Με δυο λόγια, από ενάμιση χρόνο πανδημίας και παρατεταμένης καραντίνας έχει φτιαχτεί μια ολόκληρη γενιά με χειροτέρευση στους δείκτες σωματικής και ψυχικής υγείας, χειροτέρευση ακαδημαϊκής προόδου και αυξημένη χρέη που θα τους έρθουν ραβασάκια όταν θα είναι ενήλικες.
Δεν σταματώ καθημερινά να βλέπω αύξηση στα παιδιά με εκτόξευση στο υπέρβαρο και παχύσαρκο, παιδιά που μείωσαν σε παθολογικά επίπεδα για την παιδική ηλικία την σωματική τους δραστηριότητα, παιδιά με αύξηση σε φοβίες κατάθλιψη άγχος και προβλήματα ψυχικής υγείας, παιδιά με περισσότερο εθισμό σε οθόνες, παιδιά με μείωση του ακαδημαϊκού-σχολικού ενδιαφέροντος και των επιδόσεων, παιδιά που σε 20 χρόνια θα έχουν να πληρώνουν ο καθένας από μερικές χιλιάδες ευρώ επιπλέον σε αναλογούντα χρέη.
Αυτή είναι η κατάσταση, αυτές οι διαπιστώσεις. Αν αυτά συνεχιστούν για άλλον ένα χρόνο θα είναι εγκληματικό. Εδώ και τώρα πολιτικές για αντιστροφή όλων αυτών.
Εδώ θα μου πεις δεν καταγράφονται καν αυτά, τα βλέπουμε μόνο στα ιατρεία μας αποσβολωμένοι.
Ποιος υπεύθυνος ξέρει να μας πει ποιο το ποσοστό κατάθλιψης αγχωδών διαταραχών, διαταραχών κοινωνικοποίησης, σχολικής χειροτέρευσης, σωματικής αδράνειας, υπέρβαρου παχυσαρκίας και σχετιζόμενων με αυτά νοσημάτων των παιδιών σήμερα σε σύγκριση με τις αρχές του 2020;
Ποιες έρευνες έχουν γίνει στην Ελλάδα για αυτά;
Απλά ό,τι δεν βλέπουμε, ό,τι δεν μετράμε δεν υπάρχει, το κρύβουμε κάτω από το χαλί. Και αντιμετωπίζουμε κάποια στιγμή πυροσβεστικά τις συνέπειες αποσπασματικά και ως κορυφή του παγόβουνου. Ένα πράγμα όπως και τις πυρκαγιές.
Στέλιος Παπαβέντσης, παιδίατρος
