Ο ύπνος των βρεφών διαφέρει πολύ από τον ύπνο των ενηλίκων.
Πιθανότατα γνωρίζετε ήδη ότι υπάρχουν διαφορετικά στάδια ύπνου, τα κυριότερα από τα οποία είναι ο ελαφρύς ύπνος ή ύπνος REM (από τη φράση Rapid Eye Movement ή Ταχεία Κίνηση Ματιών) και ο βαθύς ύπνος.
Τα όνειρα τα βλέπουμε κατά τη διάρκεια του REM ύπνου – επίσης στο στάδιο αυτό το μωρό είναι αρκετά δραστήριο κινητικά.
Θα δείτε τα μάτια του να κινούνται κάτω από τα βλέφαρά του και θα παρατηρήσετε ότι αναδεύεται, κάνει θηλαστικές κινήσεις και βγάζει ήχους.
Κατά τη διάρκεια του βαθύ ύπνου, το μωρό παραμένει ήσυχο και ακίνητο.
Τα βρέφη περνάνε από το ένα στάδιο ύπνου στο άλλο και τούμπαλιν, αρκετές φορές στη διάρκεια της νύχτας, και μάλιστα πιο συχνά απ’ ό,τι οι ενήλικες.
Καθώς το μωρό περνάει από τον βαθύ στον ελαφρύ ύπνο, μπαίνει σε μια φάση που το κάνει ευάλωτο στις νυχτερινές αφυπνίσεις.
Σε αυτή τη μεταβατική φάση, μπορεί να ξυπνήσει και να δυσκολευτεί να ξανακοιμηθεί.
Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν γιατί τα μωρά περνάνε τόσο πολύ χρόνο στη φάση του ελαφρύ ύπνου, αν και εικάζεται ότι ο ύπνος REM έχει περισσότερα αναπτυξιακά οφέλη για εκείνα.
Ενδεχομένως να βοηθάει τον εγκέφαλο να αναπτυχθεί και να δημιουργήσει καινούργιες συνάψεις.
Ίσως πάλι να παίζει ρόλο το γεγονός ότι τα μωρά δεν είναι ακόμα αρκετά ώριμα ώστε να παραμένουν ασφαλή όταν κοιμούνται βαθιά.
Αν αποδεχτείτε ότι υπάρχει κάποιος καλός λόγος που τα μωρά κοιμούνται όπως κοιμούνται, τότε θα αρχίσετε και να βρίσκετε λογική την ιδέα ότι καλό θα είναι να κοιμούνται κοντά σε κάποιον που αγαπούν.
Το να κουρνιάζει ένα μωρό για να κοιμηθεί στο στήθος της μαμάς του ή στην αγκαλιά του μπαμπά του δημιουργεί μια υγιή στάση απέναντι στον ύπνο.
Το μωρό μαθαίνει έτσι ότι ο ύπνος είναι κάτι ευχάριστο.
Επίσης, τα μωρά που κοιμούνται κοντά στους γονείς τους όχι μόνο κοιμούνται με μεγαλύτερη ευχαρίστηση, αλλά παραμένουν κοιμισμένα για περισσότερη ώρα.
Όταν το μωρό κοιμάται μόνο του, είναι λογικό να τρομάζει όταν ξυπνάει.
Καθώς δεν βρίσκει στο δωμάτιο τη μαμά του ή κάποιον άλλο φροντιστή, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι μόνο του και ότι το έχουν εγκαταλείψει.
Αν, αντίθετα, το μωρό ξυπνήσει δίπλα στη μαμά του, το ξύπνημά του δεν είναι τόσο τρομακτικό. Το μωρό καταλαβαίνει ότι είναι ασφαλές όταν βρίσκεται κοντά της. Μπορεί να θηλάσει, αν πεινάει, και με το πιπίλισμα θα αποκοιμηθεί και πάλι εύκολα.
Όσο για τη μητέρα του, μπορεί απλώς να απλώσει το χέρι της, να χαϊδέψει λίγο το μωρό στην πλάτη, να του πει μερικά καθησυχαστικά λογάκια και να το βοηθήσει να περάσει από τον ελαφρύ στον πιο βαθύ ύπνο, χωρίς να ξυπνήσει και η ίδια εντελώς.
Φανταστείτε ότι είστε μωρό και κοιμάστε δίπλα στη μαμά σας.
Καθώς μπαίνετε σε μια φάση ύπνου που σας κάνει ευάλωτο σε αφυπνίσεις, περνώντας από τον βαθύ στον ελαφρύ ύπνο, βρίσκεστε κοντά σε ένα οικείο σας πρόσωπο, με το οποίο σας συνδέει ένας ισχυρός δεσμός, και το οποίο μπορείτε να ακούσετε, να μυρίσετε και να αγγίξετε.
Η γνώριμη παρουσία του σας μεταδίδει το καθησυχαστικό μήνυμα ότι μπορείτε με ασφάλεια να ξανακοιμηθείτε, επιτρέποντάς σας έτσι να περάσετε με ηρεμία αυτή την ευαίσθητη φάση και να ξαναμπείτε σε βαθύ ύπνο.
Με βάση την εμπειρία μας από την συγκοίμηση, την έρευνά μας και την έρευνα άλλων ανθρώπων, ωστόσο, έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι μητέρες που υιοθετούν τη συγκοίμηση κάνουν για τα μωρά τους πολύ περισσότερα πράγματα από το να τα ξανακοιμίζουν.
Ανατροφή ισχυρού δεσμού, William & Martha Sears, Εκδόσεις Μάρτης
Διαβάστε επίσης:
Ναι, στην οικογένειά μας κάνουμε συγκοίμηση και να γιατί
