Έχω την τάση να είμαι καλός άνθρωπος.
Δεν το λέω αυτό για να παινευτώ.
Γιατί και εγώ, όπως όλοι, έχω πολλά ελαττώματα.
Φυσικά, δεν είναι κακό να είσαι ευχάριστος, αλλά πολλές φορές η έννοια του “ευχάριστου” μπερδεύεται.
Η διάθεση του να είμαι ευχάριστος και ευγενικός μπορεί να γίνει πρόβλημα. Συχνά προκειμένου να διατηρήσουμε τα θετικά μας χαρακτηριστικά αποφεύγουμε τις συγκρούσεις και τις διαφωνίες όταν βρισκόμαστε μπροστά από ένα πρόβλημα είτε στο σπίτι είτε στη δουλειά είτε σε οποιαδήποτε άλλη κατάσταση.
Για αυτούς τους λόγους, δεν λέω ποτέ στα παιδιά μου να είναι “καλά παιδιά”.
Ειδικά για τα κορίτσια, επικρατεί η αντίληψη ότι πρέπει να είναι διαρκώς αρεστά, ευγενικά και ευχάριστα, ακόμη και αν μια κατάσταση τα κάνει να νιώθουν άβολα. Δεν είναι αυτό το μήνυμα που θέλω να κουβαλάνε οι κόρες μου στις πλάτες τους στα εφηβικά τους χρόνια, αλλά και αργότερα στην κοινωνία.
Στην οικογένειά μας δίνουμε συνεχώς έμφαση στη σημασία της ευγένειας. Όμω, τονίζουμε πάντα πως το να είσαι ευγενικός δεν σημαίνει ότι πάντα είσαι “καλός” και “βολικός” όταν νιώθεις ότι προσβάλλεσαι ή απειλείσαι από τη συμπεριφορά των άλλων.
Στις ηλικίες των 7 και 9 ετών αυτά τα πράγματα είναι πιο εύκολο να εξηγηθούν στα παιδιά.
Εξηγώ στον 7χρονο γιο μου ότι έχει τη δυνατότητα να πει με ευγένεια στην αδελφή του ότι η δυνατή μουσική τον ενοχλεί, αντί να προσπαθήσει να την ανεχτεί για πολύ καιρό. Γιατί το μόνο που θα γίνει στο τέλος, είναι να χάσει την υπομονή του, και να αρχίσει να ουρλιάζει.
Εξηγώ στα παιδιά μου πως αν, για παράδειγμα, όλοι οι φίλοι του συμφωνούν ότι τα κουτάβια είναι τα καλύτερο ζώα, είναι εντάξει να σου αρέσουν οι γάτες περισσότερο, και αυτό είναι κάτι που μπορείς να διατυπώσεις με ευγένεια.
Με λίγα λόγια μπορείς να διαφωνείς και να είσαι ακόμα ευγενικός.
Με λίγα λόγια το να είσαι ευγενικός δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να διαφωνείς.
Απόδοση Έλενα Θάνου από mother.ly
