Σήμερα, ένα παιδί με ρώτησε:
“Η καρδιά μένει πάντα στην ίδια θέση ή μια στο τόσο αλλάζει θέση; Μετακινείται δεξιά και αριστερά;”
Του απάντησα:
“Όχι, η καρδιά μένει πάντα στην ίδια θέση. Αριστερά.”
Και αρχίζουν οι σκέψεις..
Κάποια μέρα θα μεγαλώσεις.
Και τότε θα καταλάβεις ότι η καρδιά ζει
σε χιλιάδες διαφορετικά μέρη,
χωρίς πραγματικά να κατοικεί πουθενά.
Ανεβαίνει μέχρι το λαιμό σου,
όταν είσαι φορτισμένο.
Κατεβαίνει ως το στομάχι σου,
όταν φοβάσαι ή πληγώνεσαι.
Υπάρχουν φορές που επιταχύνει τους χτύπους της και νιώθεις σαν να θέλει να βγει από το στήθος σου.
Άλλες φορές πάλι, αλλάζει θέση με το μυαλό.
Μεγαλώνοντας,
θα μάθεις να παίρνεις στα χέρια την καρδιά σου
και να την αποθέτεις σε ξένα χέρια.
Τις περισσότερες φορές
θα γυρίσει πίσω πληγωμένη.
Μην ανησυχείς. Θα είναι όμορφο και αυτό.
Ή μάλλον, αυτό θα είναι το πιο όμορφο.
Αλλά θα το καταλάβεις μετά από
πάρα πολύ καιρό.
Θα υπάρξουν ημέρες που θα νομίζεις
ότι δεν έχεις καρδιά.
Ότι την έχεις χάσει.
Και θα την ψάχνεις με αγωνία σε μια ανάμνηση,
σε ένα άρωμα, στο βλέμμα ενός περαστικού,
στις άδειες τσέπες ενός κουρελιασμένου παλτού.
Έπειτα, θα υπάρξει μια άλλη ημέρα.
Μια ημέρα λίγο διαφορετική.
Κάπως ξεχωριστή.
Αρκετά σημαντική.
Η ημέρα που θα καταλάβεις πως δεν έχουν όλοι καρδιά.
Aπό ένα καρδιολόγο στο παιδιατρικό τμήμα στο νοσοκομείο Bambino Gesu Roma
