Το ποίημα «Στον Σείριο υπάρχουνε παιδιά», του Νίκου Γκάτσου, ήταν ένα από τα θέματα στα οποία διαγωνίστηκαν οι φετινοί υποψήφιοι των Πανελλαδικών Εξετάσεων στη Νεοελληνική Γλώσσα. Λέγεται ότι γράφτηκε μέσα σε μία νύχτα, με το σύστημα της αυτόματης γραφής, που χρησιμοποιούν οι υπερρεαλιστές δημιουργοί.
Εντάχθηκε στην ποιητική συλλογή «Αμοργός», την οποία ο στενός φίλος του ποιητή, Μάνος Χατζιδάκις, περιέγραψε ως «μνημειώδες έργο του νεοελληνικού ποιητικού λόγου επειδή περιέχει βαθύτατα την ελληνική παράδοση, δεν την εκμεταλλεύεται, ενώ συγχρόνως περιέχει όλη την ευρωπαϊκή θητεία του Μεσοπολέμου».
Με την «Αμοργό» έκλεισε ο πρώτος κύκλος του ελληνικού υπερρεαλισμού, που είχε ανοίξει με τους Ράντο, Εμπειρίκο, Εγγονόπουλο και τον πρώιμο Ελύτη.
Διαβάστε το ποίημα «Στον Σείριο υπάρχουνε παιδιά»:
Στο Σείριο υπάρχουνε παιδιά
ποτέ δε βάλαν έγνοια στην καρδιά
δεν είδανε πολέμους και θανάτους
και πάνω απ’ τη γαλάζια τους ποδιά
φοράν τις Κυριακές τα γιορτινά τους
Τις νύχτες που κοιτάν τον ουρανό
ένα άστρο σαν φτερό θαλασσινό
παράξενα παιδεύει το μυαλό τους
τους φαίνεται καράβι μακρινό
και πάνε και ρωτάν το δάσκαλό τους
Αυτή τους λέει παιδιά μου είναι η γη
του σύμπαντος αρρώστια και πληγή
εκεί τραγούδια λένε γράφουν στίχους
κι ακούραστοι του ονείρου κυνηγοί
κεντάνε με συνθήματα τους τοίχους
Στο Σείριο δακρύσαν τα παιδιά
και βάλαν από κείνη τη βραδιά
μιαν έγνοια στη μικρούλα τους καρδιά
Η δυσκολία των φετινών θεμάτων
«Δεν είχαν ιδιαίτερη δυσκολία τα θέματα της Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας, ενώ υπήρχε σαφής σύνδεσή τους με την επικαιρότητα», όπως σχολίασε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η φιλόλογος καθηγήτρια του Κοινωνικού Φροντιστηρίου Αγίου Δημητρίου, Σίσσυ Κωνσταντάρα. Η ίδια εξήγησε ότι τα θέματα συμφωνούσαν με τα πρότυπα διαγωνίσματα που είχε δώσει το υπουργείο. Όσο αφορά το κριτήριο αξιολόγησης, αποτελείται από τρία κείμενα: τα δυο προέρχονται από τον ημερήσιο Τύπο και το τρίτο από το ποίημα του Γκάτσου.
Το θέμα της έκθεσης αφορά τις δεξιότητες και τα εφόδια για το μέλλον. Οι μαθητές κλήθηκαν να απαντήσουν σε δυο ερωτήματα: το πρώτο αναφέρεται στα απαραίτητα εφόδια, με τα οποία οι σύγχρονοι νέοι καλούνται να αντιμετωπίσουν τις ανησυχίες για το μέλλον, και το δεύτερο στις συγκεκριμένες δράσεις με τις οποίες μπορούν οι νέοι να βελτιώσουν τον κόσμο. Το θέμα της έκθεσης χαρακτηρίζεται από την κ. Κωνσταντάρα «βατό». Όπως εξηγεί, τα παιδιά θα μπορούσαν να απαντήσουν στοχευόμενα και αποτελεσματικά χρησιμοποιώντας πληροφορίες από τα κείμενα 1 και 2.
Επομένως, οι εκφωνήσεις των ασκήσεων δεν προκάλεσαν κάποια έκπληξη, προσθέτει η κ. Κωνσταντάρα, Αυτό που μπορεί να δυσκολέψει τους μαθητές είναι το θέμα Α1, όπου τους ζητήθηκε «να γίνει η περίληψη από τον ευθύ λόγο». Επίσης, στο Γ θέμα χρειαζόταν «ψυχραιμία και εξάσκηση» για να απαντήσουν.
Σε γενικές γραμμές τα ερωτήματα ήταν εύκολα και ένας καλά προετοιμασμένος μαθητής θα μπορούσε να τα γράψει, καταλήγει η κ. Κωνσταντάρα.
