Καταλαβαίνεις ποιος είσαι πραγματικά όταν παρατηρήσεις πως σου συμπεριφέρονται τα παιδιά. Και όχι απαραίτητα τα δικά σου, αλλά κυρίως τα ξένα!
Όταν σε κοιτούν με φόβο, μάλλον αυτό είναι που εκπέμπεις γενικά. Όταν κάνουν πως δεν σε βλέπουν, μάλλον δεν τα κοίταξες κι εσύ αρκετά και ίσως κρατάς γενικότερα αποστάσεις από τους ανθρώπους.
Όταν σου αντιμιλούν, μάλλον δεν τα προσέγγισες και πολύ ευγενικά και ίσως να γίνεσαι εύκολα αγενής και στην καθημερινότητα σου.
Όταν σε χαιρετούν τυπικά, μάλλον δεν άγγιξες αρκετά την ψυχή τους και ίσως αυτήν την τυπικότητα να την έχεις σχεδόν με όλους στη ζωή σου.
Όταν σε αντιπαθούν, μάλλον κάποια στραβή σου πλευρά θα είναι πολύ δυνατή και ίσως δεν είναι μόνο τα παιδιά που την βλέπουν…
Όταν πάλι ψάχνουν το χάδι σου, ίσως να τους έχεις φερθεί τρυφερά και σίγουρα θα είσαι γεμάτος από ευαισθησίες!
Όταν αναζητούν την συντροφιά σου, κοντά σου περνάνε όμορφα και τα κάνεις να νιώθουν σπουδαία και μάλλον θα είσαι γλυκός άνθρωπος!
Όταν γυρεύουν να παίξουν μαζί σου, βλέπουν το παιδί που ζει μέσα σου να είναι ακόμα ζωντανό και σίγουρα αυτό κάνει στην ψυχή σου να μην χωράει η κακία!
Έτσι τους διαβάζω εγώ τους ανθρώπους.
Με την αξία και τον σεβασμό που δίνουν στα παιδιά…
Έτσι καταλαβαίνω εγώ τους ανθρώπους.
Ακολουθώντας το ένστικτο που έχουν τα παιδιά γιατί τα μάτια τους πάντα βλέπουν βαθύτερα.
