πράξη, την απόφαση την έχει για την περίπτωση των διαζευγμένων γονέων ο γονέας που έχει και ασκεί την επιμέλεια, γιατί συνήθως ένας ασκεί την επιμέλεια», τόνισε η κ. Βασιλοπούλου.
«Αν τώρα δεν θεωρηθεί συνήθης ιατρική πράξη, αλλά θεωρηθεί ότι είναι μείζονος ιατρικής σημασίας πράξη, εξαιρετική πράξη, πέραν του συνηθισμένου, πέραν των καθημερινών, έχει ιδιαίτερη σημασία για την υγεία και τη ζωή του τέκνου, τότε στην περίπτωση αυτή ως νομικοί θα λέγαμε ότι εντάσσεται στο πλαίσιο της γονικής μέριμνας, η οποία γονική μέριμνα είναι καθήκον και ασκείται και από τους δύο γονείς. Άρα λοιπόν είναι ένα θέμα καθαρά υποκειμενικό, που θα πρέπει να ληφθούν και άλλοι παράμετροι του συγκεκριμένου κάθε φορά περιστατικού παιδιού και συνθηκών και με γνώμονα πάντα το υπέρτατο συμφέρον του τέκνου».
Όπως όμως εξηγεί η κα Βασιλοπούλου, «ο νόμος δεν ορίζει ποιες πράξεις είναι επείγουσες, μη επείγουσες, συνήθεις, ασυνήθεις και εξαιρετικές, είναι θέμα πραγματικό, με βάση τα συγκεκριμένα κάθε φορά χαρακτηριστικά. Σε περίπτωση λοιπόν διαφωνίας των γονέων, είτε σε γάμο, είτε εκτός γάμου, την απάντηση θα τη δώσει το δικαστήριο, που θα βάλει στο κέντρο το υπέρτατο συμφέρον του τέκνου και θα αποφασίσει».
«Ακόμα και αν ο γονέας αρνηθεί τον εμβολιασμό του παιδιού του, ακόμα και αν θεωρηθεί ότι εντάσσεται στο πλαίσιο της γονικής μέριμνας, που θέλει συναπόφαση, η άρνηση αυτή δεν μπορεί να είναι ούτε γενική, ούτε αόριστη, ούτε εγωιστική αλλά αντικειμενική και να συνάδει με το συμφέρον του τέκνου.
Στην περίπτωση λοιπόν μίας αδικαιολόγητης άρνησης, αυτή θα κριθεί και θα ελεγχθεί ως ενδεχομένως κακή άσκηση γονικής μέριμνας ή κατάχρηση στην άσκηση της γονικής μέριμνας, η οποία ενδεχομένως να οδηγήσει και στην αφαίρεσή της γονικής μέριμνας, και ειδικά σήμερα με τον καινούριο νόμο του οικογενειακού, που από αύριο τίθεται σε εφαρμογή. Άρα η άρνηση δεν μπορεί να είναι αναιτιολόγητη».
Κι αν το παιδί θέλει να εμβολιαστεί ενώ οι γονείς το αρνούνται;
Στην περίπτωση που το παιδί θέλει να εμβολιαστεί αλλά οι γονείς του δεν συμφωνούν, «το παιδί έχει το δικαίωμα να καταφύγει σε δομές που υπάρχουν και να ασκήσουν αυτές το δικαίωμά του στην ιατρική περίθαλψη και στην επιβολή της συγκεκριμένης ιατρικής πράξης, με δεδομένο μάλιστα ότι υπάρχει και το άρθρο 21 του Συντάγματος, το οποίο προστατεύει και επιτάσσει την προστασία της παιδικής ηλικίας και το συμφέρον πάλι του παιδιού. Άρα και σε αυτή την περίπτωση της πιθανής άρνησης των γονέων, υπάρχει και αυτή η διέξοδος».
Όταν το ανήλικο δεν θέλει να εμβολιαστεί και οι γονείς θέλουν, στην περίπτωση αυτή αποφασίζουν μόνο οι γονείς.
