Έχω ακούσει πολλές ιστορίες και έχω γράψει κι εγώ ο ίδιος πολλές φορές για τις μεταμοσχεύσεις. Γιατί η δωρεά οργάνων είναι αναμφισβήτητα από τις πιο άδολες, από τις πιο γενναίες πράξεις ανθρωπιάς.
Όταν όμως η δωρεά αφορά τα όργανα ενός αδικοχαμένου νέου ανθρώπου από τους ίδιους τους γονείς του, τότε μιλάμε για ύψιστη απόδειξη μεγαλείου ψυχής.
Παρακολούθησα κι εγώ την ιστορία του νεαρού Ιάσωνα και πως η οικογένειά του δώρισε πολλά από τα όργανά του. Από τα λόγια της μητέρας του, όπως τα διάβασα, δεν διαλέγω, απλά παραθέτω εδώ αυτό:
« Ήταν τόσο καλό παιδί και έδινε σε όλους… να δώσει τα όργανά του, να δώσει την ευτυχία του και την αγάπη του και την ευαισθησία του, να δώσει σε κάποιον άλλον άνθρωπο. Και εύχομαι αυτοί οι άνθρωποι που θα πάρουν τα όργανά του να είναι νέα παιδιά, ζήτησα να είναι, αλλά δεν μπορώ να διαλέξω και να ζήσουν ευτυχισμένοι και να πάρουν έστω λίγο από την ευαισθησία του και να χαρούν».
Μέσα στον πόνο τους βρήκαν τη δύναμη να βοηθήσουν άλλους ανθρώπους να ζήσουν και να κάνουν άλλες οικογένειες να χαμογελάσουν. Αυτή τη δύναμη έχει η δωρεά οργάνων. Από καρδιάς τα συλλυπητήριά μου στην οικογένεια.
