Το να υιοθετούμε ένα συγκεκριμένο στυλ ανατροφής για τα παιδιά μας, έχει αντίκτυπο στο πως μεγαλώνουν, αλλά γνωρίζατε ότι μπορεί να επηρεάσει και τον τρόπο που τρώνε; Σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, διαφορετικά στυλ ταΐσματος μπορούν να καθορίσουν αν τα παιδιά θα έχουν υγιή σχέση με το φαγητό καθώς μεγαλώνουν.
Όπως και με τη γονεϊκή ανατροφή, έτσι και με το τάισμα, υπάρχουν 4 διαφορετικά στυλ ταΐσματος:
1. “απολυταρχικό”,
2. “ανεκτικό”,
3. “αμέτοχο”, και
4. “οριοθετημένο”.
Σύμφωνα με ειδικούς, τα πρώτα τρία στυλ ταΐσματος μπορεί να έχουν αρνητικό αντίκτυπο στη συναισθηματική και σωματική ανάπτυξη του παιδιού. Ωστόσο, ένα “οριοθετημένο” στυλ μπορεί να βοηθήσει το παιδί να αναπτύξει υγιείς διατροφικές συνήθειες. Και να πως:
Με ένα “απολυταρχικό” στυλ, οι γονείς ελέγχουν ακριβώς ό,τι τρώει το παιδί χωρίς το τελευταίο να έχει την παραμικρή άποψη.
Αυτό το στυλ ταΐσματος μπορεί να δυσκολέψει τα παιδιά να αυτοελέγχονται και να αντιλαμβάνονται το αίσθημα του κορεσμού. Μακροπρόθεσμα, η τακτική αυτή θα επηρεάσει την ικανότητα του παιδιού να αναγνωρίζει την πείνα του και να ακούει τις σωματικές του ανάγκες, είπε στο Time η Jill Castle, αναγνωρισμένη διαιτολόγος, ειδικός στην παιδική διατροφή και μητέρα τεσσάρων. “Αν είσαι χορτάτος, είσαι χορτάτος, πέρα από αυτό θεωρείται υπερκατανάλωση“.
Ένα “ανεκτικό” στυλ, σημαίνει ότι οι γονείς ικανοποιούν κάθε επιθυμία του παιδιού, ακόμα και αν αυτό σημαίνει μπισκότα για πρωινό.
Μπορεί, επίσης, να περιλαμβάνει φαγητό σαν ανταμοιβή, όπως το να υποσχεθείς παγωτό αν φάει λαχανάκια Βρυξελλών. Σε κάθε περίπτωση, τα παιδιά αναπτύσσουν συνήθειες κατάχρησης ανθυγιεινών φαγητών, και μαθαίνουν ότι το ‘πρόχειρο’ φαγητό εκτιμάται περισσότερο από υγιεινές επιλογές.
Το “αμέτοχο” στυλ που υποδηλώνει και μια αμέλεια, σημαίνει ότι τα παιδιά δεν τρέφονται με καθορισμένο πρόγραμμα, και έτσι αγχώνονται όταν είναι να φάνε.
“‘Οταν ένα παιδί δεν είναι σίγουρο για την ώρα του φαγητού ή όταν δεν μπορεί να έχει αρκετά από ένα είδος φαγητού, τότε εστιάζει πιο πολύ στο φαγητό και αναπτύσσει συμπεριφορές υπερκατανάλωσης φαγητού“, λέει η Castle.
Από την άλλη, με ένα “οριοθετημένο” στυλ επιτυγχάνεται πιο ισορροπημένη προσέγγιση στην ανάπτυξη διατροφικών συνηθειών.
Οι γονείς ναι μεν παρέχουν όρια και δομή, αλλά και τα παιδιά λένε τη γνώμη τους. Η Castle εξηγεί, ”Ο γονιός ρωτάει: “Θέλεις μπρόκολο ή αρακά για βραδινό”; Έτσι, ο γονιός έχει ακόμα τον έλεγχο των επιλογών”.
Έρευνες δείχνουν ότι ένα “οριοθετημένο” γονεϊκό στυλ στο φαγητό και στη ζωή γενικότερα, οδηγεί σε χαμηλότερο δείκτη μάζας σώματος. “Οικογένειες που ακολουθούν αυτό το στυλ έχουν παιδιά με υγιές βάρος, και τα παιδιά τους κάνουν από μόνα τους καλύτερες επιλογές, και δέχονται ευκολότερα καινούργια φαγητά“, εξηγεί η Victoria Stein Feltman, αναγνωρισμένη διαιτολόγος.
‘Όταν δεν πιέζεις τα παιδιά, μαθαίνουν να εξερευνούν περισσότερο το φαγητό και αποκτούν καλύτερη σχέση μαζί του”.
Απόδοση στα ελληνικά, Έλενα Θάνου.
Πρωτότυπο άρθρο, εδώ
