Αγαπητή νέα μαμά,
Μερικές μέρες, εύχομαι να ήμουν στη θέση σου.
Μπορεί να ακούγεται παράξενο, αλλά απόψε κάθομαι εδώ, με τα παιδιά μου στα δωμάτιά τους, με την ησυχία του σπιτιού να με τυλίγει και με τη βεβαιότητα ότι δεν θα ακούσω νυχτερινές φωνές. Αυτή η βεβαιότητα με κάνει να θέλω όσο τίποτα να τις ακούσω για άλλη μια φορά.
Θυμάμαι εκείνες τις μέρες τόσο καθαρά. Ήμουν πραγματικά εξαντλημένη, σωστό πτώμα.
Αλλά απόψε θα πήγαινα πίσω σε εκείνες τις μέρες.
Απόψε λαχταρώ να νιώσω τη μικρή ζεστασιά και το βάρος του νεογέννητου στο στήθος μου. Λαχταρώ να νιώσω αυτή τη μικροσκοπική γροθιά να πιάνει το δάχτυλό μου, κρατώντας το τόσο σφιχτά σαν να λέει, ′′ Μαμά, δεν θα το αφήσω ποτέ.” Και φαινόταν να είναι αλήθεια τότε… ότι δεν θα το άφηνε ποτέ. Αλλά το έκανε.
Θυμάμαι κάτι νύχτες που πίστευα ότι δεν θα τελειώσουν ποτέ, γεμάτες εξάντληση. Κάτι τέτοιες νύχτες μόνο τα δάκρυά μου κρατούσαν συντροφιά. Αλλά ακόμα και εκείνες οι νύχτες πέρασαν.
Νέα μαμά, εύχομαι να ήμουν εσύ απόψε.
Και επίσης εύχομαι να μπορούσα να πω σε αυτή τη νεότερη γυναίκα που τώρα βηματίζει πάνω κάτω στο υπνοδωμάτιο με το μωρό της στην αγκαλιά και προσεύχεται να κοιμηθεί επιτέλους πολλά πράγματα.
Δεν θα της έλεγα να απολαμβάνει κάθε στιγμή γιατί υπήρξαν κάποιες στιγμές που δεν τις απόλαυσα. Και η πίεση να νιώθεις χαρά όταν τα πράγματα είναι δύσκολα προσθέτουν μόνο βάρος στην ψυχή.
Αλλά θα της έλεγα αυτό:
Θα της έλεγα ότι θα έρθει μια μέρα που θα ευχηθεί να γυρίσει τον χρόνο πίσω τουλάχιστον για μια στιγμή.
Ότι θα θέλει να ζήσει πολλές από αυτές τις στιγμές ξανά.
Ότι θα επιθυμούσε να νιώσει το μικροσκοπικό, μικροσκοπικό μωρό της στην αγκαλιά της, να ακούσει το ήσυχο ήχο της αναπνοής του και να δει τα ματάκια του να κοιτάζουν μόνο για εκείνη.
Θα της έλεγα να μην φοβάται τόσο πολύ. Αυτή η νέα μαμά να μην χάσει στιγμές με το να να φοβάται ότι θα κάνει κάτι λάθος, ότι το μικρό της δεν φάει αρκετά, ότι θα αρρωστήσει ή ότι δεν θα πάρει μια λάθος απόφαση.
Θα της έλεγα να μην αγωνιστεί για την τελειότητα. Το να προσπαθείς να είσαι τέλειος όλη την ώρα είναι εξαντλητικό και ρουφάει τη χαρά από τη ζωή.
Θα της έλεγα να είναι περισσότερο παρούσα παρά τέλεια και να πιστέψει ότι όλες αυτές οι μικρές (αλλά φαινομενικά μεγάλες) αποφάσεις για τις οποίες ανησυχεί τόσο πολύ θα είναι σωστές.
Θα της έλεγα ότι η μητρότητα είναι συχνά μια σύγχυση συναισθήματος και ότι αυτές οι πολύ μεγάλες νύχτες μεταμορφώνονται γρήγορα σε πολύ μικρά χρόνια.
Θα της έλεγα ότι μπορεί να μην απολαμβάνει κάθε στιγμή, αλλά θα έρθει μια μέρα που πιθανότατα θα της λείψουν τα μωρά της την εποχή που ήταν μωρά.
Είμαι ακόμα μαμά με μικρά παιδιά, και φαντάζομαι ότι οι μαμάδες με τους έφηβους θα έχουν πολύ περισσότερα να πουν. Αλλά αυτό που καταλαβαίνω είναι πως σε όποια ηλικία κι αν είναι τα παιδιά μας, το συμπέρασμα είναι το ίδιο για όλες μας τις μαμάδες.
Μην επιτρέπεις στον φόβο να κλέψει τη χαρά σου.
Μην κυνηγάς την τελειότητα.
Θυμήσου να είσαι παρούσα και να είσαι ευγνώμων για τις στιγμές που σου δίνουν… σε κάθε ηλικία. Γιατί ο χρόνος περνάει σαν αστραπή.
Νέα μαμά, καθώς κοιτάς τα μάτια του μικρού σου απόψε, μπορεί να βρεις ηρεμία ακόμα και στην εξάντληση. Μπορείς να βρεις χαρά και μέσα στο χάος, γνωρίζοντας ότι αυτές οι στιγμές δεν θα διαρκέσουν για πάντα.
Πηγή πρωτότυπου κειμένου: No Mama’s Perfect
