Τα σχολεία αρχίζουν και μαζί τους μια πολύ διαφορετική σχολική χρονιά. Και θα αρχίσουμε ξεκαθαρίζοντας κάτι. Είναι αδύνατον μα τελείως αδύνατον τα σχολεία να μείνουν στείρα από κορονοϊό. Είναι τελείως αδύνατον μια δραστηριότητα με κίνηση τόσων εκατομμυρίων ανθρώπων καθημερινά να μην συνδυαστεί με μια μεγάλη ή μικρή έξαρση της νόσου.
Πάμε λοιπόν να τα κάνουμε όλα πιο λιανά.
Ο συνολικός αριθμός των μαθητών της χώρας είναι περίπου 1.360.000. Μαζί με τους παιδικούς σταθμούς, τα παιδιά της χώρας που θα πάνε σε κάποια εκπαιδευτική δομή θα’ναι περίπου 1,5 εκατομμύριο.
Τα παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας κάνουν πάρα πολλές ιώσεις μέσα στη χρονιά. Μελέτες έχουν υπολογίσει από 5 έως και 15 μέσα στη σχολική χρονιά.
Όπως καταλαβαίνετε αυτό σημαίνει στην ουσία πως αν κάνουμε τεστ σε κάθε ίωση και κάθε πυρετό, κάθε μύξα και κάθε πονόλαιμο στο σχολείο, θα χρειαστούμε φέτος τον χειμώνα πάνω από 5 εκατομμύρια τεστ μόνο για τα παιδιά, χωρίς να συμπεριλάβουμε τα υπόλοιπα 8,5 εκατομμύρια πληθυσμού.
Για να πάρετε μια ιδέα, 60 εκατομμύρια τεστ έχουν κάνει οι ΗΠΑ από την αρχή της επιδημίας έως τώρα.
Άρα μπορεί να κάνει το παιδί σας τεστ σε κάθε εμπύρετο ή σε κάθε ίωση;
Η απάντηση είναι όχι. Καμία χώρα δεν μπορεί να το κάνει αυτό.
Μπορεί το παιδί σας με ήπια κλινική εικόνα να έχει κορονοϊό;
Φυσικά. Ο κορονοϊός, ιδίως στα παιδιά κάνει ΟΠΟΙΑΔΉΠΟΤΕ ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΌΝΑ. Και το χειρότερο είναι πως σε πάρα πολλά παιδιά ο κορονοϊός δεν κάνει ΚΑΜΊΑ ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΌΝΑ. Με λίγα λόγια, ακόμα και εάν μπορούσαμε να κάνουμε τεστ σε οποιοδήποτε λοίμωξη, πάλι θα χάναμε τα μισά σχεδόν παιδιά που θα είχαν κορονοϊό και δεν θα είχαν κανένα σύμπτωμα. Επίσης, πρέπει να συνυπολογίσουμε κι ένα ποσοστό, που μπορεί να φτάνει το 30%, που το μοριακό τεστ για κορονοϊό θα βγει ΨΕΥΔΩΣ ΑΡΝΗΤΙΚΌ και παρόλα αυτά το παιδί μας θα έχει κορονοϊό.
Άρα τι κάνουμε; Πώς θα ξεμπερδέψουμε αυτή την πολύ μπερδεμένη κατάσταση;
Τα πράγματα είναι πιο απλά από ότι φαίνονται.
Κάνει το παιδί μας εικόνα ίωσης; Πυρετό, βήχα, ρινίτιδα, πονόλαιμο, αλλά ακόμα και εμετούς και διάρροιες;
Αν ναι μένει σπίτι μέχρι να γίνει καλά. Το υπουργείο δίνει σαφείς οδηγίες για αυτό.
Ωστόσο, επειδή λέει πολλά, σας τα κάνω απλά παρακάτω.
1. Αν το παιδί κάνει το τεστ και είναι θετικό, τότε επιστρέφει τουλάχιστον δέκα μέρες μετά την έναρξη των συμπτωμάτων και να είναι ταυτόχρονα οπωσδήποτε απύρετο.
2. Αν το τεστ είναι αρνητικό, τότε γυρνάει αν είναι οπωσδήποτε μια ημέρα απύρετο και τα συμπτώματα ταυτόχρονα έχουν ύφεση.
Με λίγα λόγια, δεν στέλνουμε σχολείο ένα παιδί που ναι μεν είναι απύρετο, αλλά βήχει ακόμα έντονα.
3. Αν το παιδί δεν κάνει κανένα τεστ που είναι και το πιο πιθανό, τότε ισχύει πάλι το αμέσως προηγούμενο.
Δηλαδή επιστρέφει σχολείο, εφόσον είναι απύρετο οπωσδήποτε ένα 24ωρο και παρουσιάζει σαφή ύφεση των συμπτωμάτων.
Το αν θα κάνει το τεστ ή όχι είναι κάτι που θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες ανάμεσα στους οποίους θα είναι τα κλασσικά συμπτώματα που θα κρίνει ο παιδίατρός σας και βέβαια η επαφή με γνωστό κρούσμα, αλλά και το γενικότερο ιϊκό φορτίο της περιοχής. Π.χ. αν το παιδί σας έχει εικόνα ίωσης και μένετε στην Αχαΐα που έχει ελάχιστα κρούσματα είναι τελείως απίθανο να έχει το παιδί σας κορονοϊό.
Θα ρωτήσουν εύλογα πολλοί γονείς πως στην πλειοψηφία των ιώσεων δεν θα γίνει τεστ και υπάρχει θεωρητικά η πιθανότητα να έχει το παιδί κορονοϊό.
Για αυτό λοιπόν κρατάμε το παιδί στο σπίτι, ώστε αφενός να αναρρώσει, αφετέρου να πέσει πολύ η μεταδοτικότητα του.
Όπως προείπα ΠΌΤΕ ΜΑ ΠΟΤΈ δεν μηδενίζεται η περίπτωση να μεταδίδει κάποιος ακόμα και εάν έχει αρνητικό τεστ, καθώς υπάρχουν πολύ συχνά ψευδώς αρνητικά. Δεν υπάρχει καμία μα καμία περίπτωση οποιαδήποτε συμπεριφορά ή τρόπος αντιμετώπισης του ιού να είναι 100 % ασφαλής. Και φυσικά δεν υπάρχει καμία περίπτωση ο γιατρός σας να σας πει με ασφάλεια αν έχετε εσείς ή το παιδί σας κορονοϊό. Αυτό δεν μπορείτε να το ξέρετε σίγουρα ούτε καν με το τεστ.
Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε όλοι λοιπόν είναι πως το άρρωστο παιδί πρέπει να μείνει ΠΆΣΗ ΘΥΣΊΑ ΜΑΚΡΙΆ ΑΠΌ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΥΣ.
“Οκέι γιατρέ, να το κρατήσω σπίτι, αλλά δεν έχω άλλη λύση. Πρέπει να μείνει με τον παππού”.
Αν δεν υπάρχει άλλη λύση, π.χ. εσείς δεν μπορείτε να πάρετε άδεια και δεν μπορεί κανείς άλλος να κρατήσει το παιδί, παρά οι παπουδογιαγιάδες, τότε πρέπει να εκπαιδευθούν όλοι στη χρήση μάσκας, σε όλη τη διάρκεια της επαφής τους, στον καλό αερισμό του χώρου και στο συνεχές πλύσιμο των χεριών.
Θα πρότεινα επίσης και το εξής:
Από τους δύο ηλικιωμένους να προτιμηθεί να έχει κοντινή επαφή ο πιο ανθεκτικός. Δηλαδή, αν πρέπει κάποιος να ταΐσει ή να αλλάξει ένα μωρό ή νήπιο που βήχει συνεχώς, να μην προτιμηθεί η γιαγιά, αν αυτή έχει βαριά ΧΑΠ ή άλλα συνοδά, αλλά ο παππούς, αν είναι σε καλύτερη γενική κατάσταση. Ανάμεσα σε δύο ηλικιωμένους, όμως, με περίπου την ίδια κατάσταση υγείας να προτιμηθεί για την κοντινή επαφή με το παιδί σαφώς η γιαγιά, καθώς οι γυναίκες κινδυνεύουν λιγότερο από τη νόσο. (Και ναι, η άτιμη η Βιολογία δείχνει σεξισμό 😀)
Σε κάθε περίπτωση καλύτερα να ασχολείται σε κοντινή απόσταση ο ένας από τους δύο και ο άλλος να κάνει τις εξωτερικές δουλειές ή αυτές που δεν απαιτούν στενή επαφή με το παιδί.
Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε, λοιπόν και το πιο σημαντικό όλων είναι να ελαχιστοποιήσουμε όσο το δυνατόν και ει δυνατόν να αποκόψουμε τελείως για φέτος, την επαφή τη δική μας και των παιδιών μας με ανθρώπους της τρίτης ηλικίας. Είδατε τι έγινε στο γηροκομείο του Ασβεστοχωρίου που η είσοδος της νόσου από έναν και μόνο εργαζόμενο έχει στοιχίσει τη ζωή ήδη σε 24 άτομα προς το παρόν.
Για να καταλάβετε, μόνο από αυτό το γηροκομείο έχουμε σχεδόν το 10 % των νεκρών της χώρας από κορονοϊό.
Σημαντικό είναι, επίσης, το παιδί μας να έχει σταθερές επαφές και φίλους, ώστε να κάνουμε μικρές φούσκες επαφών, ώστε τυχόν ιώσεις να τις διασπείρει σε περιορισμένο κύκλο. Για αυτό, δεν κάνουμε καλύτερα ή μειώνουμε τους καλεσμένους ή αποφεύγουμε τα παιδικά πάρτι. Του χρόνου, να είμαστε καλά, θα κάνουμε γιορτές εν χορδαίς και οργάνοις.
Τελειώνοντας, πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι πρόκειται για μια τελείως ιδιαίτερη κατάσταση, από την οποία όμως σύντομα θα βγούμε. Το πιθανότερο είναι, ενώ η αρχή της σχολικής χρονιάς μας βρίσκει μπερδεμένους και φοβισμένους, το τέλος της θα μας βρει θριαμβευτές. Έως τότε προσέχουμε εμείς και πάνω από όλα προσέχουμε τους ηλικιωμένους μας. Όσο λιγότερο εκτεθούν, τόσο λιγότερα θύματα θα έχουμε.
Καλή σχολική χρονιά λοιπόν και το τέλος της θα μας βρει λεύτερους.
Κείμενο: darzentasantonios.com
