Πόσα μισό λεπτό μπορεί να έχουμε πει στα παιδιά μας;
Είναι πολλά. Ιδίως όσοι γονείς δουλεύουμε από το σπίτι. Αυτές τις ώρες που προσπαθούμε να συγκεντρωθούμε στην εργασία και παράλληλα τα παιδιά ζητάνε (προσοχή, παρέα, βοήθεια, νερό, οτιδήποτε…). Για εμένα, είναι τόσες πολλές που πριν λίγο καιρό από μόνη μου, με άκουσα να το ξαναλέω και με βαρέθηκα.
Σκέφτηκα να βρω μια άλλη λέξη. Για παράδειγμα πεπόνι. Να είναι το συνθηματικό μας. Όταν θα λέω πεπόνι σημαίνει ότι θέλω χρόνο.
Το “σε μισό λεπτό” ή “σε δύο λεπτά” έχει μία περιττή άκυρη ακρίβεια. Ποτέ δεν είναι ούτε μισό, ούτε δύο. Κι αν είναι ποτέ, είναι εντελώς τυχαίο.
Με ενοχλεί πολύ.
Το έβλεπα παλιά σε γονείς σε εστιατόρια ή σε πάρκα και στεναχωριόμουν.
Στεναχωριόμουν με το βλέμμα των παιδιών.
Περίμεναν.
Χωρίς να ξέρουν πόσο είναι το μισό.
Περίμεναν εκεί και όταν ξαναρωτούσαν, άκουγαν πάλι το ίδιο.
Περίεργη αίσθηση της διάρκειας θα αποκτήσουν καθώς μεγαλώνουν.
Και μετά θυμώνουμε που δεν μπορεί να περιμένει.
Εμένα αν μου το έκανε αυτό ενήλικας θα το θεωρούσα τουλάχιστον αγένεια.
Βοηθάει αρκετά να λέμε στα παιδιά μας ότι κάνουμε λάθος. Ακόμα καλύτερα αν επικοινωνούμε με ειλικρίνεια το χρόνο που χρειαζόμαστε για να τους δώσουμε αυτό που ζητάνε.
Πολλές φορές θα κάνουμε πράγματα στα παιδιά μας που μας ενοχλούν.
Κάποιες φορές θα κάνουμε και πράγματα που λέγαμε ότι δε θα κάνουμε ποτέ.
Και αυτό συμβαίνει για να μας θυμίζει ότι δεν μπορούμε να γίνουμε οι γονείς που θέλουμε ούτε σε μισό ούτε σε δύο λεπτά.
Τα πράγματα που αλλάζουν θέλουν χρόνο…
Τα παιδιά που αναπτύσσονται!
Εμείς που μαθαίνουμε μαζί τους!
Η σχέση σας που χτίζεται κάθε μέρα
Dimitra Gounari – Parent Coach / Υποστήριξη και ενδυνάμωση γονέων
