1. Αν μια μητέρα ξέρει ν’ αγαπάει το παιδί της, αυτόματα βρίσκει τους τρόπους για να γίνει και καλή μητέρα. Η αγάπη είναι οδηγός σε αυτή την περίπτωση. Αγαπάει το παιδί της σημαίνει να νοιάζεσαι για αυτό. Τον πρώτο χρόνο να το χαϊδεύει, να το παίρνει αγκαλιά και να του προσφέρει μια συνεχόμενη και επαναλαμβανόμενη αίσθηση ασφάλειας. Η μυρωδιά της μητέρας, η φωνή και τα τραγούδια της, η επανάληψη των παραμυθιών δημιουργούν την ασφάλεια. Και μετά, καθώς μεγαλώνει το παιδί, η μητέρα θα πρέπει να δημιουργήσει μαζί του μια σχέση αποδοχής. Είναι σημαντικό το παιδί να το νιώθει αυτό και να το καταλαβαίνει από μωρό. Είναι σχέση πομπού και δέκτη η σχέση μητέρας παιδιού.
2. Δύσκολη μητέρα είναι εκείνη που δεν ξέρει να αγαπά το παιδί της με τον σωστό τρόπο. Μπορεί να είναι ένας δύσκολος χαρακτήρας που δεν ξέρει πώς να σχετίζεται με τους άλλους. Αναλαμβάνει, όμως, ξαφνικά ένα σοβαρό έργο: αυτό της ανατροφής του παιδιού της. Αν, όμως, η μάνα – για κάποιους λόγους – δεν είναι ασφαλής με τον εαυτό της, είτε λόγω της προσωπικότητάς της, είτε λόγω του κοινωνικού πλαισίου, είτε γιατί η ίδια είχε προβλήματα με τη μάνα της, μπορεί να μην είναι μια αρκετά καλή μητέρα. Ή να είναι αυτό που λέμε δύσκολη μητέρα. Αυτό εξαρτάται κυρίως από τις σχέσεις αγάπης που έχει πάρει από τη ζωή της. Από τον σύντροφό της και κυρίως από τη δική της μητέρα.
3. Προϋπόθεση για μια μητέρα, για να μπορέσει να αγαπήσει το παιδί της, είναι να έχει βιώσει μια σχέση σχετικής αγάπης με τη δική της μητέρα. Αλλιώς είναι μια terra incognita – μια άγνωστη γη – για εκείνη. Η μάνα τότε ως μάνα γίνεται θύμα της δικής της μάνας. Πιθανόν όμως και η τελευταία να είχε άγνοια για το πώς να την αγαπήσει. Αν, όμως, δε με αγάπησε η μάνα μου, τότε δεν ξέρω πώς να αγαπήσω. Ούτε έναν άντρα ούτε το παιδί μου.
4. Η υπερπροστατευτική μαμά ως είδος μητέρας, υπάρχει παντού. Όμως ναι, στην Ελλάδα τη συναντάμε πιο συχνά, ιδιαίτερα στις μητέρες της προηγούμενης γενιάς. Φυσικά η υπερπροστασία μπορεί να περάσει από γενιά σε γενιά. Δηλαδή, αν μεγάλωσες υπό το καθεστώς μιας υπερπροστατευτικής μαμάς, είναι πιθανό να επαναλάβεις κι εσύ το ίδιο με το παιδί σου. Υπάρχει ένα πρόβλημα εδώ. Συνήθως αυτές οι μαμάδες πιστεύουν ότι είναι πολύ καλές μητέρες, επειδή προσέχουν σε υπερβολικό βαθμό τα παιδιά τους. Στην πραγματικότητα, η υπερπροστασία είναι κάτι που καταστρέφει το παιδί, επειδή δεν το αφήνει να μεγαλώσει, να αναπτυχθεί και να εξελιχθεί σε μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Όσο για τη μητέρα, μέσω της υπερπροστασίας καταλήγει να επεμβαίνει για να κάνει ό,τι εκείνη θέλει. Στην πραγματικότητα, χρειάζεται το παιδί της για να νιώθει ότι έχει κάποιον που την αγαπά. Παράλληλα το χειραγωγεί για να την αγαπήσει. Όλα αυτά χωρίς να μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι κατά βάθος δεν το αγαπά όπως θα έπρεπε και ότι το χρησιμοποιεί για εκείνη, για να ικανοποιήσει τις ανάγκες της. Είναι συχνά η μητέρα που θα πει: “Μα κοίτα πόσα έκανα για σένα” ή “Εγώ θυσιάστηκα για σένα” ή όπως έλεγε η δική μου μαμά: “Μάνα είναι μόνο μία”.
5. Η επικριτική μητέρα μεγάλωσε με μια επικριτική μητέρα. Ή μπορεί να έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση ή να ένιωθε ότι δεν την αγαπούσαν. Ή ποτέ κανείς να μην κατάφερε να την κάνει να νιώθει ότι αξίζει. Είναι σίγουρα μια μητέρα που δεν είναι βέβαιη ούτε για τον εαυτό της ούτε για τους στόχους της. Οπότε επικρίνει το παιδί της, προβάλλοντας πάνω του ασυνείδητα τα αισθήματα που έχει για τον εαυτό της. Επικρίνει κάτι που κατά βάθος επικρίνει στον εαυτό της. Προβάλλει πάνω του τα προβλήματα που έχει η ίδια. Αυτό φυσικά μπορεί να ρημάξει το παιδί της. Και το χειρότερο είναι ότι κανείς από τους δύο δεν το καταλαβαίνει.
6. Σκοπός μιας μητέρας, δεν πρέπει να είναι η επιτυχία του παιδιού αλλά η ευτυχία του. Αυτή την ευτυχία που προέρχεται από την αποδοχή του εαυτού του. Είμαστε σχετικά ευτυχισμένοι, όταν αποδεχόμαστε και αγαπάμε τον εαυτό μας.
7. Καμία μητέρα δεν είναι τέλεια. Αν γνωρίζει όμως ή υποψιάζεται μια γυναίκα ότι μπορεί να γίνει καλύτερη μητέρα και κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση, μπορεί να εξελιχθεί σε μια αρκετά καλή μητέρα. Κάποιες επιθυμούν να εξελιχθούν και ψάχνουν να βρουν το πώς. Αυτό είναι καλό.
