Η Χριστίνα Κοντοβά εδώ και αρκετό καιρό βρίσκεται στη διαδικασία υιοθεσίας της μικρής Ada, ενός κοριτσιού από την Ουγκάντα και έτσι μοιράζει τη ζωή της ανάμεσα σε Ελλάδα και την πατρίδα της κόρης της.
Αυτές τις μέρες η χαρά της δεν περιγράφεται, καθώς επέστρεψε στην αγκαλιά της κορούλας της που δεν χορταίνει να την αγκαλιάζει και να τη φιλάει.
«Δυο μέρες προσπαθούμε να χορτάσουμε αγκαλιές… δεν χορταίνουμε όμως», έγραψε η Χριστίνα Κοντοβά στο Instagram ανεβάζοντας τρεις τρυφερές φωτογραφίες με τις δυο τους συνεχώς “κολλημένες” η μία πάνω στην άλλη.
Μοιράζονται μία πολύ δυνατή αγάπη και αυτό δεν κρύβεται.
Να θυμίσουμε ότι τον περασμένο Μάρτιο η Χριστίνα Κοντοβά αποφάσισε να αποκαλύψει τη μεγάλη αλλαγή στη ζωή της υιοθετώντας την Ada η οποία πλέον μονοπωλεί την καθημερινότητά της.
Στην ανάρτησή της ανέφερε τα εξής:
«Adopting Ada
Τους τελευταίους μήνες ζω στην Ουγκάντα, εκτός από λίγες εβδομάδες που έχω επιστρέψει στην Ελλάδα κυρίως για επαγγελματικούς λόγους. Ζω στην Καμπάλα για το κοριτσάκι που κρατώ στην αγκαλιά μου, για την οποία αυτή τη στιγμή είμαι ανάδοχη μητέρα έως ότου την υιοθετήσω. Είναι ένα ταξίδι που έχει ξεκινήσει πριν περίπου ένα χρόνο και είναι το ταξίδι της ζωής μου….
Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς γεννήθηκε η επιθυμία μου να υιοθετήσω και δεν έχει σημασία. Έγινε όμως σκοπός μέσα από τα ταξίδια μου στην Αφρική με την ActionAid (που δεν έχει καμία σχέση με υιοθεσίες αλλά έτσι ήρθα σε επαφή με την Αφρική και την αγάπησα) και μετά από μια σειρά γεγονότων τον Φεβρουάριο του 2020 βρέθηκα στα γραφεία της Διεθνούς Κοινωνικής Υπηρεσίας στην Αθήνα για να ξεκινήσω τον φάκελο μου και την διαδικασία αξιολόγησης μου για υιοθεσία. Ο φάκελος έφτασε στην Ουγκάντα το περασμένο καλοκαίρι και μπήκα σε λίστα ως υποψήφια θετή μητέρα. Λίγο καιρό μετά μπήκε στην ζωή μου η Έιντα.
Η διαδικασία της αναδοχής στην Ουγκάντα διαρκεί περίπου 12 μήνες κατά τους οποίους θα πρέπει να μένω κυρίως στη χώρα. Αφού συμπληρωθεί ο χρόνος αναδοχής θα προχωρήσω σε επίσημη υιοθεσία. Είναι δύσκολη διαδικασία και ταυτόχρονα μαγική. Χρειάστηκα αποθέματα δύναμης που δεν ήξερα ότι έχω, μου γεννήθηκαν πρωτόγνωρα συναισθήματα, έχω λυγίσει πολλές φορές αλλά έχω αυτή την αγκαλιά! Και τους δικούς μου ανθρώπους που είναι πάντα εκεί… στην άλλη άκρη της γραμμής… Μακριά αλλά πάντα κοντά! Και τους επόμενους μήνες θα ζω στην Ουγκάντα.
•στην Ουγκάντα αυτή την στιγμή βρίσκονται στην ίδια διαδικασία περίπου 20 οικογένειες Ελλήνων
