Η Ελιάνα Χρυσικοπούλου δεν περιμένει την 28η Οκτωβρίου για να γιορτάσει την επέτειο του «ΟΧΙ». Ακούει αυτή τη μαγική λεξούλα πολλές φορές τη μέρα, κάθε μέρα.
Οι παιδοψυχολόγοι λένε πως είναι καλό: όταν το παιδί αρχίζει να αυτονομείται και να αποκτά συνείδηση του εαυτού του, κάνει χρήση της δυνατότητάς του να επιλέγει τι θέλει και να εκφράζει τη γνώμη του. Στη θεωρία όλα καλά – ποια μάνα δεν τα επιθυμεί όλα αυτά για το παιδάκι της;
Στην πράξη όμως, κάπου εκεί μετά τα δυο, το υπέροχο, πανέμορφο μωράκι σου καταλαμβάνεται από το πνεύμα του Ιωάννη Μεταξά και αρχίζει να λέει «ΟΧΙ» σε όλα: όχι σε αυτά που πρέπει να κάνει, όχι σε αυτά που δεν πρέπει να κάνει, όχι σε αυτά που δεν θέλει και όχι σε αυτά που θέλει, αλλά που 5 λεπτά αργότερα δεν θα τα θέλει πια (ας πούμε τυρί πάνω από τα μακαρόνια. Στις 14:05 το θέλει. Στις 14:06 ξεκινάς να τρίβεις και κλαίει υστερικά). Και παρότι η ακούραστη μάνα εισπράττει ένα απλό ξερό «όχι», πολλά μπορούμε να υποθέσουμε πως γυρνούν στο δαιμόνιο, νηπιακό μυαλουδάκι του.
Για παράδειγμα…
#1. Αγάπη μου, θα βάλουμε τα ρούχα μας να πάμε στο σχολείο;
ΟΧΙ (τι πρόβλημα υπάρχει να πάω στο σχολείο με την Peppa pig πιτζάμα;)
#2. Θα πάρεις την τσάντα σου για να πας στο σχολείο;
ΟΧΙ (αφού εν τέλει θα την πάρεις εσύ, απορώ γιατί κάθε πρωί το συζητάμε.)
#3. Θα βάλουμε το σπρέι για τις ψείρες;
ΟΧΙ (αφού είναι σπρέι για ψείρες, γιατί να το βάλω εγώ; Να το βάλουν οι ψείρες.)
#4. Παιδάκι μου, έχω αργήσει στη δουλειά, θα ξεκινήσουμε επιτέλους για το σχολείο;
ΟΧΙ (τουλάχιστον όχι προτού τελειώσω την Ακρόπολη από τουβλάκια, που μόλις ξεκίνησα.)
#5. Θα πάμε σχολείο, γενικώς;
ΟΧΙ (συνήθιζέ το σιγά σιγά, θα το λέω για τα επόμενα 14 χρόνια.)
#6. Παιδί μου, θες να φας κάτι;
ΟΧΙ (εκτός αν είναι πατάτες, ψωμί, παγωτό ή σοκολάτα, όποτε να το ξανασκεφτώ.)
#7. Κάνατε τίποτα ωραίο στο σχολείο;
ΟΧΙ (τραγουδήσαμε, χορέψαμε, ζωγραφίσαμε, παίξαμε κουκλοθέατρο, κάναμε αθλήματα στον κήπο, μαζέψαμε φύλλα, φτιάξαμε χειροτεχνίες με τα φύλλα, μάθαμε να ζωγραφίζουμε με το δεξί, μάθαμε να ζωγραφίζουμε με το αριστερό, φτιάξαμε μια μικρή κατασκευή από ξύλα, φτιάξαμε ένα δεντρόσπιτο, φτιάξαμε τον πύργο του Άιφελ, αλλά σιγά μωρέ, γιατί να στα πω; Σάμπως γι’ αυτά ζεις κι αναπνέεις;)
#8. Θες να παίξουμε στον κήπο;
ΟΧΙ (θέλω να πάμε στις κούνιες.)
#9. Θες να πάμε κούνιες;
ΟΧΙ (θέλω να πάμε στο τραμπολίνο.)
#10. Θες να πάμε στο τραμπολίνο;
ΟΧΙ (θέλω να πάμε στο φεγγάρι.)
#11. Θες να πάμε στο φεγγάρι;
ΟΧΙ (θέλω να πάμε σούπερ μάρκετ.)
#12. Κουκλάκι μου, μήπως θα ήθελες να παίξουμε με τις πλαστελίνες;
ΟΧΙ (αλλά αν με αφήσεις να τις φάω, δεν θα πω όχι.)
#13. Θες να παίξεις με την αδερφή σου;
ΟΧΙ (αν το πω αρκετές φορές ίσως το πάρετε απόφαση και την επιστρέψετε από εκεί που την πήρατε.)
#14. Αγάπη μου, πάμε για μπάνιο;
ΟΧΙ (δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό το καθημερινό βρέξιμο περιλαμβάνεται στην ημερίσια αντζέντα – θα εισηγηθώ στον μπαμπά ν’ αλλάξει.)
#15. Αγάπη μου, μπορούμε επιτέλους να βγούμε από το μπάνιο;
ΟΧΙ (αφού με έχωσες με το ζόρι, τώρα κάτσε εκεί στην άβολη, κρύα γωνίτσα της μπανιέρας να με βλέπεις να πλένω ένα – ένα τα ζωάκια μου – και έχω ΠΟΛΛΑ.)
#16. Μπορείς να μη χοροπηδάς για να στεγνώσουμε τα μαλλάκια;
ΟΧΙ (wet hair don’t care.)
#17. Θα βάλεις τις πιτζάμες σου;
ΟΧΙ (τι πειράζει να κοιμηθώ μόνο με το βρακί Peppa; Θα αρχίσω να πιστεύω πως έχεις προσωπικά εναντίον της Peppa.)
#18. Κοριτσάκι μου, πάμε για ύπνο;
ΌΧΙ (σιγά μην κοιμηθώ ενώ μπορώ να κάθομαι και να παιζω με τις χορδές της κιθαρίτσας και των νεύρων σου.)
#19. Μ’ αγαπάς;
ΌΧΙ (χαχαχαχα που να έβλεπες τη φάτσα σου.)
#20. Να σου δώσω ένα φιλί;
ΌΧΙ (να μου δώσεις 100 φιλιά, να με γαργαλήσεις λίγο και να μου κάνεις την πιο σφιχτή αγκαλιά. Πάντα πιάνει.)
Διαβάστε περισσότερα άρθρα από την Ελιάνα Χρυσικοπούλου, εδώ
Διαβάστε επίσης:
Πώς να πείτε όχι στα παιδιά σας (χωρίς να το λέτε)
Τα απανωτά “όχι” των δίχρονων – έξυπνοι τρόποι για να τα διαχειριστούμε
