Τι είναι αυτές οι φωτογραφίες; Απλά πορτρέτα που απεικονίζουν τις μέρες και τις νύχτες μου, τι με απασχολεί καθημερινά. Κάνω ένα μικρό διάλειμμα, ακινητοποιώ την φωτογραφική μηχανή και… έτοιμη η φωτογραφία. Η ιδέα μου ήρθε, ενώ προσπαθούσα να διατυπώσω με λέξεις, τι είναι αυτό ακριβώς, που κάνω όλη την ημέρα, και να εξηγήσω σε παλιούς φίλους και συναδέλφους ποια είμαι τώρα. Έτσι, συνδύασα το πάθος μου για δημιουργικότητα με την άκρατη επιθυμία μου να κάνω ένα βήμα πιο μακριά από τα γαμω-πιάτα για ένα λεπτό – και δε χρειάστηκε πολύ… αμέσως μου ήρθε στο νου το συγκεκριμένο προτζεκτάκι.
Λοιπόν, ποιά είμαι εγώ; Είμαι η μητέρα, η σύζυγος, η καθαρίστρια, η ερωμένη, η μαγείρισσα, η πλύστρα, το στέλεχος, η νοικοκυρά. Άσε που κάνω μόνη μου και την πρωινή και την νυχτερινή βάρδια.
Δε θα σας το παίξω ότι και καλά κάποια από αυτές τις δουλειές είναι ιδιαίτερα απαιτητική. Το ότι πρέπει να τις κάνω ταυτόχρονα είναι το απαιτητικό της υπόθεσης.
Δοκιμάστε να διοικήσετε μια εταιρεία, με ένα μόνο άτομο – ο διευθύνων σύμβουλος να τρέχει μία σε συναντήσεις, μία στο χώρο υποδοχής για να απαντήσει στο τηλέφωνο, να τρυπώνει στην κουζίνα για να ετοιμάσει γεύματα, να καθαρίζει το meeting room και ύστερα, τη νύχτα, να παρακολουθεί τις κάμερες ασφαλείας, ώστε όλα να είναι καλά – και μετά θα καταλάβετε, τι ακριβώς εννοώ.
Αλλά όσοι είναι έξω από το χορό, είναι δύσκολο να καταλάβουν τον “παράδεισο” που βιώνουμε, οι μάνες.
Όχι τόσο για τη μητρότητα· αυτή καθ’ αυτή, κατά τη γνώμη μου, είναι το διασκεδαστικό μέρος. Είναι όλες οι υπόλοιπες θεωρίες περί του τι σημαίνει να είσαι «καλή μανά» που σε φορτίζουν. Θα μπορούσαμε απλά να παίζουμε όλη μέρα σαν υπερφυσικοί μπεμπέδες με τα παιδιά μας, αλλά κάποιες φορές πρέπει να τρώνε και κάνα αξιοπρεπές φαγητό, να φοράνε και κάνα καθαρό ρούχο, να αισθάνονται άνετα και υγιείς σε ένα καθαρό και τακτοποιημένο σπίτι. Άσε που κι άλλες σχέσεις απαιτούν από εμάς προσοχή και φροντίδα επίσης.
Στο τέλος μιας επιτυχημένης μέρας δε, δεν θα υπάρχει καμία απόδειξη για όλη την προσπάθεια που έχεις καταβάλει να κάνεις το χάος να μοιάζει cozy σπιτάκι. Το σπίτι θα είναι τόσο καθαρό, όπως ήταν το πρωί – κατσαρόλες και τηγάνια που έχουν χρησιμοποιηθεί και πλυθεί αρκετές φορές, κάθονται με την ησυχία τους πίσω στο ντουλάπι, ρούχα, κάλτσες και λοιπές αμαρτωλές ιστορίες, χαλαρουίτα στα συρτάρια τους .
Όλες οι δουλειές, από τις πιο απλές μέχρι τις πιο βαριές μοιάζουν να απορροφώνται από το ίδιο το σπίτι, έτσι δεν υπάρχει πραγματικά τίποτα να επιδείξουμε, εκτός βέβαια αν κάτι ξέμεινε να χαλάει την χαρούμενη, ροζ ιστορία. Αυτά τα λίγα και σπαστικά που τραβάνε πάνω τους όλα τα σποτ της δημοσιότητας, που λαμποκοπάνε σαν τεράστιοι Φάροι Αταξίας και φωνάζουν “Γεια σου! Κοίτα με είμαι το άπλυτο πιάτο, είμαι το επιπλάκι που κοντεύω να πνιγώ από τη σκόνη”.
Παρόλα αυτά δε θα άλλαζα αυτόν τον ρόλο μου με τίποτα στον κόσμο. Το μόνο που θα ήθελα να αλλάζα είναι τις απόψεις των «απ’έξω» σχετικά με το τι κάνει τέλος πάντων αυτή η μάνα όλη μέρα στο σπίτι της – σιγά το δύσκολο… τι όχι;
Επιμέλεια : Νατάσσα Μανίτσα
