Είμαι μέσα σε μία χιονοθύελλα.
Δεν ξέρω τι συμβαίνει.
Δεν θυμάμαι πως βρέθηκα εδώ.
Φοβάμαι.
Δεν ξέρω τι να κάνω.
Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει.
Δεν ξέρω που είμαι.
Έχει χιόνι παντού και δεν βλέπω τίποτα.
Κινδυνεύω.
Ουρλιάζω.
Κάποιος θα με βοηθήσει;
Δεν ακούω τίποτα.
Μόνος μου δεν μπορώ να τα καταφέρω.
Είναι κανείς εδώ;
Νιώθω απελπισία.
Ο αέρας θα με σηκώσει.
Είναι το τέλος.
Δεν έχω πυξίδα.
Κλείνω τα μάτια μου. Φωνάζω πιο δυνατά. Χτυπάω ότι βρω μπροστά μου. O’ τι γίνει.
……………………………………………………………………………….
Κάποιος είναι εδώ. Ένα χέρι στον ώμο μου.
Κάτι ακούω. ‘’Μωρό μου, είμαι εδώ’’.
Σε εμένα μιλάνε;
Είσαι εσύ Μαμά;
Ανοίγω πάλι τα μάτια μου.
Βλέπω το σπασμένο μου φορτηγό μπροστά μου. Το έσπασε η Λίλη. Θυμάμαι. Θα την χτυπήσω. Σηκώνομαι.
Με πιάνεις. Με βάζεις απαλά κάτω και με κοιτάς στα μάτια. Ουρλιάζω πάλι.
‘’-Σε καταλαβαίνω, έσπασε η Λίλη το αγαπημένο σου φορτηγό και θύμωσες πάρα πολύ.’’
‘‘Θύμωσα’’ εγώ τώρα; Τι λέει;
Κοιτάω αλλού.
Πού είναι η Λίλη; Θα σπάσω την κούκλα της, θα καταλάβει.
Εσύ ψάχνεις τα μάτια μου. Δεν τα βρίσκεις.
‘’- Νιώθεις μεγάλη αδικία μωρό μου ε; ’’
Τι λέει; Αδικία; Τι είναι; Θέλω το φορτηγό μου.
Θέλεις να με πάρεις αγκαλιά. Όχι, δεν θέλω. Σε σπρώχνω.
Με πιάνεις πάλι σταθερά αλλά απαλά. Δεν σου δίνω τα μάτια μου.
‘’Είναι το αγαπημένο σου φορτηγό και το έσπασε η αδελφή σου. Δεν είναι δίκαιο, σε καταλαβαίνω. Και μένα, με θυμώνει πάρα πολύ εάν κάποιος μου σπάει τα πράγματά μου’’.
Έχεις απαλή φωνή. Το χιόνι πέφτει πιο απαλά γύρω μου και βλέπω τα μάτια σου.
Με καταλαβαίνεις Μαμά; Δεν είμαι μόνος;
Κλαίω.
Θέλω το φορτηγό μου.
Μου άρεσε τόσο πολύ.
Σε κοιτάω στα μάτια Μαμά.
Είσαι στο πάτωμα της ταβέρνας μαζί μου.
Βλέπω στα μάτια σου ότι στεναχωριέσαι για μένα.
Είσαι μαζί μου.
Θέλω αγκαλιά.
Με παίρνεις αγκαλιά. Κλαίω ακόμα. Γλίτωσα όμως από την χιονοθύελλα.
– Θύμωσα Μαμά.
– Ξέρω Μωρό μου, μου λες.
Κλαίω πάλι. Δεν ξέρω τι ξέρεις ακριβώς αλλά δεν είμαι πια μόνος.
……………………………………………………………………………….
Εσύ Μαμά, ξέρεις.
Διαβάστε τη συνέχεια στο www.positiveparents.gr
