Για σένα που ίσως να μη θελήσω να σε φέρω ποτέ στον κόσμο
ή ίσως δεν καταφέρω να σε φέρω
-ή ίσως τελικά μια μέρα σε φέρω ή μια άλλη γυναίκα σε φέρει σε μένα-
Για να μπορείς να μεγαλώσεις στο κρεβάτι σου και να φοράς τα πιο όμορφα σορτσάκια της γης και να κυκλοφορείς με αυτά μέσα στα λεωφορεία.
Για να μην σου πουν αυτό ή το άλλο δεν το κάνουν τα κορίτσια και για να σου αγοράσω δεινόσαυρους.
Για να ερωτευτείς πολλά αγόρια ή πολλά κορίτσια ή και τα δύο χωρίς να φοβάσαι.
Για να μη νιώθεις πάντα ανεπαρκής ή πως φταις.
Για να μην χρειαστεί να εγκλωβιστείς μέσα σε ένα γάμο που δεν ήθελες όπως συνέβη με πολλές απ’τις μητέρες μας, για να μην μεγαλώσεις με μια μητέρα όσο γίνεται διαλυμένη, για να μη μάθεις τι σημαίνει κελί ή απάνθρωπες βάρδιες πάνω από ράντζα νοσοκομείου.
Για σένα, μα όχι μόνο για σένα και για μένα μα όχι μόνο για μένα, για τις αγέννητες και γεννημένες φίλες σου, για τα κορίτσια που θα σκαλίσετε μαζί τα θρανία που θα κάτσετε, για να υπάρχουν θέσεις και θρανία, για να μπορώ να σε γεννήσω σε ένα μέρος που δε θα φοβάμαι πως με αγγίζουν σε μέρη που δε θα έπρεπε να με αγγίζουν, για να μη σε δω μια μέρα τίτλο στις εφημερίδες και για να μη φοβάμαι μήπως και χρειαστεί να σκύψω να φιλήσω το κομμένο κεφάλι της κόρης μου ύστερα από διπλό βιασμό όπως ξέρεις πως χρειάστηκε να κάνει η προγιαγιά σου.
Για να μπορείς να χαμογελάς σε αγνώστους και να μη σου μαθαίνω αηδίες για καραμέλες και για να μπορείς ύστερα όταν μεγαλώσεις να γυρίζεις, ναι θέλω να γυρίζεις ξημερώματα στο σπίτι
για το δικαίωμα μου να μη σε γεννήσω ποτέ ή να σε γεννήσω κάποτε ή απλά για να περάσεις μια μέρα την πόρτα μου έχοντας διασχίσει χιλιάδες χώρες και εγώ χιλιάδες πια χρόνια
για όλα αυτά και για άλλα τόσα, για να έρθεις ή για να μείνεις για πάντα αγέννητη,
για όλα αυτά θα πολεμήσουμε.
*Ξημέρωμα 8ης Μαρτίου
Γράφει η Βάλια Τσιριγώτη
