Η Regan Long είναι μια μαμά που βλέπει το παιδί της να μεγαλώνει και συνειδητοποιεί ότι σύντομα δεν θα μπορεί πια να το κρατάει στην αγκαλιά της με τον ίδιο τρόπο, όπως παλιά.
Το συγκινητικό κείμενο της που έγινε viral, περιγράφει την ημέρα που προτίμησε να βάλει τη λίστα με τα πράγματα που είχε να κάνει στην άκρη και να κρατήσει το παιδί της στην αγκαλιά της.
Το Mother.ly το μετέτρεψε σε βίντεο και μπορείτε να το απολαύσετε:
https://www.facebook.com/motherlymedia/videos/2281967485380640/?v=2281967485380640
Το κείμενο της Regan Long:
«Σήμερα η υπομονή μου άρχισε να εξαντλείται και το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν να έχω λίγα λεπτά για τον εαυτό μου. Την ώρα που σε πήρε ο ύπνος στο στήθος μου, αυτό που έκανα ήταν μια εύκολη επιλογή, παρά τη λίστα με πράγματα που έπρεπε να γίνουν.
Γιατί αντ’αυτού, σε κράτησα στην αγκαλιά μου.
Θα γέμιζα το πλυντήριο των πιάτων και θα έπλενα τη στοίβα που υπήρχε στο νεροχύτη.
Αλλά αντ’αυτού, σε κράτησα στην αγκαλιά μου.
Θα δίπλωνα τα ρούχα που έχουν ξεμείνει στο στεγνωτήριο και θα ξαναέπλενα τα ρούχα που έμειναν βρεγμένα όλο το βράδυ.
Αλλά αντ’αυτού, σε κράτησα στην αγκαλιά μου.
Θα έκανα το δίλεπτο ντους μου και αν ήμουν τυχερή θα στέγνωνα τα μαλλιά μου και θα έβαζα λίγο makeup.
Αλλά αντ’αυτού, σε κράτησα στην αγκαλιά μου.
Θα απαντούσα σε μερικά εταιρικά emails και σε μερικές κλήσεις που είχαν μείνει αναπάντητες τις τελευταίες 72 ώρες.
Αλλά αντ’αυτού, σε κράτησα στην αγκαλιά μου.
Θα σκούπιζα τα ψιχουλάκια που έριξες κατά λάθος στο σαλόνι και τις σκάλες και θα μάζευα μερικά από τα παιχνίδια που είναι πεταμένα σε όλα τα δωμάτια, εκτός από το δωμάτιο με τα παιχνίδια.
Αλλά αντ’αυτού, σε κράτησα στην αγκαλιά μου.
Θα έφτιαχνα δείπνο και θα έβλεπα τη στοίβα της αλληλογραφίας που κάθεται στον πάγκο από τη Δευτέρα.
Αλλά αντ’αυτού, σε κράτησα στην αγκαλιά μου.
Θα σε μετέφερα στον πάνω όροφο και θα σε έβαζα να ξαπλώσεις, αν και είμαι σίγουρη ότι δε θα ξυπνούσες. Μήπως θα ένιωθες πιο άνετα στο κρεβάτι σου;
Αλλά αντ’αυτού, σε κράτησα στην αγκαλιά μου.
Βλέπεις, τα ποδαράκια σου διπλώνονται ήδη στην καρέκλα και μοιάζει σαν χθες που ξάπλωνες με τα ποδαράκια σου στο στομάχι μου.
Οι μικρές σου αναπνοές και τα χεράκια σου έπεφταν τόσο τέλεια γύρω μου, όμως σε λίγο καιρό θα προτιμάς το δικό σου νηπιακό κρεβατάκι.
Φαίνεται πως τα σχέδιά μου αυτήν τη φορά δε θα κατάφερναν όσα έχω τώρα στα χέρια μου.
Βρήκα την ηρεμία και την ικανοποίησή μου στο εδώ και στο τώρα, χάρη σε μια απλή επιλογή.
Αντ’αυτού, σε κράτησα στην αγκαλιά μου».
