«Γιατί το κάνω; Γιατί είναι παιδιά, είναι παιδιά. Γιατί πρέπει κάπως να νιώσουν ότι υπάρχει κάποιος που τους αγαπάει».
Αυτή ήταν η αυθόρμητη απάντηση που έδωσε η εκπαιδευτικός Αντωνία Βασιλειάδου στην ερώτηση γιατί αποφάσισε να γίνει ανάδοχος εκπαιδευτικός ανήλικων προσφυγόπουλων.
Οι ανάδοχοι εκπαιδευτικοί είναι μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2018 στη Θεσσαλονίκη όταν μια ομάδα συνταξιούχων και εν ενεργεία εκπαιδευτικών, που σήμερα έχουν φτάσει τους 15, αποφάσισαν να υποστηρίξουν τη φοίτηση των ασυνόδευτων προσφύγων που φιλοξενούνται σε ξενώνες της πόλης. Αρχικά, προετοίμασαν τα αγόρια που έμεναν στον ξενώνα στους Ταγαράδες το καλοκαίρι του 2018 για να πάνε στο σχολείο την επόμενη χρονιά. Σταδιακά όμως διεύρυναν τον ρόλο τους και πλέον δραστηριοποιούνται σε τέσσερις ξενώνες της Θεσσαλονίκης.
Όπως περιγράφει ο Βασίλης Μπάνος, επίσης ανάδοχος εκπαιδευτικός, πλέον κάθε καθηγητής είναι ανάδοχος ενός έως τεσσάρων παιδιών τα οποία επισκέπτεται μέσα στην εβδομάδα για να υποστηρίξει με τα μαθήματα ενώ μια φορά το δίμηνο θα επισκεφθεί το σχολείο και θα μιλήσει με τους συναδέλφους του για την πρόοδο των παιδιών. «Ως εκπαιδευτικοί ξέρουμε το σχολείο και ξέρουμε πώς να βοηθήσουμε τα παιδιά αυτά να ενταχθούν. Γιατί το σχολείο είναι το πιο προστατευτικό περιβάλλον. Αν δεν πάνε στο σχολείο, θα πάνε αλλού, σημειώνει ο κ. Μπάνος μιλώντας στη Voria.gr.
Όπως αναφέρει ο ίδιος, αυτό που προσπαθούν οι εκπαιδευτικοί είναι να δημιουργήσουν μια σχέση εμπιστοσύνης με το παιδί και υποστηρίζοντάς το στα μαθήματα να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα σχολικής διαρροής. «Φανταστείτε να κάθεστε σε ένα θρανίο επί επτά διδακτικές ώρες χωρίς να καταλαβαίνετε τίποτα», λέει ο εκπαιδευτικός προσθέτοντας πως με την αναδοχή κάποια παιδιά δείχνουν βελτίωση και αρχίζουν σιγά σιγά να συμμετέχουν στο μάθημα. «Έτσι σταδιακά μειώνεται το χάσμα με τους υπόλοιπους συμμαθητές τους», προσθέτει.
«Είναι πολύ σημαντικό»
Τη βοήθεια αυτή αντιλαμβάνεται πλήρως και ο 15χρονος Μοχάμεντ που διαμένει στον ξενώνα ασυνόδευτων ανηλίκων της Άρσις στους Ταγαράδες. Ο έφηβος από το Αφγανιστάν είναι μαθητής της κ. Βασιλειάδου, της κ. Αντωνίας όπως την αποκαλεί ο ίδιος, λέγοντας σε άπταιστα ελληνικά πως τα μαθήματα μαζί της «είναι κάτι πολύ σημαντικό». Ο Μοχάμεντ κάνει μαθήματα ελληνικών και αγγλικών μαζί με την εκπαιδευτικό και, όπως αναφέρει, τον βοηθούν πολύ. Αυτό φαίνεται και από το αποτέλεσμα καθώς ο ίδιος κατάφερε σε μόλις έναν χρόνο να μάθει τη γλώσσα. «Στο σχολείο μαθαίνω ελληνικά και έκανα φίλους», παραδέχεται ο ίδιος. Φέτος, ο 15χρονος μαθητής πηγαίνει στην Α’ Λυκείου και στόχος του είναι να γίνει μηχανικός αυτοκινήτων.
«Ο ανάδοχος είναι άνθρωπος του σπιτιού»
Η Μαρία Ελευθεριάδου, υπεύθυνη του ξενώνα ασυνόδευτων ανήλικων αγοριών της Άρσις στους Ταγαράδες που ήταν ο πρώτος που εφάρμοσε το πρόγραμμα, αναφέρει πως αυτό δεν έφερε θετικά αποτελέσματα μόνο για τα παιδιά αλλά και για τη σχέση μεταξύ του ξενώνα και των σχολείων. Όπως σημειώνει η ίδια, οι ανάδοχοι καθηγητές λειτουργούν σαν γέφυρα μεταξύ ξενώνα, σχολείου και παιδιού με αποτέλεσμα τα σχολεία να βλέπουν με λιγότερη δυσπιστία τους ξενώνες και το προσωπικό τους. Η ίδια υπογραμμίζει πως το να έχει το παιδί καλή εμπειρία με το σχολείο, τόσο με τους συμμαθητές όσο και με τους δασκάλους, παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στο να παρακολουθεί σταθερά.
Έχοντας μάλιστα γνώση της λειτουργίας του σχολείου, οι ανάδοχοι εκπαιδευτικοί κατάφεραν να βοηθήσουν και σε πρακτικά ζητήματα, όπως οι εγγραφές παιδιών, τα οποία όπως αποκαλύπτει η κ. Ελευθεριάδου είναι ακόμα πολλά.
«Ο ανάδοχος εκπαιδευτικός είναι ο άνθρωπος του σπιτιού πλέον», σημειώνει η ίδια. «Είμαι ο άνθρωπος που θα τα αγκαλιάσει, θα τα φιλήσει, θα τα μαλώσει, θα τους πάει το γλυκό καρυδάκι, αναφέρει χαρακτηριστικά η κ. Βασιλειάδου.
Ως ένας άτυπος νονός, λοιπόν, ο ανάδοχος θα κάνει μάθημα στα παιδιά αλλά θα είναι και εκεί για να αφουγκραστεί τυχόν προβλήματά τους και όταν χρειαστεί να τα παροτρύνει και να τα πείσει να συνεχίσουν το σχολείο. Η τελευταία αποστολή δεν είναι πάντα εύκολη καθώς τα προβλήματα και τα αντικίνητρα για τη σπουδή των εφήβων αυτών, κάποιοι εκ των οποίων δεν έχουν πάει ποτέ σχολείο, είναι πολλά και σημαντικά
Μήνες σχολείων χαμένοι εξαιτίας γραφειοκρατίας
Σύμφωνα με την επικεφαλής του ξενώνα, ένα πρώτο θέμα είναι οι εγγραφές στα σχολεία. Παρόλο που το σύστημα είναι πλέον ευέλικτο στις εγγραφές «παιδιών σε κίνηση» και εντός έως και στο τέλος του έτους, στην πράξη τα γραφειοκρατικά θέματα που προκύπτουν μπορούν να κρατήσουν αρκετούς μήνες τα παιδιά εκτός σχολείου.
Ένα ακόμα σημαντικό ζήτημα είναι το ότι αργούν πολύ οι τάξεις υποδοχής στη διάρκεια των οποίων τα παιδιά μαθαίνουν ελληνικά ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν στο υπόλοιπο πρόγραμμα. Επίσης, όταν τα παιδιά παρακολουθούν τις τάξεις υποδοχής, απαλλάσσονται από τρία άλλα μαθήματα, πράγμα το οποίο είναι αδύνατο όμως με τον τρόπο που στήνεται το πρόγραμμα στα σχολεία. Αυτός είναι ένας ακόμα παράγοντας που δείχνει, όπως παρατηρεί η κ. Ελευθεριάδου, ότι «το σύστημα δεν δίνει ακόμα βάση στη φοίτηση που έχει ως αποτέλεσμα την αποφοίτηση».
Και σαν μην έφταναν αυτά, υπάρχουν και προβλήματα που έχουν σχέση με την ίδια τη ζωή των παιδιών. Το σημαντικότερο είναι η μεγάλη κινητικότητα. Οι ασυνόδευτοι ανήλικες μπορεί να αφήσουν μετά από έναν ή δύο χρόνια τον ξενώνα γιατί εγκρίθηκε το αίτημα επανένωσης με κάποιο μέλος της οικογένειας τους σε κάποιο άλλο ευρωπαϊκό κράτος είτε γιατί θέλουν να συνεχίσουν παράνομα το ταξίδι τους σε μια άλλη χώρα όπου πιστεύουν πως θα καταφέρουν να εργαστούν και να βγάλουν χρήματα.
Κόντρα στα προβλήματα και τα αντικίνητρα αυτά, οι ανάδοχοι προσπαθούν να ενθαρρύνουν τους ασυνόδευτους ανήλικους στο σχολείο καθώς η εκπαίδευση των νέων παιδιών είναι ίσως και ο μοναδικός τρόπος να ενταχθούν ομαλά στην κοινωνία και να μην γίνουν εύκολα θύματα διακινητών ή παράνομων δικτύων.
Πηγή: voria.gr
