Σε συμπεράσματα από την μελέτη ερευνών και κλινικό υλικό που αφορούν πολύ σοβαρά συμβάντα που έγιναν στη χώρα μας, (πυρκαγιές στην Ηλεία 2007, ο σεισμός της Αθήνας του 1999) και στα οποία αποτυπώνονται οι ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις σε πληθυσμούς ευπαθείς ομάδες (παιδιά, ηλικιωμένοι, κ.τ.λ.) αναφέρθηκε ο παιδοψυχιατρος – Διευθυντής του Κέντρου Παιδοψυχικής Υγιεινής, Δήμητρης Καραγιάννης απαντώντας σε ερώτηση του δημοσιογράφου Μάκη Μάκκα για το πόσο επηρεάζεται η ψυχική δομή του ατόμου μετά από μία μεγάλη φυσική καταστροφή, με ποιες συνέπειες, και πώς είναι δυνατό οι επιπτώσεις αυτές να μετριασθούν ή ακόμη και να εξαλειφθούν.
Ο κ Καραγιάννης τόνισε ότι έζησε απο κοντά με την ομάδα του και παρείχε ψυχοκοινωνική παρέμβαση στις πυρκαγιές στην Ηλεία 2007 και τους σεισμούς της Αθήνας του 1999 και του Αιγίου 1996.
Αναφερόμενος στην ψυχολογία των παιδιών που βίωσαν τις φωτιές στην Ηλεία εξήγησε ότι όσα παιδιά τα πήραν μακριά απο τον τόπο της πυρκαγιάς, την ώρα της φωτιάς και τα πήγαν σε άλλες πόλεις, για καίρο μετά είχαν φοβίες, άγχη, έβλεπαν εφιάλτες και τους έμειναν οι φόβοι, ότι η φωτιά θα ερχόταν να τα κάψει.
Αλλά παιδιά, αυτά που έμειναν στην περιοχή και βοήθησαν στην πυρόσβεση ή μετά στην αποκατάσταση ζημιών, ήταν περήφανα, γεμάτα καμάρι για το κατόρθωμα τους. Αυτά τα παιδιά είχαν θάρρος και δεν φοβόντουσαν.
Τέλος ο κ, Καραγιάννης τόνιζε στο ίδιο απόσπασμα ότι μετά απο μία κρίση, υπάρχουν άνθρωποι που βοηθάνε και ενδυναμώνονται και αυτοί που κλείνονται και φοβούνται.
