Η λέξη «όχι» βρίσκεται στην πρώτη θέση ανάμεσα στις λέξεις που χρησιμοποιούν τα νήπια, για τον απλούστατο λόγο ότι είναι η λέξη που χρησιμοποιείται συχνότερα από τους γονείς. Είναι γνωστό ότι τα νήπια συνηθίζουν να παίρνουν πράγματα και να πηγαίνουν σε μέρη που δεν πρέπει.
Είναι επίσης γνωστό ότι τότε οι γονείς ανταποκρίνονται με ένα «όχι! μην το πιάνεις!», «όχι, μην το ανοίγεις!» ή «όχι, μην το κάνεις αυτό». Ο καλύτερος τρόπος για να ελαττώσετε τη συχνότητα με την οποία το παιδί σας ξεστομίζει το «όχι» είναι να περιορίσετε τις ευκαιρίες του να το κάνει. Αυτό μπορείτε να το επιτύχετε αποφεύγοντας τις ερωτήσεις που η απάντηση τους είναι «ναι» ή «όχι» καθώς και με το να μην παίρνετε πάντοτε στα σοβαρά όποτε λέει «όχι» σε κάτι που του ζητάτε.
Τι μπορείτε να κάνετε
1. Γνωρίστε τον χαρακτήρα του παιδιού σας
Αν ξέρετε καλά τις ανάγκες και τις επιθυμίες του παιδιού σας, θα μπορείτε να είστε σίγουροι πότε το «όχι» του σημαίνει πράγματι όχι και πότε στην πραγματικότητα σημαίνει ναι ή κάτι άλλο.
2. Περιορίστε τις ερωτήσεις που οι απαντήσεις τους είναι «ναι» ή «όχι»
Αποφεύγετε ερωτήσεις που δίνουν στο παιδί σας την ευκαιρία να απαντήσει «όχι». Για παράδειγμα, ρωτήστε το πόσο χυμό θέλει, όχι αν θέλει χυμό. Αν θέλετε να μπει στο αυτοκίνητο, μην το ρωτάτε «θέλεις να μπούμε στο αυτοκίνητο;». Πείτε του, «έλα, μπαίνουμε στο αυτοκίνητο!» και κάντε το.
3. Αντικαταστήστε το «όχι» σας με κάτι άλλο
Μπορείτε για παράδειγμα να λέτε «σταμάτα» αντί για «όχι», όταν το παιδί κάνει κάτι που δεν πρέπει.
4. Δίνετε περισσότερη προσοχή στα «ναι», παρά στα «όχι»
Το παιδί σας θα μάθει να λέει «ναι», αν όποτε κουνά καταφατικά το κεφάλι και όποτε λέει «ναι» χαμογελάτε και το επαινείτε. Αντιδράτε θετικά, λέγοντας κάτι σαν: «Τι ωραία που είπες ναι» ή «Πολύ χάρηκα που απάντησες ναι όταν σε ρώτησε η θεία σου…».
5. Αφήστε το παιδί σας να λέει «όχι»
Παρόλο που το παιδί πρέπει βέβαια να κάνει αυτό που εσείς θέλετε και θεωρείτε σωστό να κάνει, το παιδί διατηρεί το δικαίωμα να λέει «όχι». Αν του ζητήσετε να κάνει ή να μην κάνει κάτι και η απάντηση είναι αρνητική, εξηγήστε του την κατάσταση. Πείτε για παράδειγμα: «Ξέρω πως δεν θέλεις να μαζέψεις τις μπογιές σου, αλλά αν κάνεις αυτό που σου ζητάω τώρα, μετά μπορείς να συνεχίσεις να κάνεις αυτό που θέλεις». Έτσι, το παιδί καταλαβαίνει ότι ακούσατε αυτό που σας είπε, ότι δίνετε προσοχή στα συναισθήματά του αλλά παράλληλα, εξακολουθείτε να ζητάτε αυτό που πρέπει να κάνει.
Μην ξεχνάτε ότι το στάδιο του «όχι» είναι φυσιολογικό για το αναπτυσσόμενο παιδί σας και ότι σύντομα θα περάσει.
Απόσπασμα από το βιβλίο «Πειθαρχία χωρίς ξύλο και φωνές», Εκδόσεις Μίνωας
Διαβάστε επίσης:
Τα απανωτά «όχι» των δίχρονων – έξυπνοι τρόποι για να τα διαχειριστούμε
