“Θα υπάρξουν μέρες που θα πρέπει να τις περνάς ώρα την ώρα, λεπτό το λεπτό, ή ακόμη και ανάσα την ανάσα. Θα υπάρχουν μέρες που θα νιώθεις να πνίγεσαι κάτω από το βάρος όλων – απ’ αυτή την απίστευτα τεράστια, συντριπτική αγάπη, την ευθύνη που σε κατακλύζει, τις συγκλονιστικές αλλαγές για τις οποίες ποτέ δεν θα μπορούσες να προετοιμαστείς.
Θα υπάρξουν μέρες που το μεγαλύτερό σου κατόρθωμα θα είναι να αδειάσεις τον κάδο με τις πάνες. Μέρες που θα είσαι ακόμα με τη ρόμπα σου, στις 3 το πρωί, και δεν θα μπορείς να θυμηθείς αν έχεις φάει, ή ακόμη και τι μέρα είναι, και θα βρίσκεις φλιτζάνια με κρύο πια τσάι, αφημένα σε κάθε τραπέζι του σπιτιού.
Θα υπάρξουν μέρες που θα μπορείς να μετράς τις ώρες του ύπνου σου στα δάχτυλα του ενός μόνο χεριού σου.
Μέρες που το σώμα σου θα πονάει, και τα μάτια σου θα καίνε από την εξάντληση, και θα νιώθεις τόσο ευάλωτη που θα σου προκαλεί πόνο.
Θα υπάρξουν μέρες που θέλεις να τρέξεις και να κρυφτείς, επειδή αισθάνεσαι πως ο ρόλος της μαμάς είναι πολύ μεγάλος και δεν είσαι σίγουρη ότι μπορείς να σταθείς επάξια σ’ αυτόν. Μέρες που θα αναρωτιέσαι πώς θα καθοδηγήσεις αυτόν τον μικρό άνθρωπο στην πορεία του μέσα στον κόσμο, όταν προσπαθείς ακόμα να βρεις το δρόμο σου.
Αλλά οι μέρες – οι πραγματικά, πραγματικά δύσκολες – θα τελειώσουν κι αυτές.
Ακόμη και αν πρέπει να μετράς αντίστροφα τις ώρες για να τις περάσεις. Λίγο λίγο, θα βρεις τα πατήματά σου. Ακριβώς όπως το μωρό σου μαθαίνει και μεγαλώνει καθημερινά, το ίδιο κάνεις κι εσύ, γλυκιά μαμά. Και σύντομα αυτός ο τίτλος της “μητέρας” θα σε περιβάλει με τέτοια ευκολία, που θα ξεχάσεις πώς ένιωθες προτού γνωρίσεις αυτήν την αγάπη, προτού μεταμορφωθείς απ’ αυτήν”.
Κείμενο: @spiritysol
Μετάφραση/επιμέλεια κειμένου: Blossom – Pregnancy, Childbirth & Postpartum
