Οι σύγχρονοι μπαμπάδες παίρνουν πoλύ πιο σοβαρά τον ρόλο τους, αφιερώνοντας τρεις φορές περισσότερο χρόνο στα παιδιά τους, σε σύγκριση με τους άνδρες δύο γενιές πριν, σύμφωνα με έρευνα.
Ευχάριστα νέα, αν σκεφτεί κανείς πως το 1982, το 43% των μπαμπάδων σε αντίστοιχη έρευνα, είχε παραδεχτεί ότι δεν είχε αλλάξει μια πάνα ούτε μια φορά. Σήμερα, το ποσοστό αυτό έχει πέσει κάτω από το 3% και αυτό είναι σπουδαίο, διότι οι μελέτες δείχνουν ότι όταν οι μπαμπάδες φροντίζουν τα παιδιά τους η σχέση πατέρα-παιδιού γίνεται ακόμα πιο δυνατή όσο μεγαλώνει το παιδί.
Φυσικά δεν υπάρχουν ιδανικές καταστάσεις, καθώς τα ποσοστά αποδεικνύουν ότι η μαμά εξακολουθεί να κάνει περισσότερα – αλλά μια πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι οι σύγχρονοι μπαμπάδες αφιερώνουν 30 λεπτά περισσότερο στις καθημερινές δουλειές του σπιτιού από τους δικούς τους μπαμπάδες και γενικά προτιμούν να ασχολούνται με τα παιδιά τους αντί να βλέπουν τηλεόραση ή να χαζολογούν στον υπολογιστή.
Οι ενεργοί μπαμπάδες με την συμμετοχή τους στο μεγάλωμα των παιδιών δίνουν στα βλαστάρια τους πολύ σημαντικά μηνύματα, καθώς κορίτσια και αγόρια μαθαίνουν ότι δεν υπάρχουν “γυναικείες” κα “ανδρικές” δουλειές και ότι όλοι είναι ισότιμοι σε μια οικογένεια, ανεξαρτήτως φύλου.
Η τάση των μπαμπών να εμπλέκονται όλο και περισσότερο με τα του σπιτιού, είναι ευεργετικό και για τον γάμο τους. Οι έρευνες δείχνουν ότι όταν το 60% των γονικών ευθυνών πέφτει στις πλάτες της μαμάς, τότε η σχέση μεταξύ των γονιών περνάει κρίση. Όταν οι μπαμπάδες θεωρούν αυτονόητο ότι θα ασχοληθούν με τα παιδιά τους, η σχέση του ζευγαριού ισχυροποιείται.
Και οι μπαμπάδες νιώθουν ενοχές
Αρκετοί μπαμπάδες που προσπαθούν και συμμετέχουν στο μεγάλωμα των παιδιών, νιώθουν συχνά ενοχές που δεν μπορούν να μοιραστούν “στα ίσα” τις υποχρεώσεις του σπιτιού. Πρόσφατες δημοσκοπήσεις διαπίστωσαν ότι περίπου οι μισοί μπαμπάδες θέλουν να ξοδεύουν περισσότερο χρόνο με τα παιδιά τους απλά δεν μπορούν – ακόμα- να ξεπεράσουν μερικά εμπόδια στον χώρο εργασίας τους.
Είναι σαφές ότι οι χώροι εργασίας πρέπει να προβούν σε κάποιες αλλαγές προκειμένου να υποστηρίξουν όλους τους γονείς. Ίσως λοιπόν ο αριθμός των μπαμπάδων που αναλαμβάνουν ίσο μερίδιο της φροντίδας των παιδιών με τη μητέρα (επί του παρόντος 1 στα 3) θα αντικατοπτρίζει περισσότερο τον αριθμό των πατέρων που το επιθυμούν (2 στους 3).
Ειναι γεγονός πως η νέα γενιά μπαμπάδων αντιμετωπίζει πολλές προκλήσεις, αλλά πρέπει να παραδεχτούμε πως βρισκόμαστε σε καλό σημείο – σε σύγκριση με το παρεθλόν πάντα. Το βλέπουμε πια γύρω μας, στις παδικές χαρές, στα σχολεία, στα βίντεο που αναρτώνται στα σοσιαλ μίντια: οι μπαμπάδες δεν είναι διακοσμητικοί και “βουτάνε” όλο και περισσότερο στο ρόλο τους, πράγμα που είναι ευεργετικό για όλη την οικογένεια και για το γάμο τους.
Αν και φαίνεται αστείο, είναι η πραγματικότητα: με το να αλλάξει μια πάνα ο πατέρας, αλλάζει τον κόσμο, αφήνοντας πίσω του παλιές πεποιθήσεις που έριχναν τις ευθύνες αποκλειστικά στη μητέρα.
