Διαβάζοντας άρθρα στο διαδίκτυο για τις σχέσεις γονιών με τα παιδιά τους, συχνά πυκνά σκοντάφτω σε κείμενα που πραγματεύονται τη σχέση πατέρα γιου και το πόσο σημαντικό είναι να μεγαλώνει ένα αγόρι με το μπαμπά του ή πόσο η έλλειψη του πατέρα μπορεί να επηρεάσει την ψυχοσύνθεση του γιου. Για τις κόρες, όμως; Πόσο σημαντικός είναι άραγε ο ρόλος του πατέρα στο μεγάλωμα και γενικότερα στη ζωή ενός κοριτσιού και πόσο αυτή επηρεάζεται από την έλλειψη της πατρικής φιγούρας;
Σίγουρα δεν περιμένεις εμένα να σου πω πως η σχέση ενός παιδιού – ανεξαρτήτως φύλου- με το μπαμπά του διαμορφώνει τις μετέπειτα σχέσεις του παιδιού με τους άλλους, ενώ η σχέση του με τη μητέρα του διαμορφώνει τη σχέση ενός ανθρώπου με τον ίδιο του τον εαυτό. Η βιβλιογραφία και τα άρθρα του διαδικτύου πληθώρα και θα σε ενημερώσουν με περισσότερη λεπτομέρεια πάνω στο αντικείμενο αυτό. Εγώ θα ήθελα να εστιάσω στο ρόλο που παίζει ο πατέρας στη ζωή της κόρης του και πως η έλλειψη του μπορεί να διαμορφώσει τη ζωή της κόρης του.
Προτού προχωρήσω, δε θα ήθελα να επικεντρωθώ στον τύπο της έλλειψης, είτε αυτός έχει να κάνει με τη φυσική παρουσία του πατέρα είτε με τη μεταφορική του έλλειψη, δηλαδή ενός πατέρα παρόντα απόντα από την ουσιαστική συμμετοχή του στη ζωή της κόρης του. Θα μοιραστώ, λοιπόν, τις σκέψεις μου μαζί σου ίσως ορμώμενη από κάποιες βιωματικές αναμνήσεις, αποτυπώνοντας αυτά που η έλλεψη του δικού μου πατέρα άφησε στη ζωή μου.
Μία κόρη έχει ανάγκη από αγάπη, στοργή, αποδοχή, αφοσίωση, επικοινωνία, αγκαλιά από τον πατέρα της. Όταν αυτά τα εισπράξει σε νεαρή ηλικία δε θα τα ‘ζητιανέψει’ στην ενήλικη ζωή της μέσα από αδιέξοδες σχέσεις.
Μία κόρη έχει ανάγκη από τον πατέρα της να είναι παρών στις σχολικές συγκεντρώσεις, την ημέρα των βαθμών στο σχολείο ώστε να νιώσει την στήριξή του. Έχει ανάγκη από τη συμβουλή και την αποδοχή του ακόμα κι αν το 13αρι στην ιστορία αντιπροσωπεύει την αλλεργία της στο συγκεκριμένο μάθημα κι όχι τις ικανότητές της. Έχει ανάγκη από το χειροκρότημά του στην αίθουσα των εκδηλώσεων για τη βράβευσή της. Έχει ανάγκη να μάθει πώς είναι να την θαυμάζουν και να το αποδέχεται ως το φυσιολογικότερο πράγμα στον κόσμο, χωρίς να νιώθει αμηχανία ή συστολή σε κάθε έπαινο, σε κάθε κοπλιμέντο.
Μία κόρη έχει ανάγκη την αγκαλιά του μπαμπά της, ώστε να νιώσει ασφαλής, ότι μέσα σ’αυτή την αγκαλιά μπορεί να ακουμπήσει τις ανησυχίες της, τους φόβους της, να φυλάξει τα όνειρά της, τα σχέδια για το μέλλον, να νιώσει ανακούφιση για τη σκανταλιά που έκανε δοκιμάζοντας τα δικά της όρια αλλά κι εκείνα του πατέρα της.
Μία κόρη έχει ανάγκη να βλέπει τον πατέρα της να τιμά και να σέβεται τη μητέρα της, να της φέρεται στοργικά, να την βοηθά, να την στηρίζει, όπως και τη μητέρα της να ανταποδίδει τα ίδια στον πατέρα της, ώστε μεγαλώνοντας να αναζητήσει μία σχέση ίσης προς ίσο και να μην έχει ματωμένο αγκάθι στην ψυχή της την εντύπωση πως μια γυναίκα είναι κατώτερη από έναν άντρα ή πως ένας άντρας είναι αδιάφορος και χωρίς αισθήματα.
Μία κόρη έχει ανάγκη από το χρόνο του πατέρα της, όταν είναι ουσιαστικός. Δεν της χρειάζεται να λαμβάνει το μήνυμα πως είναι άλλη μια από τις ‘υποχρεώσεις’ στο ήδη φορτωμένο πρόγραμμα του πατέρα ή ένα ακόμα καθήκον που μπορεί και να το παραβλέψει ο πατέρας πηγαίνοντας το γιο στην προπόνηση ή μένοντας ως αργά στη σύσκεψη γιατί αυτό είναι πιο σημαντικό.
Μία κόρη έχει ανάγκη από τον πατέρα της να νιώθει και να εκφράζει τα συναισθήματά του. Έτσι θα μάθει κι εκείνη να μοιράζεται τα δικά της συναισθήματα κι όχι να τα θάβει μέσα της. Το να δει τον πατέρα της να δακρύζει θα της δώσει το μάθημα πως κι οι άντρες είναι ευαίσθητοι κι όχι τα αναίσθητα εκείνα πλάσματα που τους μαθαίνουν να είναι, έτσι ‘γιατί οι άντρες δεν κλαίνε, είναι δυνατοί.’
Μία κόρη έχει ανάγκη από τον πατέρα της να είναι ειλικρινής και να μοιράζεται μαζί της την αλήθεια του, χωρίς φόβο. Αν το ψέμα φωλιάσει ανάμεσά τους ώς υποτιθέμενη “ασπίδα προστασίας” για να μην πληγωθεί η κόρη, η ζημιά θα είναι ανεπανόρθωτη γιατί η κόρη θα αναζητά ένα βολικό ψέμα στη ζωή της μετέπειτα για να την “προστατεύει”.
Μία κόρη έχει ανάγκη να δει όλες τις πτυχές του πατέρα της. Δεν θα είναι πάντα ένας ήρωας των παραμυθιών αλλά οι αδύναμες στιγμές του, όποιες κι αν είναι θα τον κάνουν τον αληθινό πατέρα στην καρδιά της.
Μία κόρη έχει ανάγκη να είναι ουσιαστικό μέρος της ζωής του πατέρα της κι ο πατέρας της το ίδιο, ώστε κι οι δυο να αναπτυχθούν και να εξελιχθούν ως προσωπικότητες. Μία κόρη που έχει λάβει την αγάπη του πατέρα της και δεν έχει βιώσει την έλλειψή του, είναι η αυριανή φίλη, σύντροφος ίσως και μητέρα που θα μεταφέρει αυτή την αγάπη σε καποιον άλλον άντρα…
Μπαμπά που διαβάζεις αυτές τις γραμμές τώρα, στείλε ένα sms στην κόρη σου κι ας είσαι ακόμα μποτιλιαρισμένος στην κίνηση, τρέξε στο δωμάτιό της να την κάνεις μια ζεστή αγκαλιά, χειροκρότησέ την από την πρώτη θέση στο σχολικό θέατρο, δείξε της πόσο όμορφη είναι στο καινούργιο της φόρεμα, επαίνεσε τα κουλουράκια που σου έφτιαξε σήμερα, άλλαξε το πρόγραμμά σου για να την δεις μισή ώρα να σου πει για τον τσακωμό της με τη φίλη της, κάνε της μια έκπληξη. Μπαμπά που διαβάζεις αυτές τις γραμμές τώρα, δώσε την αγάπη σου απλόχερα στην κόρη σου για να μην νιώσει την έλλειψη κι έτσι θα θεραπεύσεις κι εσύ την έλλειψη που κάποτε ίσως ένιωσες από μια άλλη σημαντική γυναίκα της ζωής σου τη δική σου μητέρα.
Γράφει η Χαρά Μαρκατζίνου
